پرده اول:

پشت فرمان اتومبیل نشسته ام ، پیادگان رابابوق دعوت به بازکردن راه می کنم وراه را«حق »خودمی دانم ؛پیادگان ازبرخوردمن ناراضی به نظر می رسند، چندلحظه بعد ازماشین پیاده می شوم تاعرض خیابانی راطی کنم ومثلا"چیزی بخرم ، دراین هنگام اگر راننده ای بوق بزند «بی فرهنگ » است وازاصول شهروندی بی خبر !!!

پرده دوم:

دوران تبلیغات انتخابات است ، طرفداران نامزدها آمده اند تابرای محبوبشان تبلیغ کنند ، آن که پوشش خاص دارد مثلا" مردی که آستین کوتاه پوشیده است (تعجب نکنید هنوز هم درشهرستانها پوشیدن آستین کوتاه راگروهی گناهی نابخشودنی می دانند؛ درکلان شهرها چطور؟ خودتان چه تصوری دارید؟) یاباکروات آمده است «بی دین » خطاب می شود ومحبوبش لامذهب ، اما دوران انتخابات تمام می شود وطرف غالب با آستین کوتاه درمحافل دیده می شود اما دیگر بوی الحاد نمی دهد !! چرا؟

پرده سوم :

وقتی درقدرت نیستیم ازضعف فرهنگ واقتصاد وسیاست داخلی وخارجی زبان به اعتراض وفریاد می گشاییم اما هنگامی که قدرت رابه چنگ می آوریم سکوت می کنیم ! آیا مشکلات ، دراین فاصله زمانی حل شده اند؟!!

پرده چهارم:

هنگام انتخابات است ، خبرنگاران برای تهیه گزارش به سطح شهر رفته اند تامصاحبه کنند ، تیپ متفاوت دختران وزنان والبته پسران ومردان را درسیما می بینیم وگاهی اگر شد از شبکه های برون مرزی . درآن زمان حسّاس کسی را فکر حجاب وپوشش اسلامی نیست وباتوجه به شرایط حساس داخلی! وبخصوص خارجی !! این نوع پوشش قابل توجیه است .اما....انتخابات می گذرد ودوران آرامش فرامی رسد وهمان دختران وزنان وپسران ومردان دیروز می شوند جلف وبدحجاب؛ وبا تذکر نیروهای نکیر ومنکر ( همان امربه معروف ونهی ازمنکر معروف ) روبرو می شوند.

نمی دانم شماهم گاهی دوگانه عمل کرده اید یانه؟

 هیچ چیز جذاب تر ومهم تر از این کامنت های تو نیست.وقت کردی پیغامی بفرست که عزیز تر از آن هدیه ندیدم به همه عمر!