... می دانم که باسرویس می آید وباسرویس بر می گردد ، می دانم که درمسیر خانه ومدرسه نیازی به این وسیله ندارد ، می دانم پدر ومادرش می دانند که از این وسیله وامکاناتش چه استفاده های نامناسبی می شود کرد وخیلی چیزهای دیگر اما .. هم خودش می داند وهم من که موبایل ( تلفن همراه ) فقط دل مشغولیش را اضافه کرده است، ومی داند که بدون این مزاحم هم می تواند موفق شود ...

پی نوشت :

1$نمی دانم مقاومت وصلابت خانواده ها کجا رفته است؟ باهر درخواستی از طرف فرزندشان موافقت می کنند و می خواهند تمام ناکامی های دوران کودکی خود شان را درهمان ده پانزده سال اول زندگی فرزندشان برطرف کنند ! با این روش، مقاومت دیگر خانواده ها را هم که یا از روی نداری ویا مصلحت اندیشی دربرابر درخواست فرزندشان مقاومت می کند درهم می شکنند .

2$ تابه حال درباره «نداری مصلحتی » چیزی شنیده اید ؟ می توانی ولی نمی خواهی چیزی را برای فرزندت بخری زیرا می دانی هنوز وقتش فرانرسیده است...یادش به خیر زمانی یکی از همکاران که شکر خدا وضع مالی نسبتا" خوبی داشت می گفت من به عمد گاهی برای صبحانه فقط مربا می خرم ومی خواهم به بچه هایم یاد بدهم که اگر روزی درجایی شرایط را مطلوب نیافتند چه باید بکنند باید برای شرایطی که ممکن است سخت باشد آماده شوند .( لطفا این مطلب رابا تورم وگرانی ، کمبود حقوق ماهانه ووعده ووعید مسئولان مخلوط نکنید چراکه فکر می کنم این مقوله ای جداگانه است )

3$ برای دانش آموزان در مدارس مختلف وشهرهای گوناگون کشور قوانین نانوشته فراوانی وضع کرده اند یکی از این قوانین استفاده از موبایل است مدیر مدرسه ای سخت گیری را از حد معمول می گذراند وحساسیت دانش‌آموزان واولیای آنان راتحریک می کند وچندمتر آنطرف تر مدیری دیگر داشتن تلفن همراه را حق طبیعی دانش آموز می داند قانون هم که دراین باره سکوت کرده است وحدت رویه کجاست نمی دانم؟کاش نوآوری درآموزش وپرورش را از زدودن قوانین دست وپاگیر وآوردن قوانین لازم شروع می کردیم و......