جام جهانی فوتبال از مرحله اوّل گذشت ،تعدادی از تیم های مدعی درهمین مرحله اول حذف شدند وبعضی باشرمساری آفریقای جنوبی را ترک کردند . هر فردی اگر هم طرفدار دوآتشه تیم های حرفه ای فوتبال باشد بازهم در بین تیم های شرکت کننده  به دنبال تیم ملی کشورش می گردد چراکه امروزه فوتبال تنها یک ورزش نیست ، میدانی برای نشان دادن اقتدار ملّی است این که چرا ما به جام جهانی فوتبال نرفتیم خود دلایلی دارد؛ برخی پنهان وبعضی دیگر روشن ، به روشنی آفتاب . اما نیم نگاهی به کشورهای آسیایی نشان از آن دارد که ما درمقایسه با هم قاره ای هایمان نه تنهاراه ترقی نپیموده ایم که در مسیر انحطاط نیزپیش رفته ایم . روزگاری ژاپن وکره جنوبی حریفان مقتدری برای ما نبودند اما امروز ...

ژاپن با ساخت سریال فوتبالیست ها این ورزش کم طرفدار را دربین کودکان ونوجوانان کشورش محبوب ساخت (فرهنگ سازی ) وبا ایجاد زیرساخت های لازم این ورزش را به یکی از ورزش های مدال آور کشورش تبدیل کرد وما ورزش مدال آور کشورمان (دست کم درآسیا) را به انحطاط بردیم .

من اما از راه نیافتن تیم ملی کشورم درجام جهانی فوتبال چندان هم دلگیر نیستم چراکه با تدارکات ضعیف وناهماهنگی هایی که در پشتیبانی تیم وجود داشت ودارد درصورت راهیابی به جام جهانی بی شک زنگ تفریح تیم های قدرتمند می شدیم ودرآن صورت اعتبارمان باز کاهش می یافت اگر این موضوع آن قدر نگران کننده باشد که وضعیت اقتصادی واشتغال و.. فقط می ماند اندوه راه نیافتن به جام جهانی که آن هم دوهفته دیگر به تاریخ خواهد پیوست ودیگر هیچ .