دفعه بعد که به یک پارک می رویم وازکنار کودکی که درچمن ها مشغول راه رفتن است عبور می کنیم ، یکی دو دقیقه صبر کنیم وبه آن کودک نگاه کنیم ؛ببینیم که دیدن یک کفشدوزک چگونه او را هیجان زده می کند وپرواز یک پروانه چگونه وی را غرق شادی می سازد .چگونه وقتی به زمین می افتد چمن ها را درمشت خود می گیرد ، به آنها نگاه می کند وگاهی کلماتی مفهوم ونامفهوم به زبان می آورد . این ها وصدها مورد مشابه ، چیزهایی هستند که ما به آنها عادت کرده ایم وبه اصطلاح «برایمان عادی شده اند »ولی همین مواردند که شگفتی وشادی واقعی رادرخود نهفته دارند . کودکان مثال بارز وبی غل وغش « لذت» از محیط هستند .آنان باتمامی حواس خود محیط را ادراک کرده ونسبت به آن واکنش نشان می دهند .خود را با آنان مقایسه کنیم وببینیم کدامیک از ما به طبیعت انسانی نزدیک تریم ؟