برای او که درسکوت حرفش رازد.....

وقتی بخواهی حرف دلت رابزنی می کوشی از پس واژه هایی که انتخاب می کنی یابی اختیاربه زبانت جاری می شوند احساست را منتقل کنی، دوباره توضیح می دهی، روی بعضی کلمات تاکید می کنی وگاهی لحنت را عوض می کنی تابه او بفهمانی که چه می گویی وچه می خواهی..... اما گاهی طرف مقابلت سکوت می کند ... سکوتش از بی اطلاعی نیست می داند ونمی گوید نه این که نتواند، انتخاب می کند که کمتر بگوید وهمین انتخاب آگاهانه اوست که به دلت می نشیند می خواهی اورا تایید کنی می خواهی دستش را به گرمی بفشاری می خواهی تحسینش کنی ومی دانی که نه تنها حرفش رابانگفتن زده که جایی برای خودش درقلبت گشوده است .. نجابت گفتاری را درصدایش می شنوی ،دوستش داری بیش از آنچه می تواند فکر کند وحاضری برای این دوست داشتن هرزحمتی را تحمل کنی ..شاید نداند ولی سکوت همیشه نازیبا نیست.........