یادش به خیر ، دوران کودکی من وهم نسلانم برای خودش جذابیت هایی داشت ؛ پرسه زدن درخاک وگل وبعد بازی های گروهی کمی بعد ورزش های مختلف وسرانجام فوتبال جزء جدانشدنی زندگی هر روز مابود . زمان گذشت ودوران نوجوانی ماچونان رعدی دربهار آمد وبی خبر رفت ، کم کم پای وسایل ارتباطی جدید به خانه ها باز شد ؛ ابتدا تلویزیون یک شبکه ای که برنامه هایش را از بعد از ظهر می آغازید وقبل از نیمه شب به اتمام می رساند ،بعد شبکه های دیگر وشبانه روزی شدن این رسانه وکمی بعدترماهواره وهمزمان رایانه.

نوجوان امروزی ما باهوش است،خیلی چیزها رامی فهمد ،روند آموزش را وارونه کرده است به گونه ای که بزرگسالان را وادار کرده خودآگاه وناخودآگاه از وی بیاموزند .. این ها کارکرد همین رسانه هاست ودراین باره نمی توان تردید کرد اما...

نشاط وشادابی نوجوان دیروزی رادرچهره همسالان امروزیش کمتر می توان یافت از بازی های گروهی وتعامل مستقیم میان دوستان خبری نیست وخانواده ها بیش از حد مراقبند که دلبندانشان دست به سیاه وسفید نزنند که شاید...

کار بارایانه واینترنت ،نشستن درگوشه ای وپیداکردن اطلاعات ، خلوتی بی تحرک لازم دارد ودر  درازمدت ممکن است نوعی انزوا ،خمودی وبریدن از جمع را برای فرد به ارمغان آورد واین از دستاوردهای منفی تکنولوژی زمانه ماست .

به نظر می رسد برای جبران کاستی های کار  با رسانه ها باید نوجوانان وحتی بزرگسالان را تشویق کنیم که درحرکتهای گروهی ، تیم های ورزشی ، انجمن های علمی وتشکل های دولتی وغیر دولتی عضو شوند تااز این رهگذر کاستی های حرکتی را جبران نموده واز راه این تعامل به بخش مهمی از یادگیری مفاهیم ارتباطی که فقط از راه ارتباط بین هم سالان ایجاد وتقویت می شود دست یابند .

این موارد دستورالعمل نیست نوعی هشدار است ابتدا برای خودم وسپس برای دیگران حتی اگر کسانی آن رانپسندند ومخالفش باشند.

اشاره:

 ازابتدای تیرماه با بخشنامه استانداری اصفهان ساعات کار ادارات دولتی از 7:30صبح به 7 صبح تغییر یافت . ابتدا تصور این بود که این تصمیم به دلیل عدم تغییر ساعت رسمی کشور درتابستان گرفته شده است ولی ظهر روز شنبه 2/4/86 معلوم شد که انتهای کار اداری همان 14:30قبلی است واین تصمیم ، نیم ساعت به میزان کار ادارات اضافه کرده است. صرف نظر از کارشناسی بودن یا نبودن این تصمیم چند نکته قابل تامل است:

یکم:

 به دلایل مختلف کارمندان ادارات دولتی مااز نظر میزان کار،  کمیت و کیفیت مطلوبی ندارند ومیانگین کار آنان درهر روز هرچه باشد با استانداردهای جهانی هماهنگ نیست . افزایش ماندن درادارات چه اندازه این نسبت را هماهنگ خواهد کرد؟

دویم:

اگر قانونگذار، کار کارمندان ادارات دولتی را این مقدار تعین کرده درکنارش سرویس آمد ورفت ، ناهار روزانه وسایر خدمات را هم دیده است چرا همیشه یک طرف غش می کنیم؟

سیم:

کارکنان ادارات آموزش وپرورش معلمانی هستند که به جبر اداری یا انتخاب خود درادارات به کار مشغول شده اندو مثلا" معلمی که 20سال سابقه دارد باید به جای 24ساعت درهفته 20ساعت درمحل کارش حاضر شود . برای انجام بهتر کارها توسط این افراد اضافه کار متعادل پرداخت نمی شود ساعت کار هم که بیش از روال معمول است پس جاذبه کار کجاست که من کارمند دلم را به آن خوش کنم؟

چهارم:

فکر نکنید مشکل من نوعی،  ماندن نیم ساعت اضافی در اداره است که من بیش از آنچه باید بمانم مانده ام ودر این باره هم اعتراضی ندارم ولی این تصور که با افزایش نیم ساعتی کار ادارات دولتی کار مردم بهتر انجام می شود و به عدالت ــ از هر نوعش ـ بیشتر نزدیک می شویم و.. برایم قابل هضم نیست انگار که ازابتدای پیروزی انقلاب همه کارکنان دولت روزانه نیم ساعت کمتر کار کرده اندو به مردم ودولت بدهکارند!!!!

پنجم:

وقتی جنگ شروع شد بعضی از معلمان با امضای طوماری خواستار آن شدند که برای کمک به اقتصاد جنگ به جای 22 ساعت 24ساعت درهفته به تدریس بپردازند والبته این پیشنهاد چون تکلیفی برای دولت ایجاد نمی کرد فورا" مورد قبول واقع شد .جنگ تمام شد ولی هنوز ساعات رسمی کار معلمان ایران برخلاف همه استانداردهای جهانی 24ساعت درهفته است . چرا عدالت رادراینجا اجرا نمی کنیم ؟ ساز را وارونه نگرفته ایم؟

برای این که کارمندان ما در ادارات دولتی کار مردم را به خوبی انجام دهند باید  به نظامی بوروکراتیک اعتقاد داشت فکر نکنید بوروکراسی چیز بدی است بد تعریفش کرده اند وما شنیده ایم وقتی برای انتخاب متصدیان ومسئولان در ادارات وسازمان های مختلف بدون توجه به سابقه قبلی وکار اجرایی متناسب دست به انتخاب می زنیم برای کارمندی که سالها جان کنده تا تجربه وتخصص دست وپا کند انگیزه ای نمی ماند واز این رو شاید رفتارش با ارباب رجوع منصفانه نباشد ودست ودلش به کار نرود اگرهم جایش را به کارمند دیگری بدهیم مدتی نه چندان طولانی همین هم یکی  می شود مثل همان کارمند قبلی ؛ ماندن بیشتراین کارمند چه مشکلی را حل می کند؟ .آری باید زیرساخت هارا ساخت وگرنه تغییرات شکلی در نظام اداری شاید نظر عوام راجلب کند ومثلا" کسی که از من کارمند خوشش نمی آید جگرش خنک شود ولی این تغییر در چرخه تسهیل امر اداری ما تاثیری نخواهد داشت .صبر همه چیز را روشن می کند.

می گویند نژادانسانی دارای دوبال مذکر ومونث است وزمانی می تواند پروازکند که این دوبال به طور مساوی رشد کنند ،رشد ناموزون هریک از این دوبال پرواز راناممکن می کندواگرهم صعودی اندک به همراه داشته باشد حتما" باسقوط تکمیل خواهد شد.

20جمادی الثانی سالروز میلاد تنها فرزند رسول گرامی اسلام (ص) ودر کشور ما برابر است باروز زن وبزرگداشت مقام مادر واین بهانه ای است تا نکاتی دراین باره بیان شود.

درحال حاضرمیانگین جامعه ما ازاین بانوی بزرگوار چه اطلاعاتی دارند؟ این که دختر پیامبر اسلام(ص) است، همسر امام علی (ع) است، مادرحسنین است وماجراهایی نظیر پهلوی شکسته ، سن ازدواج وشهادت  دفن شبانه ، نامعلوم بودن محل دفن وچند اطلاعات پراکنده دیگرواندکی درباره فدک .همین. شمابیش از این چه می دانید؟

نکته مهم دراین زمینه ادبیات واطلاعاتی است که مداحان باگرایش ها وسلیقه های مختلف از ایشان ارائه می کنند وجالب تر این که همان اطلاعات دهه فاطمیه وسالروز شهادت رادرروز تولدآن بانوی بزرگ که برابر با بزرگداشت زن وروز مادراست برزبان جاری می نمایند واگر جشنی برپا می شود بیشتر جنبه سرگرمی دارد تا ارائه الگوی عملی از رفتار ایشان. اکنون که این میلاد ومناسبت باهم هماهنگ شده اند، محققان ودانشمندان دینی وظیفه دارند نکات عملی والگویی زندگی ایشان را درعرصه های مختلف از جمله کودکی ، نوجوانی ، ازدواج ، همسرداری ، فعالیت های اقتصادی ، اجتماعی وسیاسی ،تربیت فرزند و.. شناسایی کرده تانوجوان امروزی ما بتواند باشناخت بیشتراین الگوها ،دریافت عملی مناسب تری داشته باشد.فراموش نکنیم که ادبیات مداحان ،الگوسازی نیست اما شاید ترس از نزدیک شدن به حریم‌ ائمه اطهار علت دیگری است که نویسندگان ومحققان را از پرداختن به چنین موضوعاتی باز می‌دارد و در عین حال غفلت بعضی از نویسندگان و کم کاری آنها را هم نباید نادیده گرفت. رجوع کنید به سایت زیر که سخنان محمدرضا سرشار  را دراین باره درج کرده است:

http://teletext.irib.ir/UserPages/tabid/55/ContentId/9047/Default.aspx

دختران وزنان جامعه ما علاقه مند دانستن زوایای کاربردی زندگی امامان معصوم هستند واین نکات را کمتراززبان عالمان دین شنیده اند .ایام مناسبی است فکری باید کرد.

شادکامی نه ازبرون ،که از درون فرامی روید،

شادکامی آن نیست که می بینیم ولمس می کنیم ،ویا چیزی که دیگران برایمان انجام می دهند،

وشادمانمان می سازند .

شادکامی آن است که مامی اندیشیم ، حس می کنیم وانجام می دهیم ،

نخست برای دیگر همنوعان وسپس برای خود

             هلن کلر

چنان که گفته اند نخستین اتومبیل را درایران ، مظفرالدین شاه وارد کرد وراننده آن بلژیکی بود ؛نمی دانم ، حتما" برای این تنها خودروی پایتخت بنزین را را واردمی کردندزیرابانبود پالایشگاه درکشور امکان تامین همین مصرف ناچیز بنزین درداخل نبود. اکنون بیش از چند میلیون خودروی بنزین سوز (رقم دقیقش را می دانید؟) ولابد چندین میلیون دیگر خودروی گازوئیل سوز درچرخه حرکت قراردارند وناچار باید چیزی را بسوزانندتاحرکت کنند ، بنزین یاگازوئیل.

مانه از ناف جهان افتاده ایم ونه درانتهای جدول کشورهای جهان قرار داریم ؛ کشوری هستیم باامکانات ،ظرفیت ها ،توانمندیها والبته مشکلات ،نارسایی ها وچالش هایی خاص. موضوع بنزین خودروها نیز جدای ازاین مقوله نیست اما سهمیه بندی بنزین را از زوایای گوناگون می توان نگریست:

1ــ همه کشورهای بزرگ صنعتی ،تولید کننده خودرو نیستندو برخی ازآنهاغرور ملی شان رادرجایی دیگر وبا محصولی که قابل رقابت دراقتصادجهانی است نشان می دهند، وقتی خودروی ملی ما به جای مصرف استانداردبنزین(به گمانم 3/5لیتر؟)  درهر یکصد کیلومتر 10تا12لیتر مصرف داردوهر روز چندین دستگاه ازاین خودرو با قیمتی بیش از بهای جهانی آن به بازارهای داخلی روانه می شود با استناد به کدام نظریه اقتصادی به سهمیه بندی سوخت رو آورده ایم؟

2ــ   وقتی زیر ساخت های لازم برای حمل ونقل عمومی مثل جاده ،قطار شهری وبین شهری ، اتوبوس راحت وارزان و... دراختیار مردم مانیست وشهروندان این جامعه باخرج خود وظیفه ای راکه حاکمیت باید می پذیرفته شخصا" انجام می دهندچگونه می توان باسهمیه بندی دراین نیاز ضروری مردم خللی ایجاد نکرد.فکرش راکرده ایم؟ شاید بگوییید قرار است اتوبوس هایی به ناوگان حمل ونقل عمومی اضافه شود و....می گویم باید افزود وتصمیم گرفت؛ با حلواحلواکردن دهان شیرین نمی شود.

3ــ ‌‌کشورهای دارای نظام پیشرفته اقتصادی برای توزیع ومصرف بنزین کدام الگوی اقتصادی را پذیرفته اند واین الگو باکدام نظریه ورویکرد اقتصادی هماهنگی دارد؟ کشورهای ضعیف اقتصادی چه کرده اند؟ وکشورهای مشابه ما چه رفتاری دراین زمینه دارند؟ماکجــــــا ایستــــــــــــاده ایم؟

4ــ  درکشور ما شوربختانه مشکل را با ایجاد مشکلی دیگر  می پوشانند ؛اگر درمرزهای شرقی وغربی کشور قاچاق سوخت رایج است ، اگر رانندگان ما به جای حمل ونقل مسافر به آنسوی مرزها بنزین راغیر قانونی ترانزیت می کنند واگر...  باید چاره ای اندیشید .نمی دانم دراین راه های درمان ، جایگاه سهمیه بندی سوخت کجاست؟مرزنشین ما بیکار است ، کشاورزی وصنعت پابه آن دیار نگذاشته ومعلوم نیست بتواند بگذاردقاچاق سوخت توجیه پذیر نیست اما شما اگر به جای مرزنشینان بودبد برای داشتن زندگی معمولی چه می کردید؟

سوداگرا ن اقتصادی که چون زالو خون مردم را می مکند امروز بنزین قاچاق می کنند ؛ با سهمیه بندی بنزین ــ اگر موفق شویم ــ این سوداگران کدام کالا را مورد قاچاق قرار می دهند ؟آیا آن کالاها راهم سهمیه بندی خواهیم کرد؟                  ونکته آخر این که :  

به نظرتان سهمیه بندی بنزین تاچه زمانی دوام خواهد داشت؟ دوستی می گفت مامردم نجیبی هستیم ، خیلی زود عادت می کنیم .شما هم اینگونه فکر می کنیدیا...؟   

 این بار نوبت شماست .  این تصویر برای شما کدام تجربه یا خاطره آموزشی ، اخلاقی ،

سیاسی ، اجتماعی و... را یاد آوری می کند؟نظرتان رادریغ نکنید.

    ما آسیایی هستیم بافرهنگ شرقی ، ایرانی مسلمانیم؛ به ما جهان سومی ، درحال توسعه ، عقب مانده ، درحال پیشرفت ، عقب نگه داشته شده و... نیز می گویند . چرا این همه لقب داریم ؟

سری به وبلاگ های غیر سیاسی ونسبتا" اخلاقی ( مذهبی ) بزنید ، موضوع پرطرفدار "ازدواج" آن هم ازنوع "موقتش" چه اندازه ازفضای این بلاگ ها رااشغال کرده است؟ این موضوع چقدر اهمیت دارد؟

ــ دقت کرده اید ، هر ازگاهی یکی از مسئولین کشوری که ترجیحا" روحانی است بحث جذاب ازدواج موقت را مطرح می کند ونوید می دهد که بزودی مقدمات این کار فراهم خواهد شد شاید هرگاه جامعه دچار نوعی ایستایی اجتماعی وسیاسی می شود موضوع ازدواج موقت از زبان مسئولی از خیل مسئولان نظام شنیدنی باشد! راستی دربین مشکلات بی شمار این کشور مانندبیکاری، فقر، شکاف طبقاتی ، عوام زدگی وخرافات ، اعتیاد ، ایدز، ضعف آموزشی ، تورم وگرانی ، مسکن ، ضعف دادرسی ، نارسایی قوانین و... ازدواج موقت درکجای این مشکلات قرار می گیرد؟

ــ  درگذشته های این مرز وبوم کسانی ازدواج مجدد (همسر دوم) داشتند که دستشان به دهانشان می رسید ، حاجی بازاری بودند ، اسم ورسمی داشتند و.. ولی این همسر دوم داشتن ، دست کم دربین بسیاری از نقاط کشور چندان معقول عرف جامعه نبود چه برسد به زن صیغه ای که باکلی احترام وتشریفات به همسر موقت  تغییر نام داده است . امروزه نیز چه کسانی همسر موقت دارند ؟ مسئولین ، متمولین ، هوسرانان ، نوکیسه ها یا    از ازدواج بازماندگان ؟

ــ  فرض کنید مقدمات ازدواج موقت فراهم شود وجامعه ما با احتمال ، این موضوع رابپذیرد درآن صورت کدام گروه از مردان ، زنان ، پسران ودختران ما از این نوشدارو استفاده درست می کنند ؟ حاجی بازاری؟مردان همسر دار؟یا زنان ، دختران وپسران آماده ازدواج ؟ فکرش را کرده اید؟

راستی این مساله چقدر از موضوعات اساسی ما راحل می کند ؟ نکند مشغول حواشی شویم و...

شما چگونه فکر می کنید؟