هر روز صبح با روزنامه هایی دردست به دبیرستان می آمد ، از احوالش جویا شدم؛ دانش آموز سابقم بود که ترک تحصیل کرده وتوزیع کننده روزنامه شده بود ؛ پرسیدم  کدام روزنامه را توزیع می کنی؟ گفت روزنامه اصفهان زیبا که مربوط به شهرداری اصفهان است ؛ حساس شدم پس از آن که روزنامه ها را روی میز مدیر گذاشت یکی از آنها را برداشتم ، ورق زدم ومطالبش را مرور کردم دریغ از یک مطلب دندان گیر فرهنگی ، اجتماعی وسیاسی اما آب ورنگ روزنامه بدک نبود وقتی جدول مشخصات روزنامه را دیدم نام شهرداری اصفهان به عنوان صاحب امتیاز ونام شهردار اصفهان به عنوان مدیر مسئول توجهم را جلب کرد. یادم آمد که شهرداری زیر نظر شورای اسلامی شهر فعالیت می کند وبرای هزینه کردن نیاز به تصویب پیشنهاد شهردار (لایحه) یا پیشنهاد شورا(طرح ) دارد .

شورای شهر اصفهان از افرادی با طیف های متعدد فکری ، فرهنگی وتخصصی تشکیل شده است این که آیا این افراد شایسته ترین کسان برای تصدی عضویت شورا هستند قابل اثبات  و رد نیست اما می توان گفت باور عمومی مردم شهر اصفهان در انتخاب این افراد متجلی شده است .

در کشور ما روزانه عناوین بسیار زیادی از روزنامه ها ومجلات درموضوعات متعدد اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی ، ورزشی ، علمی ،دینی و... منتشر شده ومی شود اگر بیشتر این مجلات و به ویژه روزنامه ها را بررسی کنیم به مشابه بودن درصد بسیاری از مطالب آنها پی خواهیم برد تا جایی که اگر اسامی روزنامه ها را حذف وصفحات آنها را باهم ترکیب کنیم به سختی می توان نام روزنامه را تشخیص داد .

 در این اوضاع و احوال که کشور ما از مشکلات اقتصادی رنج می برد  و در شهرهای بزرگ مشکلات متعدد اجتماعی واقتصادی گریبان شهروندانش  را گرفته است ونیز مقوله «فرهنگ» بیش از هر زمان دیگری نیاز به همراهی نهادهای عمومی مانند شهرداری وشورای اسلامی دارد هزینه کردن هزاران هزار واحد از بودجه عمومی شهری مانند اصفهان برای چاپ و انتشار روزنامه ای به نام  اصفهان زیبا چه توجیهی دارد ؟ آیا در این شهر دراندشت هیچ بنی بشری این تذکر را به نمایندگان شورا نداده است ؟ آیا شورا مخالفت واعتراض شهروندانش را شنیده وبی تفاوت از کنارش می گذرد ؟ آیا اعتراض مردم دلیل منطقی ندارد  وآیا ها ی دیگر.....

من اما با عقل ناقصم روزها وهفته هاست که به این موضوع اندیشیده ام وهرچه جسته ام چیزی نیافته ام شاید بایددر آموزه های فکر ی وفرهنگی ام  بازبینی کنم واینقدر ناخن خشک نباشم که عده ای روزنامه ای راه بیندازند و در این وانفسای  قحط سالی شغل وکارو بار نان وپنیری دست وپاکنند واجاق خانواده ای را روشن نگه دارند . مهم اشتغال است فایده و ضررش به ما نیامده است ما موظف به« انجام تکلیف» هستیم نتیجه هر چه که باشد باشد مهم نیست . 

انتشار یک روزنامه در جامعه ما راباید به فال نیک گرفت و دررفع نواقصش کوشید اما اگر قرارباشد همین رویه درباره اصفهان زیبا دنبال شود بعید می دانم هدف رادنبال کرده باشند...

اینها راکه گفتم بدنیست یادآور شوم که شبکه اصفهان هم 24 ساعته شد (هوووووووووووووووراااااا) .

البته باز هم باید خدای را شاکر بود اما اگر در این شبکه هم قرار است آب به برنامه ها ببندند ومثلا" روحانی خوش سیمایی را بیاورند تا برنامه های مختلف را مانند مسجد اجراکند وفقط باشنیدن صدایش فکر کنند که مثلا" تلویزیون 24 ساعته داریم  رحمت بر نداشتنش . تلویزیون تعریفی دارد که باید برنامه سازان هر روز وهرساعت این تعریف را مدنظر قرار دهند تا از راه بیرون نیفتند  وگرنه رحمت به صدا وسیمایی که  در24ساعت فقط چند ساعت برنامه داشته باشد اما طراحی ، ساخت وپخش این برنامه ها دست کم بخشی از مخاطبانش  را باهمه سخت گیریهایی که دارند راضی نماید ...  

گویند استاد درس روانشناسی در باره تربیت فرزند 6 نظریه داشت که با شور وحرارت بسیار درباره آنها سخن می گفت ودانشجویان محو نظریاتش بودند ....... زمان گذشت، روزی دانشجویان سابق که اکنون برای خود کسی شده بودند باهم قرار گذاشتند به دیدار استاد سابق که به تازگی نشانی جدیدش را یافته بودند بروند ،گل وشیرنی خریدند ودرساعت مقرر به دیدار استاد رفتند،خاطرات سالهای رفته را مرور کردند که ناگاه سر وکله بچه های استاد پیدا شد الفاظ زشت از دهانشان می بارید ، بهداشت ونظافتشان تعریفی نداشت واز سر وکله میهمانان بالا می رفتند دانشجویان سابق مبهوت از این صحنه یکدیگر را نظاره می کردند که یکی از آنان پرسید : ببخشید استاد ، نظریات تربیتی را درباره فرزندان خودتان به کار نبسته اید ؟ استاد لبخند معنی داری زد وگفت : آن موقع که من استاد شما بودم درباره تربیت فرزند شش نظریه داشتم اما اکنون شش فرزند دارم ونظری ندارم !

 حکایت داستان بالا حکایت کارشناسان برنامه های مختلف صدا وسیما وگاه روزنامه های ومجلات وسایت های گوناگون است چندسالی است روحانیون جوان وخوش سیمایی به عرصه آمده اند که فقط خوب حرف می زنند وبه جز یادآوری چند روایت که به مناسبت های مختلف بیان کرده اند چیز دندان گیر دیگری از لابلای مطالبشان استنباط نمی شود این روحانیون خوش سیما درصدا وایضا" سیما درباره تربیت فرزند ، نحوه رفتار صحیح با مادرشوهر وآموزش مسائل مختلف رفتاری به فرزندان نظریات جالبی را ابراز می کنند که به نظر می رسد باگذر زمان ومواجه شدن باواقعیات زندگی به سرنوشت همان استاد روان شناسی مبتلا شوند . جالب ترین نکته در بیان این کارشناسان ، همه فن حریف بودن ایشان است ! اینان در زمینه های مختلف دانش بشری وفوق بشری استادند از ماهواره واینترنت وچت گرفته تا درمان معتادان وحل مشکلات زناشویی واختلاف عروس ومادرشوهرو اخلاق واقتصاد و.. و.. و..

این سئوال درذهنم رژه می رفته ومی رود که چرا صدا وسیمای جمهوری اسلامی ایران برای دریافت این مفاهیم سراغ استادان وبزرگان حوزه نمی رود ؟ چرا نظر آنان دربین برنامه سازان تلویزیون جمهوری اسلامی ایران خریداری ندارد ؟

اینها راکه گفتم حیفم آمد یادی از استاد رحیم پور ازغدی نکنم کسی که به همه علوم ارضی وسماوی آَشناست وفقط بخشی از کرامات عالیه ایشان در زمینه های مختلف سیاسی ،نظامی ، آموزشی ، دیپلماسی و... از طریق سیمای جمهوری اسلامی ایران وسی دی های آموزشی ایشان دراختیار عاشقان دانایی قرار گرفته است خداوند بر علم وحلم و دانایی وبُرندگی زبان ایشان بیفزاید که فقدان او ضایعه ای هولناک برای مدیران سیماست . آن روز مباد!  

بیست وچندمین نمایشگاه کتاب تهران امسال هم درحال برگزاری است ؛ ناشرین مختلفی  از ایران ودیگر کشورها آثارشان را دراین نمایشگاه به طالبان علم ودانش عرضه کرده اند ، ناشرانی که گاه تیراژ یا شمارگان کتابهایشان به 1000جلد وکمتر از آن هم می رسد . شلوغی نمایشگاه بیشتر مرهون حضور دانشجویان برای یافتن کتابهای دانشگاهی وفروشندگان وعرضه کنندگان کتاب درشهرهای بزرگ است . در این میانه هستند علاقه مندانی که رنج سفر وکمبود امکانات را به جان می خرند وگشتی درغرفه های مختلف کتاب می زنند تا مگر کتابی بیابند تا عطش دانایی شان را سیراب کند...

وجود نمایشگاه کتاب برای یک کشور که داعیه فرهنگ دارد غنیمت است اما از آن مهم تر «کتابخوان» است . با وضعیت کنونی و روند روبه رشد آن باید منتظر وضع اسفناک تری هم باشیم وقتی درمدارس توجه به یک کتاب درسی وکتابهای تست وکمک آموزشی متمرکز شده است ومطرح ترین معلمان کسانی هستند که بتوانند تست درس بدهند ودر طول چند سال گذشته حتا یک جلد کتاب مربوط به رشته تدریسشان نخوانده اند ، وقتی برنامه های قارچ گونه تلویزیونی از نوع داخلی  فقط وقت حرام می کنند وچیزی بر دانش وبینش افراد اضافه نمی کنند ، وقتی مدارس در روزهای خاص همان راه حسینیه  ومهدیه را ادامه می دهند ومثلا" برای بزرگداشت ایام محرم به سینه زنی وزنجیر زنی می پردازند وحتا از معرفی یک کتاب در این زمینه عاجزند ونمی توانند کتابی را به دانش آموزان معرفی ودرباره اش بحث ونقد برگزار کنند، انتظار بهتر شدن مطالعه وبالارفتن قدرت تعقل جامعه ،سرابی بیش نیست .

جایی خواندم که دانش آموزان ژاپنی تاپایان دوره متوسطه باید 100رمان مطرح از ادبیات جهان را بخواند تابتواند درمقایسه با دیگر کشورها فرهنگ خودشان رابشناسند ودرهجوم رسانه های مختلف هویت خودشان را حفظ کنند.

کتابهای فارسی مدارس ما نه تنها از ادیبان وشاعران ایرانی تهی شده اند که با ادبیات جهان قهر  ودشمنی دارند . در این فضای فرهنگی ،ترغیب دانش آموزان به مطالعه تلاشی است که ره به ناکجا آباد هم اگر ببرد نتیجه بی موردی نخواهد بود .

به نظر می رسد آموزش وپرورش که هویتش را نه از ساختمان وکامپیوتر واینترنت که از معلمان ومدیران اندیشمند دارد باید برای مطالعه دانش آموزان فارغ از غم نام ونان ومنزلت برنامه ریزی کند . روشن است که معلمان ومدیران اگر منتظر دستور ودستورالعمل نشسته باشند آرزویشان هیچگاه محقق نخواهد شد .

بد نیست به این مطلب هم نگاهی بیندازید .

باید کمی صبر کنید تاتصویر باز شود . تصویر کامل باز شده نقشه در آفلاین هم قابل مشاهده است .

روز پرستار،روز معلم ،روز دانش آموز ، روز کارگر ، روز پزشک ،روز خبرنگار،روز سینما،روزدامپزشکی،روز دختران،روز تکریم بازنشستگان ،روز مهندسی،روز امورتربیتی، روز دندانپزشک ، روز زن ، روز داروسازی ، روز ... به تقویم که نگاه می کنم پُر است از این روزهایی که فقط صفحه ای را سیاه کرده اند وهر روز به همّت نمایندگان محترم مجلس وایضا" هیئت محترم دولت بر این روزها ومناسبت ها افزوده می شود .مانده است روز بنّا ودست فروش و دوره گرد وچند روز دیگر تا جنسمان جور جور شود .....

به عنوان معلّم وقتی به این روزهای تقویمی ومناسبتی نگاه می کنم ،حس غریبی وجودم را می گیرد حسی بین بغض وناراحتی وگاهی شادی از چیزی که نمی دانم چیست! شاید هم چون چیزی نمی دانم بی دلیل حالت خوشحالی درمن ایجاد شده است! نمی دانم .

به روز معلم نگاه می کنم ، سه دهه از برپایی این مناسبت درتقویم می گذرد وهرسال برنامه های کلیشه ای وتکراری روان معلم ودانش آموز را می کاهد همه ساله دستورالعملی که بنا به شرایط تغییر می کند برای انتخاب معلمان نمونه به مدارس ارسال می شود ودر ماراتنی نفس گیر بانظرمدیر کسی یا کسانی عنوان نمونه می گیرند ولابد دیگران نمونه نبوده اند واز دایره انتخاب بیرون می افتند. روز معلم فرا می رسد جلسه ای خشک وبی روح آن هم از طرف خود مدارس ومعلمان !!برپا می شود ورئیس آموزش وپرورش و وزیر مربوطه درباره نقش معلم درجامعه داد سخن می دهند! وباز، سالی دیگر وانتظاری بیهوده برای رسیدن فردایی که تکرار همین تکرارهاست .

روز زن فرامی رسد زنان درباره فضایلشان دربرنامه های مختلف سیما وصدا دعوت می شوند تا از برتری هایشان بگویند ومی گویند؛ جالب این که هرساله در این برنامه ها همان میهمانان سال قبل وسالهای قبل دعوت می شوند تاباز بگویند آنچه رابارها وبارها گفته اند وشنیده ایم .

ظریفی می گفت همین وجود روز «زن »درتقویم، نشان از نابرابریهایی است که بین مرد و زن در جامعه ما وجود دارد وبرای جبران این نابرابری هاست که روز زن در تقویم خودنمایی می کند امید آن که جامعه بدان حد از رشد وبالندگی برسد که از نظر «حقوق انسانی»، بین زن ومرد تبعیضی قائل نشود ومردان، بپذیرند که زنان نیز دارای حقوق انسانی اند تاجایی که برای اثبات حقانیت حقوق قشری از قشرهای جامعه نیاز به اختصاص روز خاص وفریاد برای اهمیت آن نباشد .

معلم نمونه شدن ،یک اتفاق است که باید در زمان خاص خودش اتفاق بیفتد خوش شانس ترین معلمان در سال اول انتصاب وزیر، مدیرکل ورئیس آموزش وپرورش، انتخاب می شوند چراکه وزیر جدید می خواهد با اختصاص جوایز ویژه به معلمان ورقبایش نشان دهد  که چقدر در تصاحب این میز لیاقت داشته وخیلی دیر او را کشفیده اند ! و تابعین نیز همچنین!!

با این حساب  روز پرستار ،کارگر،معلم ،دانش آموز ،کارگر ،پزشک ،خبرنگار،سینما،دامپزشکی،دختران، تکریم بازنشستگان ،مهندسی،امورتربیتی،دندانپزشک، زن ،داروسازی، روز ... وهمه روزهای تقویم بر همگان مبارکباد .