چندسالی بود از رونق افتاده بود ، جشن دانش آموزان ممتاز فرهنگی را می گویم که در آن به دانش آموزانی که درپایه ها ورشته های مختلف از دبستان تا دبیرستان رتبه ممتاز کسب کرده اند دعوتنامه ای می دهند تا درجشنی شرکت کنند، به سخنرانی مسئولان گوش دهند ، به نمایشنامه ای تکراری چشم بدوزند و زورکی بخندند ... همه این ها به کنار ، گاهی دانش آموزان برای کسب نمره ورسیدن به رتبه ای که جایزه گیر باشد به هر اقدامی دست می زنند وگاهی والدینشان که عموما" بی سواد هم نیستند به مدیر ومعلمان مختلف التماس می کنند تامگر نمره ای به نمرات دانش آموز اضافه شود تا از این جشن!! وجایزه!!! جا نمانند و در روحیه شکننده آنان اختلالی ایجا نگردد.

وقتی دانش آموز خانواده ای فرهنگی جایزه خودرا با جوایز فرزندان کارکنان دیگر نهادها مقایسه می کند بیش ازآن که دریافت این جایزه در او تقویت مثبت ایجاد کند نوعی سرخوردگی و رخوت ایجاد می کند .اشتباه نکنید من بر آن نیستم که یا جوایزی درخور و مشابه دیگر نهادها به فرزندان فرهنگیان بدهند ویا .... بلکه نظرم این است که وضعیت تشویق در نظام آموزشی ما بیش از اندازه جنبه بیرونی وسطحی به خود گرفته است واین موضوع معلوم نیست از کدام مکتب ونظام فکری نشات گرفته است ( هرچند رفتارگرایان واعتقاداتشان در این زمینه مورد اتهام قرارمی گیرند وما مدعی هستیم که نباید از نظرات غربیان در تعلیم وتربیت دانش آموزان بهره گیریم! ) به نظر می رسد آموزش وپرورش به جای یافتن انگیزه های درونی در استفاده از مشوّق های بیرونی  و زیاده روی در این زمینه هیچگونه کوتاهی نکرده است : کارت های امتیازی برای نماز ، شرکت درصبحگاه، ایستادن سر صف ، رعایت انضباط ، جمع کردن موکت نماز و دهها مورد ریز ودرشت دیگر تنها بخشی از این ماجرای قابل تامل است ؛ گو این که دانش آموزان ،رشوه بگیر شده اند وتنها با این مشوّق شرطی ومحرّک بیرونی قابل کنترلند !!! جالب این که هر مسئول تازه منصوب شده ای بر اساس نظر شخصی بر این روش مُهر تایید می زند ، برای  آباد بودن وآباد کردن سبد جوایز یا آنچه به آن طرح تشویق گفته می شود سخنرانی می کند و.. آنان نمی دانند این قطار پرسرعت به کدام مسیر ریل گذاری نشده ای هدایت می شود . ای کاش همانند دو سه سال گذشته از جوایز دانش آموزان فرهنگی خبری نبود . در این دو سه سال،مدیران ،معلمان،دانش آموزان و والدین آنها نفس راحت تری کشیدند والبته آنان که می بایست رتبه هایی کسب کنند بی هیچ چشمداشت بیرونی به نتیجه دلخواه رسیدند .... وقت آن است که درباره نظام تشویق وتنبیه درآموزش وپرورش خانه تکانی جانانه ای صورت گیرد.