با یک چشم بر هم زدن، روزها و ماه‌ها و سال‌های عمر می‌گذرد. همین مسابقات جام جهانی که هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود یا مسابقات فوتبالی که یک عالمه از آن خاطرات جورواجور داریم، با بی‌رحمی نشان می‌دهند که برخی از ما چقدر در حال فاصله گرفتن از جوانی‌مان هستیم.

کافی است وارد این سایـــــــــــــــــــت شوید و تاریخ تولد خود را به میلادی درآن وارد کنید. آن‌وقت این سایت، کلی اطلاعات جالب به شما می‌دهد. مثلا می‌گوید که تا حالا تقریبا چند بار قلبتان تپیده است، چند بار نفس کشیده‌اید، ماه در دوران زندگی‌تان چند بار دور زمین چرخیده است و جمعیت زمین موقع تولد شما چقدر بوده و حالا چقدر است. همچنین می‌تواند به شما بگوید که در دوره شیرخوارگی و نوجوانی و جوانی‌تان در دنیا چه اتفاقات مهمی رخ داده‌ است.

مطب شلوغ است ،جای نشستن نیست به محض برخاستن از صندلی کسی جایت نشسته است .

اینجا محل اجتماع کسانی است که از درد کمر ، ستون فقرات، دست وپا، گردن و درد انگشتان احساس ناراحتی می کنند . نشسته ام وبه در ورودی نگاه می کنم  تقریبا" هرچند دقیقه یک نفر به جمع منتظران سالن انتظار اضافه می شود. از رقم های بالای درمان چیزی نمی گویم که نگفتنش بهتر است .

بیشتر مراجعان میانسالند . جوان هم بین آنها  کم نیست سبک نادرست نشستن ، ایستادن، راه رفتن، کارکردن، وحتی شیوه های نادرست دستشویی رفتن،خوابیدن غیراصولی و... همه وهمه درایجاد این بیماری های قابل پیشگیری موثرند .مثل بیشتر بیماری ها ،زنان رکورد دار این بیماری اند،فشارمسئولیت پذیری زندگی که معمولا" برگرده زنان بارمی شود این آمار را بالا برده است .

ملت های دیگر هم همانند ما ایرانیان راه می روند، می ایستند، غذا می خورند،دستشویی می روند،  می خوابند، رانندگی می کنند ، کارمند اداری اند، می نشینند ، از پله بالا می روند و.. اما چگونه است که پس از رسیدن به سن بازنشستگی وپیری راه می افتند تا دنیا راببینند؟ راز این راه رفتن بدون عصا ونداشتن دردهای مزمن کمر وستون فقرات چیست؟

اگر نظام آموزشی ما از مهدکودک تا دانشگاه درکنار آموزش های تئوریک که بعضی از این آموزش ها فاقد ارزش یادگیری اند گام کوچکی بر می داشت شاید می توانست قدری از آلام نهفته مردم رنجور جامعه را درمان کند .شاید هم باید دست از نظام آموزشی بشوییم وخودمان دست به کارشویم. از ما گذشته است، نسل آینده را دریابیم ...

هیچگاه ناامید نشده ام

اما گاهی که ناامیدی به

 سراغم آمده است

 آدم ها رابه خاطر این که

 باعث ناامیدی من می شوند

 سرزنش نمی کنم

خودم را سزنش می کنم

که بیش از حداز آن ها انتظار دارم

کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ "فیلسوف" است.

کسی که راست و دروغ برای او یکی است، "چاپلوس" است.

کسی که پول می گیرد تا دروغ بگوید، "دلال" است.

کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد، "گدا" است.

کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد، "قاضی" است.

کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را بهتر نمایان سازد، "وکیل" است.

کسی که با دروغ غریبه است و جز راست چیزی نمی گوید، "بچه" است.

کسی که به خودش هم دروغ می گوید، "متکبر" است.

کسی که حتی دروغ خودش را باور می کند، "ابله" است.

کسی که سخنان دروغش شیرینست، "شاعر" است.

کسی که علیرغم میل باطنی خود دروغ می گوید، "همسر" است.

کسی که اصلا دروغ نمی گوید، "مرده" است.

کسی که دروغ می گوید و قسم هم می خورد، "بازاری" است.

کسی که دروغ می گوید و خودش هم نمی فهمد، "پرحرف" است.

کسی که دروغ گفتنش را مصلحت آمیز عنوان می کند، "خوش خیال" است.

کسی که مردم سخنان دروغ او را در برخی مواقع راست می پندارند، "سیاستمدار" است.

کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند، "دیوانه" است. 

کاش بتوانی که آرام بمانی

آن هنگام که همه چیز دراطرافت تو را به وحشت می اندازد

وتو متهمی که مسبب آن هستی

کاش بتوانی به خودت بیندیشی

آن هنگام که همه درباره ات تردید دارند

ودرک کنی بی اعتمادی شان را

کاش بتوانی صبور باشی

بی آن که از صبرت خسته شوی

آن هنگام که همه به تو تهمت می زنند

یا آن هنگام که کسی از تو متنفر است

تو بیزار نباش

بی آن که خوب تر جلوه کنی، خردمندانه سخن بگو

کاش بتوانی خیالپردازی کنی

بی آن که خیالاتت تو را در بند بکشند

کاش بتوانی فکر کنی

بی آن که نیاز باشد هدفت را بسازی

کاش بتوانی با پیروزی وناکامی روبه رو شوی وجسارت به این دو هدیه کنی

کاش بتونی تاب بیاوری حقیقتت را که داری

کاش بتوانی وقتی با مردمی  پرهیزگاریت را حفظ کنی

مثل کسانی که با پادشاهان نشست وبرخاست می کنند

اما در کنارمردم باقی می مانند

کاش دوستان ودشمنان نتوانند تورا بیازارند

کاش هیچ کس برایت مهم نباشد اما هیچ هم اهمیتی نداشته باشد

کاش بتوانی در لحظات سخت وفادار بمانی

درشصت ثانیه ای که درمسیر راه هستی

زمین وهمه آنچه ادامه دارد برای تو خواهند بود

اما آنچه خوب است این است که «تو انسان هستی»

دوستی برایم نوشته است:

دنیای قشنگی نیست!

آدم ها مثل رودهای جاری اند

زلال که باشی سنگهایت را می بینند ،برمی دارند ونشانه می روند!

درست به سمت خودت.........

اما کدر بودن هم از دست همه ساخته نیست حتی اگر زخمی ات کنند....