من با«زندگی» قرار دوباره ای گذاشته ام که نه اومرامرتبا" دنبال کند ونه من از اوفرار کنم بالاخره که روزی به هم خواهیم رسید؛هرگز درمسیر پیموده شده گام برندارم زیرا این راه مراتنها به همان جایی می رساند که دیگران رسیده اند؛گذشت زمان بر آنان که منتظر می مانند بسیار کُند ، بر آنان که زانوی غم دربغل می گیرند بسیار طولانی وبر آنهاکه به سرخوشی می گذرانند بسیار کوتاه است ؛ اما برآنهاکه «عشق» می ورزند، زمان راآغاز وپایانی نیست .بسیاری مردم شادی های کوچک را به امید خوشبختی های بزرگ از دست می دهند. درک زندگی تنها بانگاه به گذشته میسر است، اما زندگی کردن تنها بانگاه به آینده.