درس هایی که از حذف استقلال آموختیم ....

وقتی خبر حذف زودهنگام تیم استقلال در رقابت های باشگاه های آسیا منتشر شد هواداران سینه چاک این تیم پرطرفدار فریاد برآوردند وسایت تبیان نوشت : هیئت مدیره این باشگاه به طور جمعی استعفاکردند .

دراین باره چندنکته قابل تامل است :

یکم : ارتباط مابا نظام جهانی چگونه است ؟ ماچگونه می خواهیم بادنیا تعامل داشته باشیم ؟ وقتی از ارائه ساده ترین اطلاعات به جهان که نه، به چندکشور آن طرف تر عاجزیم ، چه داعیه ای داریم ؟( البته نباید این موضوع رابه کل جامعه تعمیم داد. )

دویّم : ورزش ،صحنه تعامل فرهنگ هاست ومامدعی فرهنگ برتر . می خواهیم فرهنگمان رابه جهانیان عرضه کنیم (فعلا"موضوع ،توانایی یاناتوانی فرهنگی مانیست )وقتی ازحضور درعرصه های عمومی ناتوانیم پس ....

سیّم :گاهی تصور ما ازنظام اداری جهانی نادرست است ، کاری رادرموعدمقرر به انجام نمی رسانیم ، بعد سعی می کنیم بایافتن واسطه ، چانه زنی سیاسی ودیپلماتیک و... موضوع راخاتمه دهیم واگر نشد آن رابه قضا وقدرالهی واین که مصلحت بوده !! حواله می دهیم .!!

چهارم : وقتی درکشور ، متاسفانه وضمن اظهارشرمندگی ، کارغیرممکنی با یک تلفن ویا توصیه فلان شخص مسئول وغیر مسئول ممکن می شود ، این تصور قوّت می گیرد که نظام جهانی متشکل ازانسان هایی است که می شود باکمی چانه زنی نسبت به رفع مشکل اقدام کرد ؛ درصورتی که اگرنگوییم این گونه نیست باقاطعیت می توان گفت این فرمول همه جا جواب نمی دهد .

بعدم: حذف استقلال نه به فرهنگ این مرزوبوم لطمه می زند ونه اثری درتحولات اجتماعی مادارد ( اهمیت ورزش ورقابت ورزشی بحث دیگری است ) امّا هشداری است به همه ما که شعارمسلمانی می دهیم وبر پیشانی سخنرانی هایمان رعایت نظم وتقوا تابلو شده است .

باید کاری کرد وگرنه فردا خیلی دیر است .بهتراست ازخودم شروع کنم .