صرف نظر ازمدتی که پرونده هدفمند کردن یارانه ها درمحافل مختلف گشوده شده اکنون چندروزی است باتصویب مجلس شورای اسلامی لایحه هدفمند کردن یارانه ها بحث روز شده واز آنجا که این موضوع به زندگی روز مره همه مردم مربوط می شود طبیعی است همه از باسواد وبی سواد، شهری وروستایی ،فقیر وغنی و..در این باره بیندیشند وبحث کنند . گفته می شود اجرای این لایحه می تواند عدالت را دربین اقشار مختلف جامعه ایرانی ایجاد کند وبه دهک های پایین جامعه سهم بیشتری از آنچه به عنوان ناحق به آنان پرداخت نشده داده خواهدشد . در این باره می توان چند سوال مطرح کرد انتظار می رود بدون جبهه گیری ودعواهای موجود به این سوالات توجه شود وچنانچه جوابی دارید مطرح فرمایید تا ابتدا من وبعد دیگران از نظر ارزشمند شما بهره گیرند :

1- سطح زندگی در شهرها وروستاهای مختلف هرکشور واز جمله ایران متفاوت است آیا باپرداخت یکسان یارانه به هرفرد صرف نظر از این که درکجا وباکدام سطح هزینه زندگی می کند به عدالت نزدیک می شویم؟

2- قرار است یارانه ی انرژی (برق، گاز شهری ، بنزین و..) ،نان ،برنج ،روغن وشکر قطع شود وباپرداخت پول نقد به افراد، قیمت ها آزاد گردد دراین صورت فروشنده ای که به دلیل فشار روانی وگرانی حامل های انرژی برقیمت لوازم خانگی، بیسکویت، پارچه، کاغذ، لوازم التحریر ، کالاهای خانگی ،و....افزوده است راچه کسی وچگونه کنترل می کند و قیمتهای افزایش یافته را ازکدام محل باید پرداخت کرد ؟آیا به موازات افزایش قیمت ها حقوق کارکنان دولت وبخش خصوصی نیز افزایش منطقی خواهد داشت ؟ چگونه واز کدام محل، اعتبار این افزایش حقوق تامین خواهدگردید؟.

3- باپرداخت مستقیم ونقدی یارانه ها به مردم نقدینگی افزایش می یابد واز آنجاا که این نقدینگی برای خانواده ها قدرت بالایی ایجاد نمی کند تاباآن سرمایه گذاری کنند این پول را به بازار روانه می نمایند تانبازهای روزانه وموقتی خودرا تامین کنند دراین صورت بامشکل جدید ی به نام تورم ناشی از پرداخت نقدی یارانه ها مواجه خواهیم بود با این موضوع چه باید کرد ؟

4- قرار است نیمی از جمعیت کشور یارانه نقدی دریافت نکنند این گروه افرادی هستند که به نوعی درتولید، توزیع وتامین نیازهای زندگی مردم نقش مستقیم دارند ودرصورت استفاده از بنزین ، برق ، گاز وسایر کالاها باقیمت آزاد شده برقیمت تولیدات یا آنچه توزیع می کنند خواهند افزود واز آنجا که سیستم نظارتی وکنترل قیمت ها در ایران فاقد کارایی لازم است پس از مدتی دوباره وضع به همان موقعیت قبلی وحتا وخیم تربازخواهد گشت  وباز می ماند این که فقیر فقیرتر وثروتمند غنی تر شده است...

5- می گویند قیمت بنزین درخلیج فارس حدود500تومان است این درست ، اما این قیمت به دلارمحاسبه شده است آیا قیمت کالاهای دیگر نیز باقیمت آن درکشورهای همسایه مقایسه شده است ؟ وآیا می توان هزینه ها را به دلار وحقوق ودستمزدکارگران وکارمندان را به ریال پرداخت کرد ؟

6-     ....

با این سرعت لاک پشتی اینترنت در این روزها که من به دلایل منطقی وغیر منطق کم شدنش کاری ندارم مانده ام چه باید کرد ؟بایددل از این دنیای مجازی بکنم ورهایش کنم ؟ مگر می شود ؟ اینجا شده یه جور وابستگی به اطلاعاتی که کسب می کنی به کسانی که می شناسی وبه کسانی که نمی شناسی وفقط افکارشان را می خوانی و درمی یابی ....

 در این اوضاع واحوال بی رغبتی به اینترنت، آموزش وپرورش در دستورالعملی ارسال بخشنامه های کاغذی (چاپ بخشنامه ها) را به مدارس متوقف وبه مدیران ابلاغ کرده دست کم روزی دوبار درابتدا وانتهای روز بخشنامه ها را مشاهده ودستورات لازم را اجراکنند در این باره می توان چند سئوال رامطرح کرد:

1- اگر منظور مسئولان از صدور چنین دستورالعملی صرفا" آشنایی مدیران ومعلمان با دنیای اینترنت باشد شاید بتوان موضوع را پذیرفت اما اینترنت فقط گرفتن بخشنامه وفیش حقوقی نیست برای آن که مدارس به استفاده از این رسانه ترغیب شوند خیلی چیزها باید تغییر کند : افکار مسئولان آموزشی ، کتاب های درسی ، نوع امتحانات وارزشیابی ها ، نگاه خانواده ها به آموزش مدارس وخیلی چیزهای دیگر

2-  اگر بنا باشد بخشنامه های اینترنتی توسط هرمدرسه چاپ شود _ که می شود _ بین ارسال متمرکز ودریافت پراکنده آنها چه تفاوتی ایجاد شده است ؟

3- اگر منظور برنامه ریزان اصلاح الگوی مصرف وکاهش هزینه ها بوده به نظر می رسد با احتساب هزینه تلفن واینترنت ، چاپ وتکثیر نامنظم بخشنامه ها وزمان مفیدی که برای دریافت بخشنامه ها صرف می شود وباید برای مسائل آموزشی وتربیتی دانش آموزان صرف شود نه تنها صرفه جویی صورت نگرفته که اتلاف منابع نیز انجام شده است .

4- شگفتی وآشفتگی فکری زمانی ذهن آدمی را مچاله می کند که گاهی بعضی از مسئولان رده بالای کشور بر تجارت الکترونیکی وکاهش مراجعه حضوری مردم به ادارات وبانکها و... تاکید می کنند اما در زمینه ایجاد زیرساخت های لازم مانند سرعت اینترنت وآموزش های لازم برای رسیدن به الگوهای جهانی  اقدامات واپس گرایانه دارند فقط می ماند حیرانی وسرگردانی و دست آخر بی تفاوتی .

          چاره دیگری سراغ دارید