مطب شلوغ است ،جای نشستن نیست به محض برخاستن از صندلی کسی جایت نشسته است .

اینجا محل اجتماع کسانی است که از درد کمر ، ستون فقرات، دست وپا، گردن و درد انگشتان احساس ناراحتی می کنند . نشسته ام وبه در ورودی نگاه می کنم  تقریبا" هرچند دقیقه یک نفر به جمع منتظران سالن انتظار اضافه می شود. از رقم های بالای درمان چیزی نمی گویم که نگفتنش بهتر است .

بیشتر مراجعان میانسالند . جوان هم بین آنها  کم نیست سبک نادرست نشستن ، ایستادن، راه رفتن، کارکردن، وحتی شیوه های نادرست دستشویی رفتن،خوابیدن غیراصولی و... همه وهمه درایجاد این بیماری های قابل پیشگیری موثرند .مثل بیشتر بیماری ها ،زنان رکورد دار این بیماری اند،فشارمسئولیت پذیری زندگی که معمولا" برگرده زنان بارمی شود این آمار را بالا برده است .

ملت های دیگر هم همانند ما ایرانیان راه می روند، می ایستند، غذا می خورند،دستشویی می روند،  می خوابند، رانندگی می کنند ، کارمند اداری اند، می نشینند ، از پله بالا می روند و.. اما چگونه است که پس از رسیدن به سن بازنشستگی وپیری راه می افتند تا دنیا راببینند؟ راز این راه رفتن بدون عصا ونداشتن دردهای مزمن کمر وستون فقرات چیست؟

اگر نظام آموزشی ما از مهدکودک تا دانشگاه درکنار آموزش های تئوریک که بعضی از این آموزش ها فاقد ارزش یادگیری اند گام کوچکی بر می داشت شاید می توانست قدری از آلام نهفته مردم رنجور جامعه را درمان کند .شاید هم باید دست از نظام آموزشی بشوییم وخودمان دست به کارشویم. از ما گذشته است، نسل آینده را دریابیم ...