انشای یک دانش آموز   

   بعضی ها تصور می کنند نسل جدید نسبت به پیرامون خود بی توجه است ، ولی حقیقت چیز دیگری است . نوشته ی یک دانش آموز کلمبیایی اثباتی براین مدعا ست که به هیچ وجه نباید این نسل جوان و نو پا را دست کم بگیریم . موقعیت زمانی ما به عنوان بخشی از تاریخ در مقایسه با دیگر دوران این گونه است:

* طبقات ساختمانهایمان افزایش یافته و لی از صبرو حوصله مان کاسته شده است .

* اتوبانهایمان پهن تر و لی نقطه نظراتمان باریک تر شده است .

* مصرف سرانه مان بیشتر ولی داشته هایمان کمتر شده است .

* خرید مان بیشتر ، اما لذتمان کمتر شده است .

* خانه هایمان بزرگتر ، اما خانواده هایمان کوچکتر شده است .

* تسهیلات زندگی مان فراوانتر ، اما وقتمان کمتر شده است .

* تحصیلاتمان  بالاتر ، اما احساساتمان پایین تر آمده است .

* دانشمان فزونی ، اما قدرت قضاوتمان کاستی یافته است .

* مهارتهایمان بیشتر و مشکلاتمان نیز بزرکتر شده است .

* تنوع داروهایمان زیادتر و نتیجه ی درمانمان کمتر شده است .

* مقاممان والاتر و ارزش های زندگیمان پایین تر آمده است .

* بیشتر شعار می دهیم ، اما کمتر عشق می ورزیم .

* می آموزیم که چگونه بر درآمدمان بیفزاییم ، اما چگونه زیستن را از یاد برده ایم .

* به سال های زندگی مان اضافه ، اما از حقیقت آن کم شده است .

* در راه رفت و برگشت به کره ی ماه هستیم ، در حالی که از حال و روز همسایه ی خود غافلیم .

* فضای خارج از کره ی زمین را فتح کرده ایم ، اما با فضای داخل آن بیگانه ایم .

* اتم را شکافته ایم ، اما هنوز در قعر تعصبات خود باقی مانده ایم .

*درآمد هایمان صعود و اخلاقیاتمان نزول کرده است .

* برکمیّت هایمان افزوده واز کیفیت هایمان کاسته شده است .

* قامت مردانمان بلند ولی اندیشه ی آنان کوتاه شده است .

* منفعت هایمان سرریز و دلبستگی های آنان سرازیرگشته است .

* درآمدمان دو برابرو جدایی هاچندین برابرشده است .

* آسایش مان بیشتر و لبخند مان کمتر شده است .

* غذاهایمان بی شمار و قوتمان ناچیز شده است .

* خانه هایمان تجملی تر و پای بست شان ویران شده است .  

             منبع : مجله پژوهش نامه ی آموزشی شماره های 95-94 سال 1385