دهقان پیر، با ناله می‌گفت: ارباب! آخر درد من یکی دو تا نیست، با وجود این همه بدبختی، نمی‌دانم دیگر خدا چرا با من لج کرده و چشم تنها دخترم را«چپ» آفریده است؟! دخترم همه چیز را دو تا می‌بیند.
ارباب پرخاش کرد و گفت: بدبخت! چهل سال است نان مرا زهر مار می‌کنی! مگر کور ی؟نمی‌بینی که چشم دختر من هم «چپ» است؟!
دهقان گفت: چرا ارباب می‌بینم ... اما ... چیزی که هست، دختر شما همه‌ی این خوشبختی‌ها را «دوتا» می‌بیند ... ولی دختر من، این همه بدبختی را ...

می گویند اقتصاد ما مشکلات زیادی دارد ، مصرفمان زیاد است ، دخل وخرج کارخانجات ما با هم جور درنمی آید ، هزینه های تولید بالاست وقیمت تمام شده کالاها نسبت به مشابه خارجی آن زیاد تر است .... این ها را بگذارید کنار موضوعات دیگری مانند ضعف بنیه اقتصادی ، کاهش رفاه اقشار مختلف جامعه  ، آلودگی شهرها بر اثر تولیدات غیر استاندارد کارخانجات خودرو سازی وصنایع غول آسایی همچون ذوب آهن وفولاد و ... تا به موضوع جذاب فوتبال برسیم .

درچند سال اخیر هزینه های این ورزش در ایران سرسام آور شده است اگر به قراردادهای بازیکنان فوتبال  درلیگ برتر ولیگ های دیگر نگاهی بیفکنیم وقراردادهای مربیان  این ورزش را از نظر بگذرانیم واین دو را با هزینه های برگزاری ، داوری ، تغذیه ، مسافرت و....  در این ورزش جمع بزنیم به رقم وحشتناکی  می رسیم  وچند سئوال برایمان پیش می آید سئوالاتی که پاسخ برخی از انها را می دانیم وبرخی دیگر را نه...

1-     در شرایط نابسامان اقتصادی توجه بیش از حد روی یک ورزش وپرداخت هزینه های آن چه توجیهی دارد ؟

2-  صنایع وکارخانجاتی مانند ایران خودرو (پیکان) ، سایپا، ذوب آهن ، فولادمبارکه ، فولاد خوزستان ، نفت  و....  با وجود چندین تعهد بر زمین مانده مانند کیفیت نامطلوب محصولات ، ایجاد آلودگی زیست محیطی، حقوق معوقه برخی از کارکنان و... برای توجیه پرداخت های میلیونی وگاه میلیاردی در زمینه فوتبال از کدام توجیه شرعی ،قانونی ، اخلاقی ، مدنی و... استفاده می کنند .

3-  در روزگاری نه جندان  دور ودرسالهای دهه 60 ورزش به معنای عام آن دربین مردم عمومیتی ویژه داشت وصنایع هم از ورزش حمایتی نداشتند؛ چگونه است که اکنون با هزینه های نجومی درزمینه فوتبال ورزش محلات وعموم مردم روبه نابودی است ؟ دولت در این زمینه کدام سیاست را دنبال می کند ؟

4-  موارد بالا به معنای مخالفت نویسنده با ورزش وفوتبال نیست فقط سئوالاتی است که ذهنم را مشغول کرده است  به راستی چرا با وجود این هزینه ها شور وشوق ملی پوشان دربازیهای رسمی کمتر دیده می شود وبازیکنان به خاطر پیروزی تیم ملی کشورشان حاضر به فداکاری نیستند؟ آیا یکی از دلایلش این نیست که درصورت صدمه دیدن در مسابقات ملی از پاداش وحقوق میلیونی باشگاهی محروم می شوند و درنتیجه باخت ملی برایشان بی اهمیت شده است ؟

شما چه فکر می کنید ؟

چه خام اندیشی بزرگی است که من ِمعلم فکر کنم باصدور ابلاغی چند سطری به عنوان مدیر، همه ی تخصصهای مدیریت در یک لحظه برمن نازل خواهد شد واجازه خواهم داشت درهرزمینه ای نظربدهم! من که تادیروز درکلاسداری ومدیریت 30نفر دچار مشکل بوده ام اکنون برای 30نفر که نه برای 300نفر نسخه مدیریت می پیچم وبرای تشویق وتنبیه شان برنامه هایی دارم که به عقل هیچ بنی بشری نرسیده ونمی رسد !
چند سطر بالا رابه جای مقدمه بگیرید و مبنایی قراردهید تا به افراد دیگر برسیم. فرض کنید کسی را که تا دیروز درکارقبلی اش تخصص ومهارتی نداشت ویا تخصصش منحصر به همان شغل و سمت قبلی اش بودبه سمتی جدید والبته حساس تر وپرخطرتر آن هم در حوزه ای دیگر از تخصص های بشری گمارده اند و روز دوّم مسئولیتش درحال سخنرانی است سخنانش راکه تجزیه وتحلیل کنیم می بینیم که برای حل مشکلات وتنگناهای سازمان ، اداره، مدرسه و.. ای که مدیریتش راپذیرفته برنامه ای ارائه می کند سراسر ذهنی ، شعاری ودربسیاری موارد غیرقابل اجرا که مسیر برنامه را تا انتها پیش بینی نکرده است .
مدیریت، دانش ومهارتی است که اگر آن را ذاتی هم بدانیم نیاز به شناخت ومهارتی کسب کردنی دارد والبته تجربه های درشتش زودتر به دست می آید اما لحظه به لحظه کارمدیر کسب تجربه های ظزیف وکوچکی است که برخی ازآنها حاصل سالهاتجربه و موی سفید مدیران است . ممکن است بگویید خُب این افراد هم تجربه کسب می کنند ومدیر می شوند اما نظام اداری واجرایی کشور باید سالها به انتظار بنشیند تامدیری تربیت شود (خواه تربیت دانشگاهی وخواه تجربی ) ولی دربسیاری موارد مدیران با آنچه باید بشوند فاصله زیادی پیدامی کنند وحاصلش می شود نظام اداری ناکارآمدی که درجا می زند ، زیردستان بالادستی های خود را نمی پذیرند وحرفشان را از نظر علمی واجرایی باور نمی کنند ودرنتیجه انرژی زیادی دراین مسیر تلف می شود این امر را درمدیریتهای مختلف کشور تسرّی دهید تا نتایج جالب والبته نارحت کننده اش راببینید.
توضیح مهم : این متن لزوما" برای «دیگران» نوشته شده است اگر شما درهرسطحی «مدیر» هستید خودتان را استثنا کنید باور کنید «باشما » نبودم .

برگرفته از وبلاگ ارزشمند : http://zarin-shahr.blogfa.com

گزارش برگزاری دومین جشنواره نکوداشت فعالان عرصه کتاب توسط انجمن نقد کتاب یاران اندیشه لنجان  وتصاویر آن را اینجـــــــــــــــا ببینید.