پیش از اینها وقتی تاریخ می خواندم سرنوشت چهره های تاریخی که به آخرمی رسید ،غمی غبارآلود برچهره تاریخ و منِ ِخواننده می نشست ،غمی به اندازه درازنای تاریخ که از دالانهای پیچ درپیچ آداب وسنت های ما می گذشت  ومی گذرد. واقعیت این است که درهمیشه ی تاریخ ما مردم ِخوش استقبال و بَد بدرقه ای بوده ایم! به هریک از چهره های مثبت ویا منفی تاریخمان که نگاه کنیم تقریبا"به همین نتیجه می رسیم .امیرکبیر،ابومسلم خراسانی و دهها چهره تاریخی دیگر دراین زمره قرارمی گیرند .

درتاریخ معاصرنیز کم نیستند افرادی که برای آمدنشان آسمان وزمین را به هم دوختیم وبرای رفتنشان نذرونیاز وکارشکنی و... و.. و..کردیم. محمدمصدق راکه یادتان هست(فعلا"کارنامه اوموردنظرمانیست) برای برگشتنش به قدرت چه ها که نکردیم وبرای رفتنش نیز ...

به دوره جدیدتر نگاه می کنیم به رئیس جمهور کنونی ودو رئیس جمهورپیشین جمهوری اسلامی ایران.وقتی هاشمی رفسنجانی روی کارآمد همه اورا مُنجی ایران دانستند به سخنان بزرگان درآن ایام که رجوع کنیم انبوهی از تعریفها وتمجیدها راخواهیم یافت که بارقه امید را - حتی به نادرست- درمیان ما مردم زنده می کرد وهرچه به روزهای پایانی این اقتدار8ساله نزدیک می شدیم زنگار می گرفت وبه ناامیدی وبدگویی می انجامید که گاهی به دشنام هم آغشته می گشت.

سیدمحمدخاتمی که آمد باز این بازی تکرارشد حجم رأی او در دوم خرداد این موضوع راپررنگ ترکرده بود (درموضوع مصدق گفتم که عملکرد مثبت ومنفی این افراد دراین نوشته، مورد نظرمن نبوده وفرصت موسع دیگری می طلبد)باز به سخنان آن روزهای روزنامه ها، نمایندگان دور پنجم مجلس شورای اسلامی( ونه دور ششم) وبرخی مسئولان کشوری ولشکری نگاهی می افکنیم ودرمی یابیم که با آمدن خاتمی چه استقبال باشکوهی از او کردیم . یادمان نمی رود که درروزهای پایانی دولت او سخنرانی هایش از جمعیت انبوه ،کم فروغ شده بود تا این که آفتاب دولتش به لب بام رسید ورفت ...

محمود احمدی نژاد که آمد داستان تکرارشد نمایندگان به ستایش از مردی پرداختند که درباره او شناختی نداشتند ویا اگر داشتند دراندازه این ستایش زیاده روی کردندتاآنجا که برای نوشیدن ته مانده لیوان آبی که خورده بود درمجلس شورای اسلامی رقابت درگرفت! باز به آرشیو سخنان گفته ونوشته شده درباره وی نگاهی می افکنیم داستان همان است که قبلا" گفته  آمد!

این روزها عمر دولت احمدی نژاد روبه پایان وآفتابش لب بام است از هم اکنون آن داستان درباره این مرد نیز درحال تکراراست  وهمان ستایش کنندگان به سعایت از او برخاسته اند وخود را برای بدرقه ای متضاد با آن خوش استقبالی آماده کرده اند ! (بازتأکیدواصرار دارم داستان عملکرد وی مجال مناسب تری می طلبد)

چرا ما اینگونه ایم؟ چرا از افراد تازه وارد مجسمه ای از تجربه وصداقت وابتکار و...می سازیم ودرهمان لحظات می دانیم که ممکن است دراین قضاوت عجولانه ره به خطا برده باشیم وباز همین روش رابرای افراد دیگر تکرارمی کنیم؟چرا ما به دنبال قهرمان می گردیم تاهمه مشکلاتمان را درمان کند؟ چرا واقع بین نیستیم؟

محمود احمدی نژاد سال دیگر با دولت خداحافظی می کند ونفربعدی جای اورا خواهد گرفت، نفربعد می داند که مشکلات کشور بسیار است او درتبلیغات به مردم امید می دهد،وعده می دهد،از قبلی ها انتقاد می کندو... او می داند که استقبال گرمی از اوخواهند کرد ونیز احتمالا" می داند که بدرقه درخور توجهی از او نخواهند داشت با این حال خواهد آمد، فارغ از این خوش استقبالی وبد بدرقگی ما ایرانیان.چه کسی خود را برای بدرقه نه چندان دلپذیر چندسال بعد دراین سمت آماده کرده است ؟