امتحاناتش تمام شده است . دو روز است اصرار دارد دوچرخه اش را درست کنم تا بتواند در روزهای طولانی تابستان تنهایی اش را مونس باشد . نمی دانم چرا تا امروزفرصتش پیش نیامد؟ کار زیادی نداشت و درکمتر از یک ساعت اوضاعش روبراه شد .حالا می تواند به این همراه تابستانی اش اعتماد کند وبا آن خاطراتش را بسازد.

به دوران کودکی خودم که نگاه می کنم یادم می افتد به این که چه اندازه زود کودکی ام به بزرگسالی پیوندخورد؛ تا آمدم نوجوانی را بفهمم انقلاب شد وبعد جنگ. روزگاری که هر پنجشنبه جنازه تعدادی از هم شهریان ، فامیل ،دوستان وهمکلاسی هایم را بردوش مردم تاقبرستانی که نامش گلستان شهدا شده بود حمل می کردند.کم کم یادم رفت که دوره ای به نام نوجوانی هم وجود دارد، پایان دبیرستان ، آغازی برای شروع کارمعلمی ام بود واز آن روزگار سالها می گذرد ...خیلی زود بزرگسالی را تجربه کرده بودم .. امروز اما، می خواهم به بچه هایم وهمه بچه های هم سن وسال آنها بگویم که به بزرگسالیشان بیش از اندازه فکر نکنند! بزرگسالی خود به خود فرامی رسد ومشکلات وشیرینی های خود را دارد. باید قدر دوران کودکی ونوجوانی خویش بدانند که بزرگسالی بر شالوده های این دوران بنا می شود وباز می خواهم به پدران مادران سفارش کنم که تابستان وتعطیلات شیرین بچه هایشان را با کلاسهای جور واجوری که بسیاری از آنها به پول سیاهی نمی ارزند نفروشند که جز خستگی جسمی وروانی تابستان، ارمغانی برای آنان نخواهد داشت تابستان زمان مناسبی است برای استراحت فکری وآسایش روانی دانش آموزان تا از محیط اجتماعی چیزهایی را که بیش از درس کلاسیک بدانها نیاز دارند بیاموزند؛ درس هایی که در هیچ کلاس ومدرسه ای تدریس نمی شوند وهمه می دانیم چه اندازه ضروری اند .بگذاریم بچه ها با آزادی ، کلاس هایی را که دوست دارند انتخاب کنند قرار نیست فرزندانی که بی هیچ اراده ای به این دنیای خاکی پای نهاده اند ناکامی های پدران ومادران را جبران نمایند قرار است آنان «آنی» شوند که می توانند ودوست دارند بشوند زور زیادی در این راه بی فایده است می گویید نه این گوی واین میدان ...