نوزادی که به دنیا می آید تکه گوشتی است بدون دانستن کمترین ارزشهاوآداب ورسوم.این پدرومادرها،مدارس،رسانه ها،مساجد،مراسم و...هستند که به این نوزاد درحال رشد ارزش ها وآداب ورسوم را می آموزند واز او انتظار دارند دربزرگسالی مطابق ارزش های جامعه خود عمل کند درکودکی او را به تقلید از بزرگترها وامی دارند ودرنوجوانی به جای قانع کردن استدلالیِ او، راه کودکی را درپیش می گیرند،درمدارس یک رویه را از دبستان تا دانشگاه برمی گزینند وانتظار دارند او دربرابر این آموزش ها همان واکنشی رانشان دهد که دیگران انتظار دارند.داستان ساده ای است؛تکرار روش های یکنواختی که آدم ها را به ظاهرسازی عادت می دهد، عادتی که دربزرگسالی با جلوه گر شدن نمادهای فرهنگی دیگر تمدنها اگر به درستی تقویت نشده باشد رنگ می بازد .....

این روزها خبر تصویری از گلشیفته فراهانی دربیشتر سایت ها ورسانه های دیداری وشنیداری جلوه گری می کند صرف نظر از این که کسانی به تقبیح ویا تقدیر از این رفتار برخاسته اند باید به این موضوع پرداخت که چه اتفاقی می افتد که بازیگر سرشناسی که میلیونها ایرانی بازی خیره کننده اش را در« میم مثل مادر» و« سنتوری » به نظاره نشستند وقتی پای از این مرزهای فرهنگی بیرون گذاشت ودروازه های تمدن غربی را باچشم سر مشاهده کرد یکباره چهره دیگری از خود به نمایش گذاشت و ازبخشی از بنیان های فرهنگی  ایرانی ( صرف نظر از اسلامی بودنش که دراینجا قصد ورود بدان راندارم )رویگردان شد ؟

به نظر می رسد حساسیت بیش از  اندازه روی پوشش افراد واجبار در پوشیدن پوششی خاص بدون قانع کردن آنها نوعی حساسیت منتهی به تنفر را دربین نوجوانان وجوانان درپیش داشته باشد ،دراین اوضاع وقتی شبکه ای بتواند بخشی از مو یا بدن افراد را به نمایش بگذارد جذابیت تماشای این صحنه ها افراد را بدان سو متمایل خواهد کرد وهرچه این برهنگی بیشتر شود جاذبه منفی آن هم افزون تر خواهد گردید .

از دیدگاه ملی وایرانی  باتوجه به این موضوع که ایرانیان درهیچ برهه ای از تاریخ خود برهنگی راتجربه نکرده اند موضوع چگونه قابل توجیه است ؟ می گویند اگر همه نقش برجسته های تخت جمشید را بررسی کنیم زن برهنه ای تصویر نشده است  ما را چه شده است که وقتی درجامعه ای حضور می یابیم نمی توانیم از فرهنگ ایرانی خود پاسداری کنیم ؟ چرا عرب ها ، هندی ها ، پاکستانی ها ، آفریقایی ها  و... درکشورهای دیگر همان لباسی را می پوشند که در موطن اصلی خود به تن می کنند ؟چراآنان می توانند پاسدار هویت فرهنگی خویش باشند؟اشکال کار کجاست ؟ملی گرایان ومذهبیون که هر یک بانگاهی ویژه این موضوع را دنبال می کنند برای این پرسش های آشکار چه پاسخی دارند........