من و زن واینترنت

پرده اوّل :

   مدتی است نق زدن های زنم شروع شده که چراکامپیوتر نداریم.   می گویم بابا ! اوّل وسایل ضروری راتامین کنیم بعد چشم ، حتما"    می خرم ؛ اخم می کند وتامدتی این اخم بر رفتارش و روحیه من سایه می افکند ..

پرده دوّم :

    چیزهایی راکه قبلا" قراربود بخریم خریده ایم .کم کم راضی می شوم سراغ کامپیوتر بروم ؛به چند مرکز فروش کامپیوتر سرمی زنم وبالاخره     ـــ باوجود عدم تفاوت زیاد فروشگاهها وقطعاتشان ـــ به دلیل ویژگی های شخصیتی ونوع برخورد فروشنده والبته تبلیغات روشن وخاموش دیگران ، سفارش می دهم ، یک هفته بعد چراغ خانه ماباحضور کامپیوتر روشن می شود  و...

پرده سوّم:

    هنوز همه برنامه های نصب شده رااجرانکرده ام .ازکامپیوتر درحدّ ویدئو سی دی کار می کشم ، اعتراض زنم بلندمی شود که : کامپیوتر بدون اینترنت جاذبه ندارد ... تاآمدیم سیم خط تلفن جدید رابه اتاق کامپیوتر ببریم ، ده روزی طول کشید وبالاخره صدای دلنشین مودم راشنیدیم .

پرده چهارم :

   اینترنت جاذبه دارد ، کافیست یک بار سایت یاوبلاگی رابازکنید ، مثل کوچه ی هزارتو ازراهی به راهی دیگر سرک می کشی وزمان باسرعتی غیرقابل وصف می گذرد . اوایل ، همه چیز عادی بود وهمه راضی ازاین که بالاخره کامپیوتر داریم ومی توانیم ازاینترنت استفاده کنیم ( نوعی مُد روز) .کم کم باسایت ها و وبلاگها آشتی کردم وعلاقه مندشدم وبلاگ بسازم وساختم .

پرده پنجم :

    برای راه اندازی وبلاگ باید ساعت ها کانکت باشی وازمصاحبت باخانواده دور.وقتی هم راه افتاد باید برایش مطلب بنویسی ، تایپ کنی ،دروبلاگ بگذاری ، نظرات بازدید کنندگان رابخوانی و...این ها همه مقدمه ی نوعی اعتراض است ؛ اعتراض به همه چیز به برق ،ادیسون ، بیل گیتس ، ماکروسافت ، سایت ، وبلاگ وبه کسی که وقت وبی وقت دراین فضای مجازی می چرخد و زمان برایش معنا ندارد !!

پرده ششم :

     اعتراض بالا می گیرد .زنم می گوید :صبح تاعصر که اداره ای ، شب هم که تاساعت ها برنامه ومطالب جلساتت راآماده می کنی ،صبح زود هم که برای ارسال مطالب به وبلاگ همراز کامپیوتری ، تازه هرجاهم نشسته ای درفکر مطلب برای به روزکردن وبلاگی ؛ لعنت برهرچی کامپیوتر واینترنته ، خسته شدم و...

پرده هفتم :

    نق نق پرده اوّل جایش رابه غرغر وغضب می دهد . فضای عاطفی خانواده بوی کارت اینترنت ودانلود وآپلود می دهد.شرایط سخت می شود . مدتی است کانکت نشده ام تارضایت همسرم راجلب کنم امّا وبلاگ اعتیاد دارد ، نمی توانم ازآفرینش خودم دل بکنم ؛ سعی می کنم برنامه داشته باشم وخودم رابه اجرای آن مقیّدکنم .

     هنوزشرایط عادی نشده ،خدارا چه دیده ای شاید فردابهتر ازامروز باشد ، شایدهم ...