نمی دانم چراگروهی تلاش می کنند آیین های ملی رابامراسم مذهبی درآمیزند، درست است که ما ایرانی ومسلمانیم اما این بدان معنا نیست که همه چیز رامخلوط وممزوج کنیم . نوروز آیینی ایرانی است که از آیین زردشت واز نژاد آریایی برخاسته  ؛ امروزه درفلات ایران وخارج از آن  مردمانی به استقبال بهار می روند ونوروز را گرامی می دارند .

کتاب های درسی تاریخ رادوباره نگاه می کنم ؛ اثری از ملیت درآن نیست اگر بخواهم منصف باشم باید بگویم درصد مطالبی که درتقویت ملیت ارایه کرده بسیار اندک است .تصمیم گیران نظام آموزشی ما که زیر مجموعه ای از نظام سیاسی هستند هنگام تدوین محتوای کتاب ها باکم توجهی ـ بخوانید بی توجهی ـ به این مطالب می نگرند اما هنگامی که صحبت از پیشینه فرهنگی وهویت ایرانی می شود خرابه های تخت جمشید را به رخ جهانیان می کشند ای کاش گاهی هم درنمایش تصویر گذشته بدون تعصب وپیشداوری آنچه را اتفاق افتاده بدون کم وکاست دراختیار نسل امروزین قرار می دادیم تاخود قضاوت کنند.

پی نوشت :

1- سال های اولیه انقلاب یادتان هست ؟ دهه 60 رامی گویم خواندن دعای کمیل وتوسل درعروسی ها مرسوم شد اما دیری نپایید ...

2- مراسم دینی ومذهبی تولد پیامبر بزرگوار اسلام وائمه گرانقدر (شادی آفرین ) و شهادت ووفات این بزرگواران (اندوه وعزاداری ) به قدر کافی فرصت برای ما ایجاد می کند که نخواهیم نوروز را بامراسم دینی ترکیب کنیم ؛ همین که خانواده هابر سر سفره هفت سین قرآن کریم راباافتخار می گشایندوآیاتی راتلاوت می کنند  ، دعای یامقلب القلوب ...را می خوانند ودر لحظه منحصر به فرد تحویل سال ابتدا برای دیگران وبعد برای خود وخانواده آرزوهای خوب را از خدای بزرگ درخواست می کنند کفایت می کند .

دیروز تحویل سال نو بود ؛ دوستی به طنز ــ شاید هم نه طنز ــ می گفت : من از گردانندگان مسجد ...گلایه دارم پرسیدم به کدام دلیل؟ گفت:یک مقوا یاپارچه بیرون یا درون مسجد نزده بودند که عید نوروز را تبریک بگوید!!! این هم برعکس ماجراست .باید اجازه دهیم هرنهاد و مراسمی وظیفه اصلی خود را انجام دهد چنان که مسجد ، قبرستان ، دشت وکوهساران ، امامزاده ، عیدفطر ، عید قربان و....عید نوروز......هر یک وظیفه ای دارند وبرای انجام همین وظیفه ایجاد شده اند .