چندسال پیش که تازه اینترنت به فضای آموزشی پاگذاشته بود ،مثل هر نوآوری دیگر، مدیران مدارس را به داشتن فضای مجازی برای آموزش وتربیت دانش آموزان تشویق می کردندبه این ترتیب استفاده از وبلاگ های رایگان فارسی رواج یافت کاربه جایی رسید که درهر جلسه وکارگروهی روی داشتن وبلاگ تأکید فراوان می شد ورفته رفته دبستانها، مدارس راهنمایی ودبیرستانها وهنرستانها ومجموعه های وابسته به آموزش وپرورش صاحب فضایی به نام وبلاگ یا احیانا" سایت مستقل شدند اداره آموزش وپرورش هم از این قاعده مستثنی نبود .

شدت تأکید رفته رفته رنگ باخت ، مدیرانی که بی هیچ آموزش وتوجیه فلسفی وذهنی به ساختن وبلاگ مبادرت کرده بودند پس از کم شدن فشارهای روانی کم کم با وبلاگ مدرسه خداحافظی کردند وفقط گاه گاهی به مناسبتی مطلبی را درصفحه اول وبلاگ به نمایش درمی آوردند که نشان دهند وبلاگ زنده است تا مدیر زنده است !

کافی است درموتور جست وجوی گوگل نام مدارس شهر یا شهرستانتان را نوشته وکلید جستجو را بفشارید حاصل این جستجو «گورستانی از وبلاگهاست» که کسی برای آنها مجلس ترحیمی هم برپانکرده است!

به سایت های ادارات آموزش وپروش هم که نگاه کنیم وضع بهتری ندارند چراکه به روز رسانی آنها مرتب انجام نشده و اطلاعات مربوط به اسامی مدیران وکارشناسان، تلفن وایمیل های تماس و.. مربوط به مدتها قبل می باشند .

متاسفانه هیچ متولی مشخصی برای اصلاح این روند وجود ندارد و از آن بدتر این که انگیزه ای نیز برای به روز رسانی این محتواهای دیجیتال موجود نیست .

اگر قرارباشد فضای وبلاگ یا وبسایت یک مدرسه یا اداره به صفحه ای برای خوش آمدگویی وتبریک وتسلیت باشد بدان دلیل که بازدید کنندگان این موارد اندک  خواهند بود امری هزینه بر وفاقد کارآیی لازم است . ترویج شتابزده وبی محاسبه یک فن آوری درجامعه این روند را به دنبال دارد به نظر می رسد تا زمانی که فلسفه استفاده از  روش های جدید اطلاع رسانی  برای مدیران تبیین نشود واز افراد کارآمد برای ترویج روش های جدید بهره برداری نگردد باز هم راه های آزمون وخطا باز خواهد بود.

وبلاگ های فعال مدارس به شدت وحشتناکی قائم به فرد هستند یعنی فرد علاقه مندی وجود دارد که با هرنوع گرفتاری وبلاگ مدرسه را به روز می کند وآن هنگام که به هردلیل حضور وی درمدرسه منتفی شود همه چیز راکد ودراندک مدتی نابود خواهد شد شاید این بدان دلیل است که مدیران هنوز به لزوم یا عدم لزوم وبلاگ مدرسه یا هر موسسه دیگری باور درستی ندارند نکته بسیار مهم دراین زمینه آن است که با اختصاص معاون فن آوری به مدارس باز هم این موضوع عملیاتی نشده است این موضوع درجای خود نیاز به بررسی های واقع بینانه وهمه جانبه دارد ....

اگر مدیر، معلم، دانش آموز یا مسئول آموزشی هستید به چند وبلاگ مدارس یا ادارات سری بزنید واگر فرزند دانش آموز دارید به وبلاگ مدرسه یا مدارس فرزندانتان نگاهی بکنید واگر تفاوت فاحشی یافتید اعلام فرمایید.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مشخصات وبلاگ یا وبسایت های مرده:
حتی اگر خوشمان نیاید وب مرده وبی است که مدتها است به روز نشده است . برخی دیگر از مصادیق وب مرده را می توان این چنین فهرست کرد :

1- وب سایتهایی که دارای پیوند به وب سایتها یا وبلاگهای مرده و غیر فعال هستند .
2-وب سایتهایی که آدرس دامنه اصلی آنها تغییر کرده و در موتورهای جستجو شناخته نمی شوند .
3-وب سایتهایی که شاید کاربران اندکی داشته باشند، اما به روز رسانی ندارند و تنها در شبکه اینترنت وجود دارند تا محصولات یک شرکت یا فعالیت های یک موسسه را معرفی نمایند.
4-وب سایت افرادی که صاحبان آنها واقعا مرده اند و دیگر به روز رسانی نمی شوند .
5- وب سایت هایی که به دلیل فراموش کردن یا سرقت شدن نام کاربری یا کلمه عبور آن ، امکان دستیابی توسط مدیر آنها وجود ندارد ..

6- وبلاگ هایی که مطالبشان با اهداف موسسه همخوانی نداشته باشدواز آرمانهای موسسه دور افتد.
7-از نگاهی دیگر : وب مرده نسلی از وب است که هنوز خاصیت بیل بوردی یا تابلو اعلانات یک طرفه خود را حفظ کرده و بر آن اصرار می ورزد.

بخش عمده ای از وب سایتهای فارسی و به خصوص دولتی و عمومی در ایران از نظر فنی مرده محسوب می شوند چرا که به روز رسانی آنها به طور منظم صورت نمی گیرد . بارها شده که مراجعه کنندگان به وب سایتهای دستگاه های دولتی اطلاعاتی دریافت کرده اندکه اساسا" ماه ها و بلکه سال ها است قدیمی و بلا استفاده شده اند!!

اگر به فضای مجازی برویم و تفکرمان همچنان آنالوگ( یک سویه) باشد، مراجعه‌کننده‌ها را با وب یخ، مرده و سرد مواجه می‌کنیم، دراین نوع وب ها فقط اطلاعات می‌میرد. اصلا اکسیژن فضای وب، اطلاعات است از این رو مرتب کار کردن و به‌روزرسانی محتوا در این فضا اهمیت دارد. به ‌نظر می‌رسد چون فضای مجازی برای برخی از مدیران ما قابل لمس ودرک نیست نمی‌توانند با آن رابطه مناسبی برقرار کنند و در سیاستگذاری هم به آن بی‌توجه هستند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشتها:

1-     دوستی از سر ارادت وشاید ...برایم نوشته است... در این یکی دوماه محافظه کارشده ای ودرباره آموزش وپرورش ومشکلاتش نمی نویسی!! البته مرانیز باتهدید نواخته است که...! این را بدان دلیل نوشتم که بگویم اگر چه نوشتن، مشغله اصلی ذهنی من است اما همیشه نمی توان مطلب انتقادی نوشت به این دوست خوبم توصیه می کنم اگر سوژه هایی برای نوشتن سراغ دارند معرفی کنند گاهی در یافتن موضوع جدید سرگردان می شوم از طرف دیگر ایشان اگر توان خود را آنگونه که نثر زیبایشان را درنوشتن انتقاد از من به کاربرده اند به کارگیرند مشکل به کلی برطرف خواهد شد اگر مشکلی درآموزش وپرورش وجود دارد نمی توان انتظار داشت که یک نفر با دیدگاه واطلاعات محدود خود بتواند به همه آنها بپردازد شاید مطالب ماههای اخیرم مانند گذشته نباشند اما این بیشتر به روحیات شخصی ونداشتن موضوع برمی گردد .به مطلب  «پایان دنیا...» ویا «از خوش خیالی تاواقعیت» درهمین صفحه توجه کنید.. هرگاه حرفی برای گفتن داشته باشم خواهم نوشت شک نکنید .....

2-     مطلب عصر ارتباطات، بعضی ها را به خطا انداخته بود که شاید من با گسترش صنعت وفن آوری مخالف باشم بر این نظر هستم که گریزی از فن آوری نیست وخواه ناخواه دنیای ما به سمت دیجیتال شدن پیش خواهد رفت،  آن نوشته تلنگری بود بر رفتار ما نسبت به فن آوری واین که از این وسایل که دستاورد بشری برای زندگی بهتر است بهره برداری مناسب تری صورت گیرد وگرنه امکان ایستادگی دربرابر تکنولوژی مانند آن است که بخواهیم با بیل اسباب بازی پلاستیکی، راه عبور رود نیل یا می سی سی پی راببندیم.....