فکرش رابکنید تازه به مدیریت سازمان یااداره یا... ای منصوب شده اید و می دانید عمر این میز طولانی نیست ، می دانی که اگر بخواهی بمانی باید دست وپا بزنی ، به فکر فرو می روی ومی خواهی کارهای نکرده را که دیگران قبل از تو نتوانسته اند یابه هر دلیلی نخواسته اندانجام دهند باهر روش وهزینه ای به انجام برسانی ، هدف معلوم است ،جلب نظر مافوق برای ماندن وماندن وماندن.

یک نمونه :

کیست که نداند مدارس ما از دبستان وراهنمایی تا دبیرستان وهنرستان باهزینه ای دولتی که مثل باران کویری گاهی که معلوم نیست کی واریز می شود در تامین هزینه های ضروری مدرسه مثل آب وبرق وگاز وتلفن واخیرا" اینترنت دچار مشکلات ناگفتنی هستند که شرح بیانش جز افسردگی چیز دیگری به دنبال ندارد ، در این شرایط که بیشتر مدارس از داشتن دوربین  عکاسی وفیلمبرداری ، کامپیوتر به روز ، اسکنر ، چاپگر و..محرومند گروهی از همان مدیران که به ماندن می اندیشند برای هر فعالیت ریزودرشت انجام شده درمدارس انتظار دارند گزارش اقدامات به صورت الکترونیکی وبرلوح فشرده برایشان ارسال گردد ، من با مصور وغیرمصور ، الکترونیکی وغیر الکترونیکی بودن گزارشات مشکلی ندارم ، مشکل زمانی پر رنگ می شود که انرژی مدارس وکارکنان آن به جای پرداختن به اصل تربیت وصرف وقت برای این مفهوم اساسی به گزارش سازی معطوف شده وکارهای نکرده به سی دی تبدیل می شود ، جالب آن که بر اساس همین گزارش ها رتبه بندی مدارس ومدیران نیز انجام می گیرد ؛ دور بسته ای که به ریگزارهای ترکستان ره می بَرَد آن هم شاید .

پی نوشت :

1- می گویند بعضی از مدیران هنگام ثبت نام وبعد ازآن کمک اولیا را با رضایت وبی رضایت آنان دریافت می کنند ، چه مقدار از این کمک ها درجای اصلی خود هزینه می شود ؟اگر هزینه ها درست درجای خود مصرف می شودچرا در مدت پنج سال مشکلات اساسی مدرسه ای ( منظورم امکانات سخت افزاری است ) هنوز برطرف نشده است؟.

2- می دانم که بعضی از مدیران مدارس به اصطلاح رایج، صورتشان را ـ ونیز صورت مدرسه را ـ  باسیلی سرخ نگه می دارند اما بعضی مدارس کمک های قابل توجهی دریافت کرده اند ، کار اساسی ومهمی هم در مدرسه انجام نشده است ،اسنادومدارک وسابقه پاک مدیر نیز نشان از اختلاس ! ندارد پس مشکل کجاست ؟