حسام ســرا
| ||
جام جهانی فوتبال از مرحله اوّل گذشت ،تعدادی از تیم های مدعی درهمین مرحله اول حذف شدند وبعضی باشرمساری آفریقای جنوبی را ترک کردند . هر فردی اگر هم طرفدار دوآتشه تیم های حرفه ای فوتبال باشد بازهم در بین تیم های شرکت کننده به دنبال تیم ملی کشورش می گردد چراکه امروزه فوتبال تنها یک ورزش نیست ، میدانی برای نشان دادن اقتدار ملّی است این که چرا ما به جام جهانی فوتبال نرفتیم خود دلایلی دارد؛ برخی پنهان وبعضی دیگر روشن ، به روشنی آفتاب . اما نیم نگاهی به کشورهای آسیایی نشان از آن دارد که ما درمقایسه با هم قاره ای هایمان نه تنهاراه ترقی نپیموده ایم که در مسیر انحطاط نیزپیش رفته ایم . روزگاری ژاپن وکره جنوبی حریفان مقتدری برای ما نبودند اما امروز ... ژاپن با ساخت سریال فوتبالیست ها این ورزش کم طرفدار را دربین کودکان ونوجوانان کشورش محبوب ساخت (فرهنگ سازی ) وبا ایجاد زیرساخت های لازم این ورزش را به یکی از ورزش های مدال آور کشورش تبدیل کرد وما ورزش مدال آور کشورمان (دست کم درآسیا) را به انحطاط بردیم . من اما از راه نیافتن تیم ملی کشورم درجام جهانی فوتبال چندان هم دلگیر نیستم چراکه با تدارکات ضعیف وناهماهنگی هایی که در پشتیبانی تیم وجود داشت ودارد درصورت راهیابی به جام جهانی بی شک زنگ تفریح تیم های قدرتمند می شدیم ودرآن صورت اعتبارمان باز کاهش می یافت اگر این موضوع آن قدر نگران کننده باشد که وضعیت اقتصادی واشتغال و.. فقط می ماند اندوه راه نیافتن به جام جهانی که آن هم دوهفته دیگر به تاریخ خواهد پیوست ودیگر هیچ . [ شنبه 89/4/5 ] [ 1:31 صبح ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
چهارمین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل(قطعنامه 1929) ، روز چهارشنبه ، 19 خرداد 1389 با 12 رای مثبت، 2 رای منفی (کشورهای ترکیه و برزیل) و تک رأی ممتنع( لبنان) ، به تصویب رسید و بدین ترتیب تحریم های جدیدی علیه ایران اعمال گردید. در این زمینه بد نیست 6 نکته کوتاه درباره قطعنامه 1929 را اینجا بخوانید
[ شنبه 89/3/22 ] [ 12:37 صبح ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
امتحاناتش تمام شده است . دو روز است اصرار دارد دوچرخه اش را درست کنم تا بتواند در روزهای طولانی تابستان تنهایی اش را مونس باشد . نمی دانم چرا تا امروزفرصتش پیش نیامد؟ کار زیادی نداشت و درکمتر از یک ساعت اوضاعش روبراه شد .حالا می تواند به این همراه تابستانی اش اعتماد کند وبا آن خاطراتش را بسازد. به دوران کودکی خودم که نگاه می کنم یادم می افتد به این که چه اندازه زود کودکی ام به بزرگسالی پیوندخورد؛ تا آمدم نوجوانی را بفهمم انقلاب شد وبعد جنگ. روزگاری که هر پنجشنبه جنازه تعدادی از هم شهریان ، فامیل ،دوستان وهمکلاسی هایم را بردوش مردم تاقبرستانی که نامش گلستان شهدا شده بود حمل می کردند.کم کم یادم رفت که دوره ای به نام نوجوانی هم وجود دارد، پایان دبیرستان ، آغازی برای شروع کارمعلمی ام بود واز آن روزگار سالها می گذرد ...خیلی زود بزرگسالی را تجربه کرده بودم .. امروز اما، می خواهم به بچه هایم وهمه بچه های هم سن وسال آنها بگویم که به بزرگسالیشان بیش از اندازه فکر نکنند! بزرگسالی خود به خود فرامی رسد ومشکلات وشیرینی های خود را دارد. باید قدر دوران کودکی ونوجوانی خویش بدانند که بزرگسالی بر شالوده های این دوران بنا می شود وباز می خواهم به پدران مادران سفارش کنم که تابستان وتعطیلات شیرین بچه هایشان را با کلاسهای جور واجوری که بسیاری از آنها به پول سیاهی نمی ارزند نفروشند که جز خستگی جسمی وروانی تابستان، ارمغانی برای آنان نخواهد داشت تابستان زمان مناسبی است برای استراحت فکری وآسایش روانی دانش آموزان تا از محیط اجتماعی چیزهایی را که بیش از درس کلاسیک بدانها نیاز دارند بیاموزند؛ درس هایی که در هیچ کلاس ومدرسه ای تدریس نمی شوند وهمه می دانیم چه اندازه ضروری اند .بگذاریم بچه ها با آزادی ، کلاس هایی را که دوست دارند انتخاب کنند قرار نیست فرزندانی که بی هیچ اراده ای به این دنیای خاکی پای نهاده اند ناکامی های پدران ومادران را جبران نمایند قرار است آنان «آنی» شوند که می توانند ودوست دارند بشوند زور زیادی در این راه بی فایده است می گویید نه این گوی واین میدان ... [ شنبه 89/3/15 ] [ 1:51 صبح ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |