این روزها برخلاف سایر ورزشها حال وهوای فوتبال ما غم انگیز است ....

وقتی مسابقات فوتبال را کالبدشکافی می کنیم با این هزینه های میلیاردی که به برخی بازیکنان ومربیان  وآن هم از بودجه عمومی وبیت المال پرداخت می شود این غم انگیزی به نهایت می رسد.

پیش از این در این باره حرفهایم را اینجــــــــــــــــــــــــــا گفته ام فقط می ماند یک موضوع :

اگر فوتبال باشگاهی را دراین شرایط اقتصادی به مدت دوسال تعطیل کنند وبازیکنان تیم ملی ومربیانشان را به مرخصی اجباری بفرستند ودراین مدت بیندیشند که درزمینه ورزش با وزارتخانه جدید وامکانات بومی وملی وفراملی چه می توان کرد به نتیجه بهتری نخواهیم رسید؟آیا در این صورت نمی توان برای ورزش همگانی وهمگانی کردن فعالیتهای بدنی با این همه بودجه واعتبار کاری کرد؟ آیا کارهای برزمین مانده شرکتهای بزرگ صنعتی کمی روبراه نخواهد شد وآیا در درازمدت فوتبال ملی رشد نخواهد کرد ؟

 آیا با همین سیستم ومدل مدیریتی و بر اساس شانس واحتمال به جایی خواهیم رسید؟

چند روزی است که به دلیل رنگ‌آمیزی ونظافت اتاقها وپذیرایی تلویزیون محترم را جمع کرده ایم وفضایی برای روشن کردنش دراختیار نداریم! اخبار را اگر بتوانم  مثل گذشته والبته کمی بیشتر، از  اینترنت دنبال می کنم اما درهمین مدت کوتاه دریافته ام که بدون تلویزیون هم می شود زنده بود ومی توان زندگی کرد هرچند ممکن است بعضی بامن مخالفت کنند ومعتقدباشند بدون تلویزیون آری اما بدون خبر هرگز !

چندی پیش کتابی را با عنوان «درستایش بیسوادی» در حسام سرا معرفی کردم اکنون که دوباره به محتوای کتاب مراجعه می کنم درمی یابم که نوشته های آن کتاب تا چه اندازه قابل دفاعند اگر فرصتی یافتید ودوست داشتید معرفی کتاب درستایش بیسوادی را اینجـــــــــــــــــا ببینید.

برخی بر این باورند که آسمان محدودیتی ندارد؛ پروژه مگاتروپولیس (Megatropolis) چند ایده جالب را جمع‌آوری کرد که تأکید آن بر زندگی شهری در آینده بود.

 یکی از این نظرها متعلق به TsvetanToshkov معمار است که شامل یک شهر پیشرو الهام گرفته شده از نیلوفر آبی در بالای آسمانخراش‌هایی است که بشر با آن آشناست: «شهری در آسمان مفهومی از واحه‌ای آرام در بالای شهر آلوده و مگا توسعه‌یافته است که می‌توان از هیاهو، هوای آلوده و گرد و غبار روزانه به آنجا پناه برد.

 این طرح از گل نیلوفر آبی الهام گرفته شده که تواناییش در رشد و نمو در بالای آب‌های تیره و کدر معروف است.»

31شهریور،سالروز شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران است جنگی که از نظر تسلیحات نظامی وتجهیزات جنگی نابرابر بود. بسیاری از دانش آموزان در دوران هشت ساله دفاع مقدس کلاس ودرس را رها کرده به جبهه های جنگ رفتند تا از سرزمین وآرمانهای خود دفاع کنند وبسیاری از آنان در این راه جان خود را تقدیم کردند...

سالهاست از آن دوران می گذرد وفضای مدارس با آن حال وهوا فاصله گرفته است اما برای مادران وپدرانی که فرزند دانش اموزشان درس را برای جنگ رها کرده ودر این راه از شهادت استقبال کرده است شروع سال تحصیلی یاد آور خاطراتی از جنس مدرسه است.

یاد همه شهدای معلم ودانش آموز و هفته دفاع مقدس گرامی باد .

در این آغازین روزهای پایانی تابستان وشروع سال تحصیلی دلم برای پاکی دفتر نقاشی و گم شدن در آن خورشید همیشه خندان، آسمان همیشه آبی، زمین همیشه سبز، و کوه های همیشه قهوه ای 

دلم برای خط کشی کنار دفتر مشق با خودکار مشکی و قرمز، برای پاک‌کن های جوهری و تراش های فلزی، برای گونیا و نقاله و پرگار و جامدادی 

دلم برای تخته پاک‌کن و گچ های رنگی کنار تخته  

برای اولین زنگ مدرسه، برای ترس موهوم واکسن درمدرسه

برای سر صف ایستادن ها 

برای قرآن های اول صبح و خواندن سرود ایران اول هفته

دلم برای مبصر شدن، برای نوشتن نام  خوب ها، بدهاو ضربدر هایشان.. 

دلم برای جا کتابی زیر میزها، جا نگذاشتن کتاب و دفتر 

دلم برای لیوان‌های آبی که فلوت داشت 

دلم برای زنگ تفریح، برای بازی کردن ها، برای لی‌لی کردن 

دلم برای دعا کردن برای نیامدن معلم، برای اردو رفتن

برای تمرین های حل نکرده و اضطراب آن

برای دوستی هایی که قد عرض حیاط مدرسه بود...

برای  نمره انضباط، برای مُهر «قبول خرداد»

دلم برای خودم، دلم برای دغدغه و آرزو هایم، دلم برای صمیمیت سیال کودکی ام 

تنگ شده 

نمی دانم کدام روز در پشت کدام حصار بلند، کودکی ام را جا گذاشتم کسی آن سوی حصار نیست کودکی ام را دوباره به طرفم پرتاب کند؟

بوی مهر، بوی مهربانی، بوی لبخند، بوی درس و مدرسه و شوق کودکانه در پیاده روها، بوی نمره ، بوی دفتر حساب و مشق های ناتمام، بوی دوستی و محبت...
    پاییز با خود شور می آورد و قاصدکها خبر بازگشایی مدارس می دهند، درختان آماده می شوند تا با شوق، برگهای رنگارنگشان را چون کاغذهای رنگی بر سر کودکانی که مشتاقانه به مدرسه می روند بریزند و سارها بر شاخه های انبوه درختان صف کشیده اند، تا آوازهای گرمشان را بدرقه کنند. نسیم، نفس های معطرش را هر صبح بر گونه های سرخابی کودکانه شان می دمد تا خواب را در سایه های کوتاه دیوار جا بگذارند و مشتاقانه تا حیاط منتظر مدرسه بدوند.
  دیوارهای آجرنمای مدرسه را سراسر شور و شوق پر کرده است. کلاسها با آغوش باز در آستانه درها ایستاده اند تا میهمانان خود را در آغوش بکشند. واژه ها بر تخته های سیاه جان می گیرند و پروانه می شوند تا در نفس های هیجان زده کودکان پرواز کنند و فضای لرزان کلاس را گرم نمایند. چه شور و حالی دارد این روزهای آغاز مدرسه، روزهایی سراسر دلهره، شوق و اضطراب، روزهای مهر و مدرسه، روزهایی که خیابانها سرخوش هیجان لبریز از صداهای کودکانه در پیاده روهاست. روزهایی که عشق، هر سحر، عاشقانه از پشت پنجره کلاس ها سرک می کشد تا با بالاآمدن آفتاب، تنش را در نفس معطر کودکان شست وشو دهد. روزهایی که آفتاب به شوق مدرسه رفتن هر صبح زودتر از آواز خروس ها بیدار می شود. روزهایی که ماه، بالای سر دفترهای مشق به خواب می رود.
   شروع ماه مهر و فصل پاییز،شروع ماه تحصیل، تلاش، مشق و مدرسه است .... آغاز سال تحصیلی، آغاز سفر در مسیر دانستن و فهمیدن برشما معلمان ودانش آموزان ایران زمین  مبارک باد..

 تری جونز ، کشیش آمریکایی ،چندی پیش مراسم قرآن سوزی به راه انداخت! وی در این اقدام جدید در حالی که تی‌شرتی سیاهرنگ به تن داشت و در روی آن به دو زبان عربی و انگلیسی نوشته شده بود "کافر"، به همراه قرآن مجید، تصاویری را که ادعا می‌کرد متعلق به پیامبر اسلام(ص) است را نیز به آتش کشید.

فیلم موهن «زندگی محمد[ص] رسول اسلام» که توسط یک اسرائیلی مقیم آمریکا ساخته شده و توسط کلیسای "تری جونز" کشیش ضد اسلام حمایت و تبلیغ می شود سفارتخانه های آمریکا در برخی کشورهای اسلامی هم از دو روز گذشته ، شاهد تجمعات اعتراض آمیز بودند و انتظار می رود در روزهای آینده نیز موج احساسات ضد آمریکایی در سراسر جهان اسلام با قدرت بیشتری شکل بگیرد.

اگر قرار باشد پیروان ادیان مختلف در جهان معاصر ، همدیگر را به اسم آزادی بیان مسخره کنند و به باورهای یکدیگر توهین نمایند و هر آنچه را خواستند نثار هم کنند ، قرن 21 ، بار دیگر شاهد جنگ های خونین و نوین مذهبی خواهد بودو این واپس گرایی آشکار بشر به گذشته است .

واقعاً چگونه است که مقاماتی مانند دبیرکل سازمان ملل و سخنگویان ایالات متحده آمریکا درباره توهین به باورهای قریب به یک چهارم مردم کره زمین ، سکوت می نمایند و یا در حد تعارفات دیپلماتیک عمل می کنند؟ آیا این مشوق توهین گران نیست؟

 نمی توان پذیرفت که موج اسلام هراسی در جهان ، بر اساس ابتکارات شخصی فلان کارگردان یا بهمان کشیش افراطی شکل گرفته است ، بلکه این یک جریان ضدصلح است که می کوشد اسلام را همچنان به عنوان چالشی که جایگزین کمونیسم شده (!) ، در سیبل نگه دارد و بدین ترتیب چرخه "اقتصاد جنگ و تروریسم" را زنده نگه دارد.
 ریشه های این جریان را می توان در کانون هایی که از امنیتی شدن جهان منافع سرشار اقتصادی می برند ، یافت.

 در این میان ، افراط گرایان مسلمان نیز که عمدتاً در قالب سلفی ها فعالیت می کنند ، کاتالیزور جریان اسلام هراسی شده اند و دانسته یا نادانسته ، تصویری وحشی از اسلام در جهان ترسیم می کنند.
گروگانگیری و نشاندن گروگان های بی گناه در برابر پرچم سیاه منقش به "لااله الا الله ، محمد رسول الله" ، سر بریدن گروگان ها و انتشار تصاویر آن در شبکه های تلویزیونی و اینترنتی ، بمب گذاری در اماکن عمومی و مذهبی ، ضرب و شتم و فحاشی و در یک کلام "افراطی گری" ، بزرگ ترین خدمتی است که اینان به جریان اسلام هراسی می کنند.

این در حالی است که اکثریت مسلمانان ، مردمانی اهل سعه صدر و مدارا هستند که می خواهند در جهان معاصر ، در کنار سایر انسان ها در صلح و برابری زندگی کنند و همین گونه هم هست.
با این حال ، آن دسته از افراطیونی که به نام اسلام فعالیت می کنند ، چون صدایشان رساتر است و مورد توجه رسانه های غربی اند ، به عنوان "نماد اسلام" در نزد غیرمسلمانان معرفی می شوند! این ، بزرگ ترین خیانت و آسیب به اسلام است که توسط خود مسلمانان افراطی رقم می خورد.

هدف مهم جریان اسلام هراسی ، ارائه چهره ای خشن ، ناموجه و غیرعقلایی از اسلام و مسلمانان است. از این رو ، کوشیده می شود از یک سو با تولیداتی مانند فیلم و کتاب ، این چهره ، "ترسیم" شود و سپس با عصبانی کردن مسلمانان و تحریک آنها به اقدامات خشونت بار ، آن چهره ترسیم شده در فیلم ها و کتاب ها ، "مستند" شود.
با تأسف باید گفت که این نقشه آنها ، تا کنون گرفته است و به لطف افراطیون ، هر چه جریان های صهیونیستی علیه اسلام "نوشته" اند ، توسط جریان های افراطی مسلمان ، "امضا" شده است.

اقدامات خشونت بار از سوی مسلمانان که گاه به قتل افرادی می انجامد که در توهین های صورت گرفته علیه مقدسات، هیچ نقشی نداشته اند ، بزرگ ترین دستاویز برای جریان اسلام هراسی است که با نشان دادن این صحنه ها به افکار عمومی جهان ، ادعای خود درباره خطرناک بودن اسلام و ملسمانان را ثابت کند.

جریان های افراطی مسلمانان ، در حالی به اسم دفاع از حریم نبوی (ص) ، دست به اقدامات خشونت بار می زنند که خود رسول الله (ص) در برابر اهانت ها و رنج هایی که بر ایشان وارد می شد ، هرگز دست به خشونت نمی آلود و نه تنها خون بی گناهان را نمی ریخت ، بلکه با رفتار انسانی و الهی خویش ، توهین کنندگان را نیز متنبه می کرد. از جمله می توان به ماجرای مردی اشاره کرد که هر روز ، در مسیر پیامبر اسلام (ص) از پشت بام خانه اش خاک یا خاکستر می پاشید و وقتی چند روز این اتفاق نیفتاد و حضرت محمد (ص) سراغش را گرفت و متوجه شد که بیمار است ، به عیادتش رفت و مرد را چنان شرمنده کرد که در همانجا اسلام آورد.

چه باید کرد؟

 اعتراض ، حق بنیادین همه کسانی است که مورد ستم یا توهین قرار گرفته اند و گاه این اعتراض می تواند حتی وظیفه نیز باشد. بنابراین این حق و وظیفه مسلمانان است که در مقابل کسانی که به باورهای آنان ، اهانت می کنند ، اعتراض کنند اما حق ندارند در اعتراض هایی که به نام دفاع از حریم اسلام و پیامبر اسلام (ص) صورت می دهند ، از مقررات اسلام و سیره نبوی(ص) عدول کنند و مثلاً دست شان را به خون بی گناهان آغشته کنند و بدین ترتیب در دامی بیفتند که طراحان پروژه اسلام هراسی بر سر راهشان نهاده اند.

تجمعات اعتراض آمیز مدنی ، کمپین های اینترنتی ، نامه نگاری به مجامع جهانی ، برگزاری برنامه هایی با موضوع نقد و پاسخ دهی مستدل به ادعاهای ضد اسلامی و نظایر این ها ، روش های متمدنانه و اسلامی در مواجهه با مخالفان اسلام است.

حتی می توان پا را فراتر گذاشت و به مبارزه منفی با جریان اسلام هراسی روی آورد ؛ چند سال پیش که ماجرای کاریکاتورهای موهن دانمارکی علیه پیامبر اسلام (ص) ، پیش آمد و اعتراضات وسیعی در سراسر جهان اسلام شکل گرفت ، یکی از تأثیرگذارترین صحنه ها در اعتراض به این اقدام موهن را یک جانباز هنرمند ایرانی در مقابل سفارت دانمارک در تهران آفرید. او بومی در برابر سفارت گذاشت و در حالی که قلم مو را بر دهانش گرفته بود ، تابلویی زیبا از حضرت مریم (س) کشید. این اقدام او بازتاب جهانی وسیعی داشت و بسیار بیشتر از آتش زدن ها در پاکستان و سنگ و تیراندازی ها در افغانستان و ... اثر گذار و خنثی کننده توطئه ها بود.

هنرمند جانباز ایرانی در حال نقاشی چهره حضرت مریم (س) در برابر سفارت دانمارک در تهران

این خبر خیلی قدیمی است ولی هنوز متحیر کننده است. ساخت پل آبی آلمان، حدود 6 سال به طول انجامید که با هزینه‌ای حدود نیم میلیارد یورو ساخته شد تا بتواند بندر درون مرزی برلین را به ساحل رودخانه راین متصل کند. طول این پروژه به 1 کیلومتر و 918 سانتی‌متر به عنوان بزرگترین پل آبی شناخته شده است. به نقل از خبرگزاری "آسوشیتد پرس"، در ساخت این وان بزرگ که بر فراز رودخانه الب برای عبور و مرور کشتی‌ها ساخته شده‌است حدود 24000 متر مربع فولاد و 68000 متر مکعب بتن به کار رفته است.

این پل به قایق‌های با طول زیاد اجازه عبور می‌دهد گاهی این قایق‌ها و برخی کشتی‌های باربر توانایی عبور از الب را ندارند. ولی هنگامی که نشانگر میزان آب به حداقل برسد این کشتی‌هانمی‌توانند از روی این پل بگذرند چون به کف پل کشیده می‌شوند. "مانفرد استاپل" وزیر راه‌و‌ترابری آلمان در جشن مراسم افتتاحیه این پل گفت: "این برای ما خیلی مهم است که در ساخت راه‌های آبی برای کاربری های صنعتی به عنوان یک محیط دوستانه و امن، ایجاد جذابیت کنیم".