عجبا از این آدمی . موجودی باتوانایی جسمی محدود وادعای فراوان . وعجبا از این آدم ایرانی که ادعایش گوش فلک را کر کرده است اما در رفع نیازهای اولیّه اش مانده است .

لحظات ناراحتی اطرافیانش نمی داند چگونه با آنها همدلی کند ،گاه می ماند که سکوت کند یا حرف بزندو گاهی نمی داند که چگونه خود را درشادی دیگران سهیم کند .

ما ادعای بسیارداریم وتوانایی اندک( والبته توانمندیهایی که اینجا نمی خواهم بدانها بپردازم) . افسوس که لاف وخودبزرگ بینی مانع از این شده که ضعف هایمان رابشناسیم و در رفع نیازهای اولیه ی انسانی خود _ فارغ از هر عقیده ومسلکی _ مانند ارتباط صحیح وانسانی برقرارکردن، تحمل سختی ها ومشکلات ، درست لباس پوشیدن‌، درست غذاخوردن ، درست حرف زدن ، تحمل حرف مخالف و..گامی یا کم تر از گامی به جلو برداریم . مانده ایم در ابتدای خط و...