ابتدا این خبر  رابخوانید .

نمی توانم بگویم وقتی این خبر راخواندم شوکه شدم چراکه پیش از این نیز چیزهایی خوانده یاشنیده بودم اما با این وسعت وپراکندگی دربین شخصیت ها ورجال مطرح اروپایی خبری حیرت آور بود . سخن از « زن » است همو که «مادربچه ها» نام می گیرد ، درکارت عقد وعروسی « دوشیزه » می نامندش واز داشتن نام خودش محروم است ،وقتی شوهرش می خواهد اورا صدا بزند ، به ویژه آن هنگام که غریبه ای درمیان باشد نام فرزندان ذکور را دارد وآن هنگام که می میرد، حتّا اگر پیرزنی فرتوت باشد از داشتن عکس یاتصویری دراعلامیه ترحیم ومراسم زنانه نیز محروم است آری او « زن » است همان کالای خریدنی وفروختنی .شیئی که باوجود هزاران سال از تاریخ بشری انگار تغییر ماهیتی نداده است ، شهرنشین شده ودرجامعه سر وسرّی دارد، رئیس شده ودرمقام نخست وزیر ورئیس جمهمور هم دیده می شود اما هنوز دروادی اول با مردان نتوانسته نرد ببازد . براستی دراین ماجرای «شیئ جنسی بودن» چه کسی کوتاهی کرده است؟اگر بگویید فقر وناداری این را سبب شده نمی توانم باشما همنوا شوم چراکه این مقوله ی اخیر تفاوتی دارد با نمونه های «خودفروشی» وشایدبا «رفاه» نسبتی تواند داشت. وقتی این خبر راخواندم نظر یکی از ««دوستان وبلاگ نویس»» را دراین باره جویا شدم بدنیست نظر او را بخوانید :

««گفته بودی نظرم در مورد این لینک چیست؟ خوب. تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که زنها هنوز هم در قرن 21، شان و منزلتشان و ارزششان مثل سالهای اولیه تاریخ است. جلد اول ویل دورانت را می گویم. هنوز هم شیی اند و جز املاک مردان. می شود تعویضشان هم کرد!

البته این همه بودن، یعنی این همه نبودن، همیشه گفته ام که تقصیر زنهاست که از ماست که بر ماست. نمی دانم و واقعا نمی فهمم این حس کمبودی که در بین خیلی از زنان است  و من به عینه آن را در جامعه ام دیده ام، واقعا تقصیر کیست؟ تقصیر مردان؟ اگر تقصیر مردان است پس چرا زنان نتوانستند در طول تاریخ مردان را دچار حس تحقیر و خودکم بینی کنند؟ نمی دانم

واقعا این ها همه سئوالهای جدی ذهن من است. سئوالهایی که هرچه بیشتر در جامعه حضور پیدا می کنم و بیشتر با اقشار مختلف ارتباط برقرار می کنم، پررنگ تر می شود. چون می بینم این حس، برخلاف تصور سالهای گذشته ام، مخصوص یک طبقه، یا جامعه نیست. متاسفانه!»»

 اگر ازدواج وهمسرگزینی رادرطول تاریخ بررسی کنیم به موارد جالبی برمی خوریم . 

تاریخ و حتی فرضیات مربوط به ماقبل تاریخ ، دوره ای را نشان نمی دهد که در آن دوره بشر به کلی فاقد زندگی خانوادگی بوده باشد .

الف ) ازدواج دسته جمعی :

ویل دورانت در صفحه 60 جلد اول تاریخ تمدن می گوید : « در بعضی نقاط ، ازدواج به صورت دسته جمعی صورت می پذیرفته به این معنی که گروهی از مردان یک طائفه گروهی از زنان طائفه دیگر را به زنی می گرفته اند . مثلاً در تبّت عادت بر آن بوده که چند برادر ، چند خواهر را به تعداد خود به همسری اختیار می کرده اند به طوری که هیچ معلوم نبود کدام خواهر ، زن کدام برادر است و یک نوع کمونیسم در زناشویی وجود داشته و هر مرد با هر زنی که می خواسته همخوابه می شده است .

ب)چند شوهری :

یعنی یک زن در آن واحد چند شوهر داشته باشد .

ویل دورانت می گوید : « این کیفیت در قبیله تودا و بعضی از قبایل تبّت قابل مشاهده است . »

ج) تعدد زوجات :

شکل دیگر چند همسری ، چند زنی یا تعدد زوجات است.اعراب جاهلی،قوم یهود،ایران در زمان ساسانیان و دربعضی ملل دیگر این رسم وجود داشته است .

مونتسکیو می گوید : « در قانون مالایو گرفتن سه زن مجاز بود » و « والنتینین» امپراتور روم به علل مختلف اجازه داد مردها چند زن بگیرند . » 

چندسئوال :

1- آن گونه که پیداست نوع کنونی ازدواج وهمسر گزینی یعنی تک همسری ( یک زن دربرابر یک مرد ) نتیجه تجربه ای طولانی درتاریخ بشری است ؛ پرسش این است که رواج پدیده ی تعویض همسر،نشان از رشد مدنیت وانسانیت انسان دارد یا سیر نزولی وقهقرایی انسانیت رانشان می دهد ؟ وضعیت ایران ما دراین مقوله چگونه است ؟

2- یادم آمد درجایی خواندم که از انیشتن ، فیزیکدان مشهور ، درباره سلاح مورد استفاده درجنگ جهانی سوم پرسیده بودند و او به طعنه گفته بود : جنگ جهانی سوم را نمی دانم ولی درجنگ چهارم جهانی سربازان از تیروکمان استفاده می کنند!! این کنایه ی انیشتن شاید بیانگر این واقعیت هم باشد که سیر تکاملی تمدن روندی سینوسی دارد وهر از گاهی به پایین ترین نقطه نزولی خود می رسد وشاید پدیده جدید تعویض همسر نیز شاهدی بر این مدعا باشد اگر نیست آیا می توان آن را یکی از نشانه های تکاملی خانواده وتمدن درهزاره سوم میلادی دانست ؟

3- برای انتخاب نام این نوشته بسیار اندیشیدم،مثلا" می خواستم نام آن رابگذارم : «زن، کالایی تاریخی» یا«درجستجوی حقوق مردانه»یا«زن درهزاره سوم» و... ،ولی دیدم جامع ترین واژه در همین کلمه یعنی «زن» نهفته است ...

در ادامه مطلب، نکاتی سودمند در باره سیرتکاملی این روند آمده است.

ادامه مطلب...

در حالی که با تصویب شورای انقلاب فرهنگی ، دهم اردیبهشت ماه به عنوان روز ملی‌ خلیج‌ فارس به‌ تقویم‌ ایران‌ اضافه‌ شده است ، دولت در عرصه ورزشی از موضع ایران مبنی بر نام جاودانه خلیج همیشه فارس عقب نشست و موضع اعراب را در نامگذاری مجعول تقویت کرد.

قضیه از آنجایی شروع شده است که ایران میزبانی بازیهای کشورهای اسلامی را برعهده گرفته است و طبق عرف بین المللی طراحی و چاپ پوسترها از اختیارات میزبان می باشد. در همین راستا مسئولین پوسترهایی با نقشه ایران از جمله خلیج فارس تهیه و چاپ کرده و مدال های این مسابقات را نیز بر مبنای نقشه کشورمان طراحی می نمایند.

روز ششم اردیبهشت گروهی به سرپرستی عربستان برای نظارت بر چگونگی انجام این بازیها به ایران می آیند و با سازمان تربیت بدنی به گفتگو می نشینند و در این گفتگو با وقاحت تمام از ایران می خواهند نام خلیج فارس را از نقشه پاک و بجای آن نام خلیج(ع ر ب ی) بگذارند و تهدید می کنند در صورت عدم انجام این کار کشورهای عربی از حضور در این بازی ها انصراف خواهند داد. با آنکه انتظار می رفت نمایندگان سازمان تربیت بدنی همان لحظه پاسخی دندان شکن به اعراب بدهد اما سازمان تربیت بدنی طی نامه ای به محموداحمدی نژاد کسب تکلیف می کنند.

معاون سازمان تربیت ‏بدنی برای توجیه این مسئله در اظهار نظری جالب گفته است نگران نباشید نام ایران نیز در این طرح حذف شده است و همین که خلیج فارس در نقشه وجود دارد یعنی مالکیت آن برای ایران است: "ما در بالای نقشه دو بار نام الله را که بالاترین نام‏ها است درج کرده‏ایم و باید به این نکته هم توجه داشته باشید که نام ایران نیز درج نشده و همین که تصویر خلیج‏فارس در نقشه موجود در پوستر وجود دارد، بیانگر حاکمیت ایران بر این حوزه است."

اصل خبر را اینجـــــــــا بخوانید.

خبر تکراری است ،اما تلخ وناگوار. این بار نیز اتوبوس حامل مسافران ایرانی به عراق که برای زیارت عتبات عالیات رهسپار این کشوربود به دلیل نقص فنی وتصادف دچار حادثه شد و گرو هی از هم وطنان ایرانی ما جان باختند .دراین باره چند پرسش قابل طرح است :

1- دراسلام برگزاری مناسک وآیین عبادی این دین ( به جز جهاد که از فروع دین به شمار می آید ) اگر باخطر جان آدمی همراه باشد واجب نیست چنان که اگربرای تهیه آب برای وضو وبرگزاری نماز( که ستون دین محسوب می شود )بیم جان درمیان باشد شرع دستور داده است تامسلمان تیمم کند وجان وی درامان بماند. چگونه است درشرایطی که عراق امنیت لازم راندارد وهرآن خطر انفجار درمناطق مختلف این کشور جان مسلمانان را تهدید کرده ومی کند اعزام زائر به این کشور دردستورکار سازمان حج وزیارت قراردارد ؟

2- می گویند کشته شدگان ایرانی از راه غیر قانونی واز مرز مشخصی وارد عراق شده اند واین عده بدون هماهنگی باسازمان حج وزیارت کشور راترک کرده اند! سئوال این است که مگرمرزهای کشور تحت کنترل ونظارت مرزداران ایرانی نیست ؟اگر مرزداران سلحشورایرانی نتواننند از خروج اتباع ایرانی جلوگیری کنند وبا افرادی که مجوز لازم رااخذنکرده اند برخورد قانونی ومناسب نداشته باشند چه کسی پاسخگوست ؟

3- هرزائر که به کشورهای عربی (عربستان ، سوریه وعراق ) ویاهرکشور دیگراعزام می شود میزان مشخصی ارز ازکشورخارج می کند اگر به طور متوسط سالانه 2میلیون نفر به کشورعراق وسوریه اعزام شوند وهر نفر برای هزینه های اقامت ، ویزا، رفت وآمد ونیز خرید سوغات دست کم 500هزارتومان هزینه کند ( بیش وکم این مبلغ رافعلا" نادیده بگیرید تابعد)سالانه چه مبلغی ارز ازکشور خارج می شود وبه جای سرمایه گذاری دربخش های مختلف دراین موضوع صرف می گردد؟. نکته جالب توجه آن است که بسیاری با گرفتن وام های بلند مدت وپرداخت اقساط طولانی گام دراین وادی می گذارند ومدتها خود وخانواده رادچار تنگنای مالی می کنند .نکته جالب دیگر آن که کشورهای یاد شده _ به جز عربستان _ از نظر اقامتی امکانات مناسبی رابرای زائران تدارک ندیده اند وما روزانه هزاران مسافر را روانه این کشورها می کنیم ! برخورد ناشایست ، عدم صدور روادید ، و.. با ایرانیان که درشان این ملت نیست بماند برای مجالی دیگر .

انگار ماایرانیان را برای روزهای مصیبت آفریده اند ، خشکسالی ، قرارگرفتن درمنطقه ای که خود به خود صحنه درگیری های بین المللی است واخبار آن درصدرخبرهای جهان قراردارد دریک سو واشتیاق ما به کارهای غیرقانونی از سوی دیگر ممکن است افرادی رادچار سانحه کند وخانواده ای را سالیان سال درغم واندوه گرفتارنماید براستی مقصر اصلی دراین ماجراکیست ؟

پی نوشت مهم :

بزرگان دین وبه ویژه امام حسین (ع)  ویاران وفادارش همواره مورد احترام بوده وهستند اما احترام با غیرقانونی عمل کردن، بی برنامگی ، عدم تامین امنیت برای اتباع ایرانی و.. تناسبی ندارد باید همواره شان ملت ایران حفظ شود وجان انسانها مورد تکریم واحترام واقع گردد چراکه قرآن مجیددراین باره تصریح دارد که: اگر کسی یک نفر رازنده کندانگار همه انسانها رازنده کرده است واگر موجب مرگ انسانی شود گو این که همه بشریت را به نیستی فراخوانده است .  

درهفته گذشته(دهم اُردی بهشت ماه سال 88) پاسداشت از تاسیس نهادی برگزارشد که بی گمان در رشد شهرنشینی ومدنیّت ونیز حقوق شهروندی نقشی بی بدیل داشته ودارد ، نهادی که بدون آن نمی توان رشد بهداشت ، حقوق متقابل فردی واجتماعی ، دین وحتا مردم سالاری را انتظار داشت وقتی  گروهی عاشق ،فارغ از غم نان وآب ، آستین همت بالا زدند ومجلسی آراستند تا از همه آنایی که بر گردنشان حقی دارند تجلیل کنند وآن هنگام که همه کسانی که برای نکوداشت شصت وپنجمین سال تاسیس دبستان الفت سده باچشمانی که از شوق نمناک شده بودند یک صدا وبی وقفه دست زدند به آن می اندیشدیم که در این دایره هستی هیچ عملی از نگاه ریزبین مردم مخفی نمی ماند یادم آمد که می گویند انرژی به وجود نمی آید ونابود هم نمی شود بلکه از شکلی به شکل دیگر واز حالی به حالت دیگر در می آید واین ما انسانها هستیم که با قبول مسئولیتی که برعهده گرفته ایم می توانیم منتشرکننده انرژی مثبت باشیم .کاش در میان همه برنامه های جذابی که در راستی ودرستی شان ذره ای تردید ندارم جایی برای یاد آورری نام معلمان قدیمی دبستان الفت ومدیرانی که هریک بنابر شرایط روزگار خویش گامی برای اعتلای دانش وآگاهی درسده برداشته بودنددرنظرگرفته شده بود، کاش درهفته گرامیداشت مقام معلم دست کم نام معلمان سده ای که در این دبستان تدریس کرده بودند برده می شد ، کسانی که بدون هیچ چشمداشتی برای تقدیر، خالصانه کوشیدند تا کام تشنگان دانایی راسیراب کنند واکنون درمحاق فراموشی قرار گرفته اند .

نکوداشت دبستان الفت کمترین تاثیرش این می تواند باشد که به نوجوان امروزی وشهروند سده ای بیاموزد که اگر به جایی رسیدند وبرای این مردم گامی وکمتر از گامی برداشتند مردم قدرشناس شهرش روزی به یاد خواهند آورد ونامشان رابرتارک بلندترین نمادشهر خواهند آویخت چه نیکوست که از افراد تا آن زمان که زنده اند ومی توانند اشک را درچشمان دوستانشان ببینند وصدای دست زدن آنان را بشنوند تجلیل کنیم .

چوخواهی تُربتم رابوسه دادن                        رُخَم رابوسه ده کاکنون همانیم

به سهم خوداز همه دست اندرکاران برپایی این مراسم ارزشمند قدردانی می کنم وبرایشان شادابی جسم وروان آرزومندم . امید که دیگر شهرها وروستاهای منطقه نیز دراین مسیر توان خودرا به کار گیرند وتادیرنشده از کوشندگان درراه دانایی که چراغی افروختند ویا خاموشی چراغی  رامانع شدند قدردانی کنند .

روز معلم برهمه آنانی که سهمی درتربیت وپرورش فرزندان این مرز وبوم داشته ودارند مبارکباد .

وزیر آموزش وپرورش درتازه ترین اظهاراتش درباره بعضی ازمسائل مهم این وزارتخانه به مواردی اشاره کرده که جای تامل بسیار است :

وزیر آموزش وپرورش حذف کنکور را به صلاح کشور ندانسته ودر این راه موانع بسیاری برشمرده است از آن جمله عدم رعایت عدالت درتصحیح سئوالات تشریحی دانش آموزان ودخالت نمرات آن در معدل آنان ونیز گلایه از این که اعتبارات کنونی آموزش وپرورش برای برگزاری امتحانات « پول آب نبات چوبی معلمان نمی شود!! »ودیگر آن که اگر کنکور حذف شود اولا" به دلیل نبود معلمان متخصص در همه جای ایران بسیار از دانش آموزان ضرر می کنند واگر سئوالات چند گزینه ای ملاک برگزاری آزمون های نهایی باشد عملا" یک کنکور به سه کنکور تبدیل شده است که در این صورت از درس وبحث علمی در دبیرستانها جز تست وکلاسه هعای آمادگی تست ، چیزی برجای نمی ماند .

وی درباره اقدامات معاونت پرورشی از زمان احیا تاکنون نیز این گونه پاسخ داده که هر نوع تربیت اعم از پرورشی و غیره بر عهده معلمان است!!؛ چرا که معلمان وظیفه دارند که استعدادهای برتر افراد را شناسایی کنند و اساسا باید در این زمینه باید از تست‌های استعدادسنجی استفاده شود.
وی البته به این موضوع نیز اذعان کرد که تقسیم کارهای علمی ـ آموزشی برای معلم و کارهای پرورشی برای مربیان پرورشی یک تقسیم کار ناقص است. این اظهار نظر وزیر محترم آموزش وپرورش با طرح احیای معاونت پرورشی که جندسالی است بر روی آن مانور داده می شود چرخشی آشکار محسوب می شود .

در خبری دیگر از واگذاری چندهزارمدرسه به حوزه های علمیه خبر داده شده است که در این روش--درصورت تایید نهایی واجرا-- مدیریت مدارس وتامین نیروهای خدماتی با حوزه وتامین دبیران تخصصی با آموزش وپرورش خواهد بود.

از آغاز بحث جدی حذف کنکور نزدیک به دوسال می گذرد دانش آموزان سال دوم دبیرستان که درطرح پیشنهادی وتصویب شده مجلسیان نخستین گروه از دانش آموزانی هستند که بدون کنکور وبراساس معدل دوره دبیرستان به دانشگاه راه می یابند پس از این فراز وفرود باسردرگمی خود را برای امتحانات پایان سال آماده می کنند وباز شاید منتظر می مانند تا درآغاز مهر سال بعد چه خبری ذهن آماده به تحصیل آنان را مشوش می سازد که :

سرانجام کنکور هست یانه ؟واین همه تشویش واضطراب را چه کسانی پاسخگو هستند ؟