جای پارک نیست ،مدتی است پشت فرمان ماشین منتظر نشسته ام ...شیشه ماشین پایین است ،مردجوانی حدود 40-30 ساله کیف بردوش نزدیک می شود بالحنی آرام ومودبانه می گوید: «اهل این شهرنیستم، درکارم گره افتاده اگر مقدور است کمک کنید تا از این شهر رهاشوم».

مکث می کنم غیر از کارت بانکی پول نقد همراه ندارم، همین را به او می گویم ،محترمانه می گوید : طلبکار نیستم . و راهش رامی گیرد ومی رود سراغ ماشین دیگری...

شاید این روزها آنچه بیش از هرموضوع دیگری آسیب دیده باشد اعتمادعمومی است . اعتمادعمومی این است که درخواست انسانی یک هموطن مهم تلقی شود نه این که به هیچ انگاشته شود .

افراط وتفریط درکمک به نیازمندان ،سوء استفاده نیازمندان ونیازمندنماها از احساسات انسانی مردم وعوامل پیدا وپنهان دیگر در ایجاد این بی اعتمادی نقش داشته اند .

چه باید کرد؟ فارغ از سلیقه شخصی باید به روشی رسید که بتواند اگر نه درهمه حال دربیشتر اوقات کارآمد باشد . برای تقویت اعتماد عمومی درجامعه کاری می توان کرد؟ نظرشماچیست؟آیا اعتماد مانند کاغذ مچاله شده است ؟