از  پنجره به دبستان چسبیده به دبیرستان  نگاه می کنم . دانش آموزان در حیاط مدرسه درحال بازی های کودکانه خود هستد ؛ بی توجه به دنیای پیرامونی واین طرف دیوار سرو صدا می کنند و آرام وقرار ندارند ....

لباسهای همرنگ وهماهنگ دانش آموزان اول تاششم  بیش از هرچیز توجهم را به خود جلب می کند  پسربچه هایی که درلباس معمولی خود می توانند دنیایی از طرح ورنگ را جلوه گر سازند در لباسی تکراری که  یک سال وشاید چند سال باید به تن کنند و در یک قالب بار آیند گرفتار آمده اند..

نمی دانم فلسفه لباسهای یکرنگ پسرانه کدام هدف آموزشی وتربیتی را دنبال می کند  موج استفاده از این لباسها بی آن که هدفمند باشد سلیقه ای است که دارد همه جا را فرامی گیرد ....