مجموعه تلویزیونی «جواهری در قصر » جمعه شب ها از شبکه دوم سیما پخش می شود وداستانی است از سر زمین کره ومردم آن .

 چند قسمت آن را دیده ام .

 انتخاب بازیگران ، نوشته متن وکارگردانی این مجموعه در دیدگاه نویسنده این سطور که ازدنیای سینما بهره چندانی ندارد به خوبی صورت گرفته است وداستان ،  توالی منطقی دارد . این بهانه ای بود تا دراین زمینه به چند نکته اشاره ای داشته باشم :

الف ــ دراین مجموعه به درستی به بخشی ازتاریخ اجتماعی مردم کره در دوره ای خاص توجه شده وتاریخ ، فقط زندگی حاکمان وفرمانروایان نیست.

ب ــ نقش عوامل تاثیر گذار درجامعه شامل نظامیان ، فروشندگان ، کارکنان قصر ،آشپز وشاگردانش و... به خوبی نشان داده شده است .

ج ــ به تاریخ خودمان نگاه می کنم وبه فیلم هایی که تاکنون درباره فرهنگ ماساخته شده است ؛ نیز به کتاب های تاریخی ، نمی دانم تاریخ مابه جزحاکمان وپادشاهان شامل چه کسانی می شود که دراین عرصه گم شده اند؟

د ــ وقتی اسم فیلم 300سرباز بر سر زبان ها افتاد و آه ازنهاد دلسوزان فرهنگی وغیر دلسوزانی که فقط به میز ومنصبشان می اندیشیدند  برخاست کسی نگفت که دردوران 57ساله حکومت پهلوی ها ونزدیک به 30سال حیات جمهوری اسلامی ایران (یعنی در87سال & نزدیک به یک قرن گذشته ) چه حرکت هایی برای حفظ هویت ایرانی صورت گرفته است ؟ فقط سازندگان آن فیلم موهن رامورد اعتراض وگاهی نفرین قرار دادیم !! که البته بایدمعترض می شدیم.

ه ــ امروزه نوع پوشش ،غذا وآداب ورسوم ما ترکیبی ازفرهنگ بومی و فرهنگ دیگر کشورهاست وگاهی به شدت عربی است وجالب این که گاهی فرهنگ عربی رابا اسلام یکی می گیریم .به نظر می رسد برای ساماندهی پوشش زنان ومردان ایرانی چاره ای جز بازگشت به هویت ایرانی نباشد واین هویت راباید با رسانه های امروزی به مردم عرضه کرد ، شماقضاوت کنید تاکنون دراین زمینه هاچه کارهایی انجام شده است ؟(گفتم که قبل ازانقلاب هم متاع قابل عرضه ای دراین زمینه ندارد،فراموش نکنیم ).

و ــ نکته آخـــــــــــــــــــــــر : تاریخ ایران سراسر آکنده ازفرازوفرودهایی است که

 « مردم» بازیگر ونقش آفرین اصلی آن بوده اند ، اگر شهری ساخته شده ، جنگی به پیروزی رسیده ، یاشکست خورده ،ویا.. مردم سهامدار اصلی آن بوده اند .اگر بخواهیم این مردم به «هویت » اصلی خود بازگردند چاره ای نیست جز نشان دادن زندگی آباء واجدادی همین « مردم » وچگونگی پوشش ، آداب ورسوم ، غذا والبته کامیابی ها وناکامی های آنان .

هدف آن نیست که مردم امروز ایران مثل گذشته ها لباس بپوشند ،غذابپزند وحرف بزنند اما می توان نمونه های قابل دفاع وامروزین را ازلابلای هزارتوی حافظه تاریخی این مرزوبوم بیرون کشید وبا روش هایی که دیگرکشورها تجربه کرده اند « فرهنگ سازی کرد » چیزی که خیلی ها می خواهند انجام دهند ونمی دانم چرا دست روی دست گذاشته اند.؟

می گویند ما ایرانیان درعرصه سینما وتلویزیون حرف هایی برای گفتن داریم ، هم ازنظر فنی وهم ازنظر محتوایی ؛ اشکال کار کجاست که به این مقوله نمی پردازیم ؟ شمابگویید.

جمعه دیگر باز هم یانگوم را خواهم دید ــ اگر دنیای نت بگذاردوخیلی چیزهای دیگر ــ اما نمی شود ازاین چیزهایی که گفتم فارغ بود ، مثل خوره به جانم افتاده اند ، شاید این هم نوعی بیماری باشد ، شما که بیمار نیستید ؟

خدا عالم است .