به دعوت دوستانی فرهنگ دوست درشب شعری شرکت داشتم وتوفیقی دست داد تا بادوستی باتجربه که دستی درنوشتن داشت وزبان وقلمی درشعر، هم کلام شوم ؛ هر از گاهی از هر دری سخنی گفتیم تا آن جاکه سخن ازدنیای مجازی شد واین که اگر در روزگاری که اینترنت رفته رفته همه زوایای تو درتوی زندگی فردی واجتماعی مارا درنوردیده جوانان و بزرگسالان این مرز وبوم درانجمن های غیر دولتی (N.G.O) و دولتی عضو نشوند ،درشبهای شعر شرکت نجویند، دیدارهای حضوری باهمسالان وسایر مردم نداشته باشند وهمه چیز را از جعبه جادویی رایانه وتلویزیون باز جویند دیری نخواهدپایید که همین روابط نخ نماشده فامیلی و همسایه ای که اکنون باهزار چسب مرئی ونامرئی حفظ شده به کناری رفته وروزی از همین شرایط نامساعدکنونی هم باحسرت یاد خواهیم کرد .

نکته ای که دوست شاعر ودوراندیشم بیان کرد آن بودکه جذابیت دنیای مجازی اینترنت چنان عجیب است که از هرپدیده ای خوب یابد ، بهترین هایش راداردوبدیهی است که باچماق وشمشیر نمی توان به نبرد با توپ وتانک رفت چراکه حاصلی جز ناکامی نخواهد داشت ؛ آنچه می ماند مجهز شدن به سلاحی مشابه برای مغلوب نشدن است . تجربه نشان داده است که محروم کردن جوانان دراستفاده از اینترنت ، فیلترینگ و عدم تلاش برای افزایش سرعت این رسانه راه به جایی نبرده ونمی برد؛ درمقابل شاید تشویق جوانان برای داشتن وبلاگ شخصی ، راه اندازی وبلاگ گروهی ، طراحی سایت ووبلاگ برای معرفی زادگاه ، محله ، روستا وشهر و..در جهت بخشیدن به فعالیت ها والبته حفظ فاصله میان ماوکشورهای صاحب رسانه  سودمند واثربخش باشد .

تا روزگار آبستن حوادث درآینده چه زاید .خداعالم است.