|
حسام ســرا
| ||
|
رفته ام باد لاستیک های ماشینم را تنظیم کنم او هم آمده است تاپنچری موتورش را بگیرد ... متوقف می شوم وباهم گپ می زنیم .. مردآپاراتی جوانی است خوش برخورد وکاربلد ...دوست وهمکارم از قول مردآپاراتی می گوید همانهایی که دردوران مدرسه بارها از کلاس ودرس اخراج می شدند امروز از وضع مالی بهتری برخوردارند .. می گویدمرد آپاراتی گفته است یادت هست من وچند نفر دیگر تنها داش آموزان درسخوان کلاست بودیم؟سرنوشت، ما را به اینجا کشانده است ،وضعمان بد نیست اما آنها که با درس خواندن میانه ای نداشتند روزگار بهتری دارند.. ماشینم را درست می کنم ودارم مسیر می پیمایم اما این گفتگو که حرف تازه ای نیست درذهنم رژه می رود درست می گوید اصلا" انگار در این مرز وبوم این بازی کهنه ایست. از قدیم الایام باسوادها آدمهایی بودند گوشه گیر ومنزوی و رندان دنیامدار مردانی بودند زیرک وزرنگ وزبل این را از نگاه مردان وزنان هم می شود آموخت. این که آموزش وپرورش برای آینده به کدام دسته از دانش آموزان بها می دهد تا درآینده رند دنیا دار یا باسواد گوشه نشین باشند مهم است اما مهم تر آن است که همیشه راه کوتاه تری برای دست وپاکردن زندگی مادی بهتر وجود داشته است راه میان بُری که لزوما" از مدرسه ودانشگاه نمی گذرد. اگرازشغلهای واسطه ای که به مهارت وسواد نیاز ندارند بگذریم به صنایع وکارخانه های صنعتی هم که نظرافکنیم وضع ،مانند شغلهای واسطه ای است درآنجا حتی کارمندان اداری که با دیپلم استخدام شده اند وضعیت حقوقی متناسب تری نسبت به دارندگان مدارک بالاتر دارند که درسایر ادارات استخدام شده اند . دوستی به طنز و با بیانی که به تلخی می زد می گفت فلانی شانس آورد که نتوانست درسش را ادامه بدهد !پرسیدم چرا؟ گفت اگر درس خوانده بود الان دربهترین وضعیت کارمند اداره ای بود که درتامین مخارج خود وخانواده اش درمانده بود ... این نوشته ممکن است دربین گروهی نا امیدی ایجادکند اما می توان از این نوشته هم چیزهایی آموخت مثلا" این که اگر نمی توانیم از راه درس خواندن گلیم خودمان را از آب بیرون بکشیم راه دیگری را انتخاب کنیم و اگر قرار است ادامه تحصیل دهیم باید بدانیم دربیشتر رشته ها با دریافت مدرک کارشناسی ره به جایی نخواهیم برد باید مرد ادامه تحصیل تا انتهای راه باشم وگرنه سرنوشت مرد آپاراتی درانتظارمان خواهد بود...
[ شنبه 91/3/20 ] [ 8:27 صبح ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
[ سه شنبه 91/3/9 ] [ 11:26 عصر ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
این نوشتار به درخواست تعدادی از خوانندگان حسام سرا ارائه می گردد امیدوارم استفاده لازم را داشته باشد: هر ساله با فرارسیدن امتحانات پایان سال نوعی اضطراب در دانش‌آموزان ایجاد می شود. در زمان برگزاری امتحانات خرداد، فضایی مملو از اضطراب و ناآرامی در زندگی برخی خانواده‌ها ایجاد میشود. اگر چه بیشتر کارشناسان بر لزوم کاهش وغلبه بر اضطراب در دانش‌آموزان تاکید کرده اند در این حال وجود مقادیر اندکی اضطراب را نیز برای امتحان موثر می‌دانند و معتقدند موجب آمادگی برای حضور در امتحان می شود. اما پیش از بررسی علل و راهکارهای علمی برای رفع چنین مشکلی آشنایی با علائم و نشانه‌های بروز این پدیده برای مقابله با آن لازم است. علائم اضطراب براساس تحقیقات کارشناسان عوارضی مانند سردرد تهوع دل درد نگرانی خمیازه‌های مکرر خستگی و استرس از مهمترین نشانه های اضطراب پیش ازامتحان و اختلال حواس و وحشت وقفه ذهنی تعریق کف دست و تهوع نیز ازعلائم اضطراب در زمآن حضور در جلسه امتحان است و چنین عوارضی موجب میشود اکسیژن کافی به مغز نرسد به همین علت خمیازه‌های مداوم مقدار ذخیره اکسیژن مغز را افزایش می دهد. علل بروز اضطراب دکتر سید حسین سلیمی که درباره مشکلات یادگیری و مسائل آموزشی دانش‌آموزان تحقیقات گسترده ای انجام داده است با اشاره به اینکه بروز اضطراب در دانش‌آموزان ناشی از عملکرد و شیوه‌های آموزشی معلمان وآموزشگاه‌هاست گفت سرزنش و توبیخ فراگیر معلمان زمینه اضطراب و ترس را در دانش‌آموزان تقویت می کند. وی افزود ویژگی های خاص امتحان مانند رسمی بودن محیط آزمون، محدودیت زمانی و نظارت دقیق آموزشی نیز ازعوامل ایجاد و افزایش اضطراب است. این کارشناس با بیان این که بروز اضطراب امتحان در دانش‌آموزان قوی نیزممکن است روی دهد، افزود درهر حال علت اصلی بروز اضطراب غیرعادی ناشی از آماده نبودن برای حضور در جلسه امتحان و یادگیری ضعیف تکالیف آموزشی است. دکتر سلیمی گفت: حاضر شدن کمی زودتر از آغاز امتحان در جلسه آزمون، حفظ اعتماد به نفس، مرور یادداشت‌ها و نکات اصلی آمادگی برای امتحان را افزایش می دهد و از بروز اضطراب جلوگیری می کند. شهروز آقاپور کارشناس مسائل آموزشی نیز بروز اضطراب امتحان را ناشی ازعوامل فردی و شخصیتی دانش‌آموزان به ویژه میزان اعتماد به نفس هوش و تمرکز آنان متغیر دانست و گفت: عوامل آموزشگاهی و اجتماعی مانند انتظارات معلمان، رقابت نظام آموزشی حاکم بر مدارس، نوع مدارس و مدرک گرایی در ایجاد و بروز اضطراب امتحان موثر است. کارشناسان مسائل آموزشی برای پیشگیری از بروزاضطراب امتحان راهکارهای موثری را به شرح ذیل توصیه کرده اند: 1) ارزیابی واقع بینانه و بدون اغراق از امتحان و اجتناب از توجه بیش از حد به اضطراب. 2) اعمال رفتارهای سازنده مانند مشورت و تمرین. رفتار دانش‌آموزان درجلسه امتحان چگونه باید باشد ؟ دکتر سلیمی از کارشناسان آموزش برای کاهش اضطراب در زمان دادن امتحان به راهکارهایی اعتقاد دارد که عبارتند از:
تغذیه مناسب در ایام امتحانات متخصصان تغذیه برای کاهش اضطراب امتحان نیز راهکارهایی ارائه کرده‌اند که همه آنها معتقدند شب امتحان باید غذاهای سبک خورد اما وارد شدن به جلسه امتحان با شکم خالی را نیز کاملا نادرست می‌دانند. به اعتقاد کارشناسان تغذیه از انجایی که کاهش تمرکز در افراد مضطرب موجب کاهش قند خون می شود، لذا خوردن خرما کششمش انجیرعسل و مانند آن مفید است. پیشنهادهایی برای کاهش اضطراب امتحان خانم فرخیان از کارشناسان علوم آموزشی معتقد است کاهش اضطراب امتحان فقط با مشارکت معلمان و والدین و خواست و اراده خود فرد امکان پذیراست. به همین جهت پیشنهادهایی برای کاهش میزان اضطراب امتحان داده که درذیل آمده است: 1) معلمان به دانش‌آموزان بیاموزند که شبهای امتحان زمان یادگیری دروس نیست و در این شبها فقط باید به مرور درسها پرداخت باید معلمان و مشاوران مدارس روشهای صحیح مطالعه و برنامه‌ریزی درسی را به دانش‌آموزان بیاموزند. مثلا مدتی که مانده به روز امتحان کتاب درسی را به چند قسمت تقسیم کنند وهر روز قسمتی ازآن را بیاموزند و آموخته‌های خود را در جایی یادداشت کنند تا در فرصتهای مختلف بتوانند آنها را مرورکنند. 2) معلمان باید محیط مساعد وآرامی برای دانش‌آموزان در جلسه امتحان فراهم کنند و در ابتدای جلسه امتحان راهنمایی و توضیح کافی پیرامون آن آزمون بدهند. 3) والدین باید انتظارات و توقعات خود را با علایق و استعدادهای کودکان هماهنگ سازند و همچنین باید نقاط قوت و استعدادهای فرزندان خود را بشناسند و آنها را تایید و تقویت کنند. 4) والدین باید از مقایسه فرزندان خود با یکدیگر و با دیگرآن پرهیز کنند. 5) هنگام امتحانات دانش‌آموزان نیاز به حمایت عاطفی و اطمینان بخشی بیشتری دارند. 6) والدین باید از توقعات بیجا و فشار بیش از حد برای مطالعه دانش‌آموز خودداری کنند در صورتی که دانش‌آموز از موفقیت در یکی از امتحانات رضایت خاطر نداشت والدین او را حمایت و از سرزنش او خودداری کنند. 7) همچنین والدین باید به استراحت و خواب دانش‌آموزان توجه کافی داشته باشند و حتی المقدور برای صبح امتحان صبحانه مناسبی آماده کنند و به هیچ وجه آنها را گرسنه به جلسه امتحان نفرستند. 8) محیط خانواده باید دور از تنشهای عاطفی و مشاجره باشد و محیط فیزیکی آرام و بی سر و صدایی برای مطالعه دانش‌آموزان فراهم شود. 9)اگر دانش‌آموز بیاموزد که در همه موقعیتهای حساس زندگی به خداوند تکیه کند آرامش بیشتری خواهد داشت آموختن دعا یا سورهای کوتاه از قرآن به کاهش اضطراب دانش‌آموز کمک می‌کند. 10) در مورد اضطراب‌های شدید و ناتوان کننده باید به افراد متخصص و مشاوران با تجربه رجوع کرد. همشهری آنلاین [ سه شنبه 91/3/2 ] [ 9:34 صبح ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
جلسه گذشته درباره سهمیه رزمندگان وجانبازان وخانواده شهدا توضیحاتی دادید وایران را باروسیه وامریکا وآلمان مقایسه کردید اما من از آن صحبت ها قانع نشدم درفاصله جلسه قبلی تا الآن مطالعات پراکنده ای هم داشته ام از اینترنت وگفتگو با دانشجوها هم استفاده کرده ام آنچه در دیگر کشورها انجام می شود حفظ کرامت انسانی بازماندگان جنگی وخانواده های آنان است و بیشتر حمایت دولت از این گروه،امتیازات مادی وحمایت های اجتماعی است واین موضوع - تأکیدمی کند تاجایی که من فهمیده ام – به هیچ عنوان به سهمیه بندی برای ورود به دانشگاهها منجرنشده است ...کمی مکث می کند بعد ادامه می دهد ... من اصلا" با این که این موضوع حق آنهاست یانه مشکلی ندارم سئوالم این است که من چقدرباید درس بخوانم وتاکجا باید خودرا به زحمت بیندازم تابتوانم با سهمیه ها رقابت کنم؟خواهرمن دانشجوی کارشناسی ارشد است ودارد برای دکترا آماده می شود گاهی وقتها ناامید است با وجود آن که بیشتر نمراتش خوب است وحداکثرتلاشش رامی کند اما می گوید با توجه به تعداد محدود دانشجو و وجود سهمیه ها شانس ادامه تحصیل برایم کم است و غُر می زند گناه خواهر من چیست؟ اگر کشور به مهندسین باکیفیت،پزشکان بامعلومات،معلمان ماهر و باسواد،قضات دانا وافرادمتخصص دیگر نیاز دارد واضح است که این عده راباید از بین بهترین ها گزینش کند وبهترین ها از دل رقابت سالم وعادلانه ای که برای همه یکسان است بیرون خواهند آمد ،سهمیه نوعی بی عدالتی آموزشی است که در بلند مدت به نابرابری های علمی واجتماعی وحتی تضادطبقاتی که درکتاب درباره آن بحث کردیم خواهد افزود ..... می نشیند،کلاس ساکت است احساس می کنداز این که حرفش رازده است راحت شده است!ولی هنوز منتظر است، منتظر تأیید یا تکذیب دیگران ؛ کسی چیزی نمی گوید یکی از دانش آموزان همانطور که نشسته است می گوید خب این حق آنهاست وتصمیمی است که دولت گرفته است ما چه کنیم؟ وارد بحث می شوم از نفر و نظرآخرشروع می کنم می گویم اولا" همه ی قوانین مصوب مجلس یا دولت،تصمیمات انسانی اند وممکن است درست یا نادرست باشند ؛ثانیا" باید بررسی کنیم که این به قول شما«حق»راچگونه به آنها بدهیم؟ آیا راهش همین است که برگزیده ایم ؟آیا راه دیگری وجود ندارد؟آیا مثلا نمی توان شرایط تحصیل بهتری رابرای آنها دردبستان ودبیرستان فراهم کنیم وبدون درنظرگرفتن سهمیه،آنها را درآزمون ورودی دانشگاهها (باهمه ایرادهایی که دارد) به صورت یکسان واردکنیم وبهترین آنها را درمشاغل مهم مدیریتی،درمانی،اداری و.. به کارگیریم؟ اصلا" با درنظرگرفتن سهمیه ها وانمودکرده ومی کنیم که «راه خوشبختی از دانشگاه می گذردو آنها نیز می خواهند به هرروشی از این حق استفاده کنند...» بعد ادامه دادم این موضوع به سالهای جنگ برمی گردد درشرایط جنگی،کشور درحالت فوق العاده قراردارد ومسئولان اداره کننده جنگ برای مدیریت بهتر،تصمیماتی می گیرند که درآن شرایط شاید قابل دفاع هم باشد اما باگذشت زمان وتغییر شرایط،بازنگری درآن تصمیمات ضروری به نظر می رسد. تاجایی که به یاد دارم یکی دوبار مجلس شورای اسلامی برای تغییر این موارد دست به کارشد وحتی شنیده ام که لایحه یا احتمالا"طرح جامع جانبازان وایثارگران درحال تنظیم وتصویب است وقرار است دراین سهمیه ها تغییراتی داده شود اما این که نتیجه این مصوبه به کدام سو متمایل است راهنوز نمی دانم ولی اگر نتیجه این مصوبه دوباره بر راه یافتن گروهی با استفاده از سهمیه(هرنوع سهمیه ای برای هرگروهی) برای کسب رتبه های علمی باشد باز جای نقد وپرسش باقی می ماند. رزمندگان دوران جنگ زحمات زیادی برای کشور متحمل شده اند برای آنان باید امکانات مالی فراهم کرد،مشکل اقتصادی ودرمانی شان رابرطرف کرد، نگرانی ها فکریشان را کم نمود و... ولی فرزندانشان باید بدانند برای رسیدن به جایگاه علمی وبه دست گرفتن مسئولیت های علمی و اداری باید همانند دیگران که شاید یتیم وبی سرپرست وبدسرپرست هم دربینشان کم نباشندوکسی از آنها حمایتی نمی کند درآزمون شرکت کنند درآن صورت به عدالت نزدبکتر شده ایم.
دوباره بلند می شود،می گویدمن از ابتدا می خواستم همین رابگویم حق همه رزمندگان برخورداری از یک زندگی آبرومند مادی است این که فرزندانشان کجا وچگونه ودرکدام رشته درس بخوانند به استعداد،تلاش وپشتکار وهمت خودآنان بستگی دارد .... زنگ را زده اند ولی بچه ها هنوز عزم رفتن ندارند علتش این است که امروز ساعت بعدی هم به کلاسشان اضافه شده است امروز 8ساعت کلاس دارند وباید برای شرکت در امتحانات آخرسال وبعد کنکور آماده شوند نگرانند ،نگران از آینده ای که مبهم است واز آزمونی که نتیجه اش فقط با تلاش وپشتکارفردی دانش آموز به دست نمی آید ابروباد ومه وخورشیدوفلک باید دست به کارشوند تاشاید فرجی شود اینجا دیگر به پشتکارنمره نمی دهند......
[ یکشنبه 91/2/17 ] [ 4:1 عصر ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
اعتراض دارد بلند می شود تااعتراضش رادرقالب پرسشی مطرح کند،می گوید چرا به جانبازان وفرزندانشان سهمیه می دهند؟اصلا" وجود سهمیه ها چه لزومی دارد؟چندنفر دیگر هم بااشاره ی سر آن راتأیید می کنند .. کلاس نسبتا" ساکت است کمی فکر می کنم می پرسم کدامیک از شما مراسم سالگرد جنگ های جهانی یا جنگ امریکا با ویتنام را دیده اید؟ کسی چیزی نمی گوید...می پرسم آیا دیده اید برای ژنرالها وسربازان ارتش امریکا که سالها پیش درجنگ حضور داشته اند مراسم یادبود بگیرند ..یکی بلند می شود ودر باره فیلمی که دیده است توضیح می دهد .. می گویم از زمان تشکیل دولت امریکا تاکنون جنگی علیه این کشور صورت نگرفته آنچه بوده حمله امریکا به دیگر کشورها برای حفظ منافع خود بوده است واین همه بزرگداشت وحقوق مادی وغیرمادی سربازان،برای حضور دراین حمله هاست.... سکوت برقراراست به نظر می رسد زیاد قانع نشده اند یکی می پرسد چرا باید به فرزند جانبازی که خودش جنگ را ندیده است سهمیه بدهند...می پرسم تو می دانی جانباز جنگی یعنی چه؟می گوید بله! از او می خواهم توضیح بدهد،می گوید کسی که درجنگ عضوی از اعضای بدنش را درراه کشور از دست داده است؛ می پرسم همه جانبازان دریک رده قرار دارند ؟ فکر می کند ومی گوید نه! بعضی درصد جانبازی بالاتری دارند ومشکلات جسمی وروانیشان بیشتر است می پرسم آیا کسی که قطع نخاعی است یا شیمیایی شده وبه سختی نفس می کشد آدم معمولی است ؟می گوید معلوم است که نه! می گویم اگر پدرهریک از شما جانباز جنگی بود و روی تختی دراز کشیده بود وبرای نفس کشیدن هم به کمک دیگران نیاز داشت باز هم با پدر امروزیتان برابر بود؟آیا پدری که از گردن به پایین فلج است وقدرت حرکت ندارد با پدرمعمولی شما که ممکن است فقیر،عصبانی وکم حوصله هم باشد برابر است ؟باز هم سکوت... یکی از ته کلاس برمی خیزد صدایش قاطع است می گوید ما با سهمیه این افراد مخالف نیستیم آنچه شما گفتید درست است اما من کسانی رامی شناسم که روی جبهه وجنگ راندیده اند وبه معنای رایج،جانباز هم نیستند اما فرزندانشان از سهمیه استفاده کرده ومی کنند وخودشان هم سالهاست از حقوق جانبازی ومدرک تحصیلی بالاتر استفاده می کنند..... نگاه بعضی متعجب است وبعضی دیگر باچشم وسر آن راتأیید می کنند .ایستاده ام، می گویم من هم عده کمی را می شناسم که احتمال می رود از این سهمیه ها درست وبه جا استفاده نکرده اند اگر چنین باشد من هم با دادن سهمیه مخالف هستم وآن را پایمال کردن حقوق دیگران می دانم اما.... دربین جانبازان چند درصد اینگونه اند؟آیا ما این حق را داریم که بادیدن چند درصد،خلافکاری در گرفتن درصد جانبازی،حقوق قانونی وانسانی همه جانبازان را نادیده بگیریم؟ تأیید می کنند که این حق رانداریم ولی معلوم است که همان چند درصد غیرقانونی را هم برنمی تابند .... نمی دانم سهمیه ها تاچه زمانی ادامه خواهند داشت اما این را می دانم که اگر افرادی که به غلط در زمره سهمیه بگیران جای گرفته اند مورد بازبینی وارزیابی مجدد قرارنگیرند درحق کسانی که جان خود رابرای این آب وخاک گذاشته اند جفا شده است سهم خانواده های شهدا(منظورم فرزندان شهداست) غیرقابل انکار وچانه زنی است ...... این گفتگو درجلسات بعدی ادامه یافت دنباله مطلب رابعدا" خواهم نوشت فعلا"....
[ چهارشنبه 91/2/13 ] [ 1:31 صبح ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
فقط سوپ کلم است که حال آدم را بیشتر از امتحان به هم می زند --- آلبرت انیشتین
[ یکشنبه 90/11/16 ] [ 5:53 عصر ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
ژاپنی ها همان کلاس اول دبستان، با بچه هایشان اتمام حجت می کنند ،آن ها را می ترسانند درس اول هم جغرافیا است؛ نقشه ژاپن را می گذارند جلوی بچه ها و می گویند: ببینید این ژاپن کوچولوی ماست، ببینید ژاپن ما نفت ندارد، گاز ندارد، معدن ندارد، زمینش محدود است و جمعیتش زیاد و ... لیست «نداشته ها» را به بچه ها گوشزد می کنند، خیلی خودمانی بچه هایشان را می ترسانند در ژاپن نظام آموزشی فهرست مشاغل مورد نیاز جامعه را از همان اول کار، به «بچه ها» گوشزد می کند ... حتی حجم موضوعات درسی کتابهای درسی در ژاپن، یک سوم اروپا است، چون ژاپنی ها معتقدند «عمق» بهتر از «وسعت» است حالا این را مقایسه کنید با کتابهای درسی هر دوره تحصیلی و رسانه های ما از هر جناح و طیف، مخالف و موافق که از همان اول مدام در گوش بچه ها می خوانند: ای ایران، ای مرز پرگهر، سنگ کوهت دُرّ و گوهر است... در دبستان هم،تاریخ ما نه برای آموختن برای ساختن و نه برای عبرت، بلکه شرح افتخارات گذشته، اگر نقشه جغرافیایی را هم بگذارند جلوی بچه ها، با غرور می گویند: بچه ها ببینید! ایران همه چیز دارد! ایران نفت دارد، گاز دارد، جنگل دارد، دریا دارد و... نتیجه اش می شود احساس «داشتن» و «غنای کامل» و ایجاد تلفیقی از تنبلی اجتماعی و حتی طلبکاری که به اشتباه به آن میگوییم غرور ملی
با این وصف، کودکان و جوانان و مدیران و نسل جدید ما باید برای چه «چیزی» تلاش کنند؟ این می شود که بچه های ما فکر و ذکرشان، می شود دکتر شدن، مهندس شدن و خلبان شدن، یعنی شغل های رویایی و به شدت مادی که نفع و رفاه «شخص»در آن حرف اول و آخر را می زند نه نیاز کشور.
[ سه شنبه 90/10/20 ] [ 9:29 عصر ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  اینجا محلی برای ارائه ی آرا و نظرات من است درباره آنچه که می بینم،می خوانم، می شنوم و آنچه در اطرافم اتفاق می افتد.چنانچه کسی یاکسانی عصبانی هستند ونمی توانند مخالف نظر خود رابا دادنِ «صفت» مخاطب قراردهند ویاقلمشان بادُشنام آشناست وبه آسانی به دیگران تهمت می زنند از نظردادن بپرهیزند چراکه درهر صورت نظر ایشان حذف خواهد شد. آوردن لینک وبلاگ ها به معنی تایید همه مطالب آنها ویامدیر وبلاگ نیست،بی‌شک دیدگاه هر کس نشانه‌ی تفکر اوست، ما در برابر نظر دیگران مسئول نیستیم ..نقل واستفاده از مطالب این وبلاگ آزاد است اگر دوست داشتید منبع آن را نیز ذکر کنید. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
