مناظره «پژو» و «پراید» عنوان مطلب طنزیست که به قلم «سعید سلیمان‌پور» با رخصت از مرحوم پروین اعتصامی سروده  شده است.

«پژو» یکروز طعنه زد به «پراید»/که تو مسکین چقدر یابویی!

با چنین شکل ضایعی بالله/بی‌جهت توی برزن و کویی

رنگ لیمویی مرا بنگر/ای که تیره، شبیه هندویی

من تمیزم ولی تو ماه به ماه/مطلقاً دست و رو نمی‌شویی

بچه می‌ترسد، آن‌طرفتر رو/!که به هیئت، شبیه لولویی

من نه خودرو، گُلم، سَمن‌بویم/تو نه خودرو، گیاه خودرویی!

من به پاریس بوده‌ام چندی/زیر پای «چهاردهم لویی(!)»

روی «باسکول» بیا،بپر،بینم(!)/روی‌هم‌رفته چند کیلویی؟!

در تو آهن به کار رفته ولی/نازکی عین برگ کاهویی!

صاحبت با تو گر به جایی خورد/سهم الارث ورثّه‌ی اویی!

از «پژو» چون چنین شنید «پراید»/گفت: ای دوست! چرت می‌گویی

بنده گیرم به قول تو یابو،/تو گمان کرده‌ای که آهویی؟!

«خویشتن، بی‌سبب بزرگ مکن/تو هم از ساکنان این کویی!»

انتقادی اگر ز من داری/مطرحش کن، ولی به نیکویی

زیر این آسمان مینایی/ای خوشا فکر و ذکر مینویی

برو خود را بسوز و راحت کن/بی‌علاج است آتشین‌خویی

بخت باید تو را نه آپشن و تیپ/ای که در بند چشم و ابرویی

بخت ماشین اگر سپید بُوَد/خواه بژ باش، خواه لیمویی!

ارج و قربم کنون ز تو بیش است/زان‌جهت در پی هیاهویی

خوار بودم ولی عزیز شدم/کرد دوران ز بنده دلجویی

قیمت من کنون رسیده به بیست/این منم من، «پراید» جادویی!

توی بنگاه پیش هم بودیم/غرّه بودی به خوش بر و رویی

بنده رفتم فروش و یکماه است/توی دپرس، هنوز آن تویی!