بچه که بودم گاهی اجتماعی از زنان کوچه ومحله مان را می دیدم که گاه مدتی طولانی به گپ وگفت مشغول می شدند . در دنیای خردسالی ونوجوانی این کار را بیهوده می دانستم وفکر می کردم بیان این مطالب چه دردی را از آنان درمان می کند ؟.....

وقتی بزرگتر شدم وبه دنیای نوجوانی وجوانی پای گذاشتم گاه ساعت ها با دوستان درباره چیزهایی حرف می زدیم که انصافا" آن مسئله ای را که در دوران خردسالی به آن فکر می کردم درمان نمی کرد ...

واکنون که سالها از آن دوران می گذرد باز هم اندک زنانی را درمحله قدیم وجدیدمان دیده ومی بینم که فارغ از هر دغدغه ای به گفت وگو مشغولند واز این گپ وگفت احساس لذت می کنند...

گفت وگوهای زنانه وگاه مردانه اگر چه از نگاه دیگران بیهوده وناکارآمد محسوب شده ومی شوند اما حتما" کاربردی داشته ونیازی را برطرف می نموده که دوام یافته است . به نظر می رسد نیاز به هم صحبت ، یافتن دوست ، بیان نگرانی ها ومشکلات ، پرکردن اوقات فراغت و...از مهم ترین دلایل گفتگوهای اینچنینی بوده است اما امروزه دیگر از آن تجمع زنانه وحتّا مردانه خبری نیست نمی توان گفت نیاز به گفتگو از بین رفته است ودیگر به دوست نیازی نیست ویا به هم صحبت احتیاجی نیست ..پس چه اتفاقی افتاده است ؟

به باور من در روزگار ما اوقات فراغت به شکل وشمایل دیگری پُر می شود اگر زنان ومردان ونوجوانان دیروز با گفتگوهای رودر رو وبیان دلتنگی ها سعی در رفع رنج های روانی ودرونی خود داشتند ، اگر کوچه از صدای نوجوانان ورفت وآمدهای بازیگوشی آنان به تنگ آمده بود واگر ساعت ها ایستادن وایستادن وصحبت های گاه تکراری تسکینی بر دلتنگی های آنان بود اما امروز این دردها را دیگر چاره ای باید تا تسکینی باشد ودرمانی .

شاید وبلاگ نویسی نوعی از این درمان تازه باشد... وبلاگ جایی برای بیان دلتنگی هاست اگر چه گاهی ممکن است دروبلاگ نویسی به بیراهه روبم ــ که در گفتگوهای رو در رو هم می شد اینگونه بود ــ به غیبت مبتلا شویم و.. در این دنیای مجازی هم می شود اینگونه بود ؛ البته می شود به دنیای دوستی اندیشید ، رنجیدن ورنجاندن را به کناری نهاد ، از غیبت پرهیز کرد ، به دوستی ورفاقت اندیشه ها اندیشید و....

وبلاگ نوع پیشرفته گذران اوقات فراغت است اما همچنان که صحبت های چهره به چهره بدون حاشیه وموارد ناپسند نبود اینجا هم گاهی می شود موارد نادرست را دید وافسوس خورد که چرا این فضایی را که می تواند به گسترش دایره دوستی ها کمک کند به فضایی آلوده تبدیل می کنیم . نوجوان امروزی با کامپیوتر واینترنت وتلویزیون وبازیهای کامپیوتری دمخوُر است وزنان امروزی با شبکه های رنگارنگ تلویزیونی ، کلاسهای ورزشی و....

فراغت همیشه بخشی از زندگی بشر بوده است اما به فراخور زمان شکلی هماهنگ با زمان یافته وخودرا با آن سازگار کرده است .

کاش برای استفاده از هر پدیده ای به اندازه ای آموزش می دیدم وزیانهای احتمالی آن را می شناختیم که هزینه کمتری بپردازیم .افسوس که اینگونه نیست .