می گویند در کشورهای دیگر ازجمله در شرق آسیا وقتی مدیر یا مسئولی خطایی می کند یا تصمیم اشتباهی می گیرد دراولین گام «عذرخواهی» می کند .لابد این عذرخواهی در فرهنگ آن سرزمین جایگاه وکاربردی دارد وگرنه  کاری که کارکرد نداشته باشد ادامه نخواهد یافت .

بحث درباره فرهنگ اغیار نیست داریم درباره فرهنگ خودمان حرف می زنیم  فرهنگی که در گذر از سده ها وسالها در تار وپود جانمان نشسته است فرهنگی که نقاط مثبت ومنفی فراوانی دارد .

این روزها خطای سهوی ومی توان به جرأت گفت غیر عمدی عموهای فیتیله ای همه جا بخصوص در فضای مجازی دیده وشنیده می شود . اتفاقی که در هرجامعه وهر فعالیت ادامه داری، امکان وقوع دارد اما همه می دانیم که قابل توجیه نیست .

منطقی ترین کاری که عموهای فیتیله ای وکارگردان ترک زبان آن  ( نمی دانم این آذری زبان از کجا اختراع شده است !) به موقع انجام دادند . اما انگار ما ایرانیان _ اگر نه همه که تعداد زیادی از ما _  با این مفهوم «عذرخواهی» ارتباط برقرار نمی کنیم . عذر خواهی یعنی من به کار، رفتار ویا تصمیم نادرستی که گرفته ام معترفم واز این به بعد می کوشم آن خطا را تکرار نکنم .

 ما آنقدر در دریافت این مفهوم بی تجربه وناشی هستیم که فرد خاطی را به دست کشیدن از فعالیتهایش وامی داریم! انگار خاموش شدن چراغ فعالیت یک فرد یا یک گروه آن هم برای همیشه بیشتر از هرمفهوم دیگری معنای «عذرخواهی » را برای ما ایرانیان معنا می کند ...

جایی نوشته بود رفتار ما با عموهای فیتیله ای نشان می دهد که اگر عمری برای مردم این سرزمین کارکنی، آنها را بخندانی وشاد کنی ودرخدمت آنان باشی حتی اگر ربع قرن طول بکشد با «اولین خطا» چشم به همه خدماتتان خواهند بست وعذرخواهی هم کارساز نخواهد بود ...

ما مشکلات متعدد دیگری هم داریم ، توهین همیشه مستقیم وبا کلام نیست کاش درمورد دیگر توهین ها هم حساس بودیم و کاش اگر توهین کننده از سر عمد به این رفتار دست نمی زد عذرخواهیش را می پذیرفتیم . ما یاد گرفته ایم فقط انتهای رفتار دیگران را مشاهده وتحسین کنیم این که مدیری در کشوری عذرخواهی می کند یک روی سکه است روی دیگر سکه پذیرش این عذرخواهی  به شرط تکرارنشدن آن از سوی مردم است ...