برخي گمان کرده اند که سراينده چنين اشعار مردي است استخواندار، نه آنکه بانويي خانه دار.

جواب پروين در دو بيت زير اشاره به قضاوت باطل چنين افرادي ست:

از غبار فکر باطل پاک بايد داشت دل

تا بداند ديو کاين آيينه جاي گردنيست

مرد پندارند پروين را چو برخي اهل فضل

اين معما گفته نيکوتر که پروين مرد نيست

شعري از پروين اعتصامي

نهال آرزو اين شعررا پروين براي جشن فارغ التحصلي سروده است

اي نهال آرزو،خوش زيکه بار آورده اي

غنچه بي بادصبا، گل بي بهار آورده اي

باغبانان تورا، امسال سال خرمي است

زين همايون ميوه، کز هر شاخسار آورده اي

شاخ و برگ نيکنامي، بيخ و بارت سعي وعلم

اين هنرها، جمله از آموزگار آورده اي

خرم آنکو وقت حاصل ارمغاني از تو برد

برگ دولت، زاد هستي، توش کار آورده اي

غنچه اي زين شاخه، ما را زيب دست و دامن است

همتي، اي خواهران تافرصت کوشيدن است

پستي نسوان ايران، جمله از بي دانشي است

مرد يا زن، برتري و رتبت از دانستن است

زين چراغ معرفت کاموز اندردست ما

شاهراه سعي و اقليم سعادت، روشن است

به که هردختر بداند قدرعلم آموختن

تا نگويد کس، پسر هشيار و دختر کودن است

زن ز تحصيل هنر شد شهره در هر کشوري

بر نکرد از ما کسي زين خواب بيدردي سري

ازچه نسوان ازحقوق خويشتن بي بهره اند

نام اين قوم از چه، دور افتاده از هر دفتري

دامن مادر نخست آموزگار کودک است

طفل دانشور، کجا پرورده نادان مادري

با چنين درماندگي از ماه و پروين بگذريم

گر که ما را باشد از فضل وادب، بال وپري

البته فروغ هم در ثناي مردان کم نگذاشته اونجا که مي گه: برو اي مرد اي موجود خودخواه.....

بقيشو محض رعايت احترام و ادب سانسور مي کنم:)

در عجبم از قدرت زنان واز توان آنها که قابل قياس با هيچ تواني نيست

اما در تعجبم از باور مردان که زن را ضعيفه مي پندارند

در عجبم از توان زنها در مقابل نا ملايمات که هم بايد خودشان را تسکين دهند هم مرد را ولي بازهم مردم براين باورنند که بيچاره مادر

در عجبم از عشق زنها که حاضرند از خواب وخوراک خود به خاطره بچه بزنند تا او بخوابد واز پدر بودن مرد که بعد از يک ساعت نشده عصباني مي گوييد خفه اش کن وقاضي که مي گوييد حق تقدم نگهداري بچه با مرد است .

در عجبم از فداکاري زن که غذا را مي پزد با توجه به سليقه همه را در نظر مي گيرد اما هيچ وقت کسي از او نمي پرسد ونمي داند که مادر چي دوست دارد اگر سالي فقط يک بار آش مورد علاقه خودرا دور هم درست کنند تا ماهها با يد سوال وجواب پس بدهد که خوب با خواهران خودت آش مي پزي وفلان

در عجبم از مهر مادر که اگر پس انداز دارد صرف وسايل خانه مي کنند تا مهمانان بابا خوش حال باشند وخانه متنوع

در عجبم از فداکاري مادر آخرين کسي است که در عيد به فکر رخت ولباس خودش است واگر هم نگيرد کسي متوجه نيست .

در عجبم از اينکه مادر تاريخ تولد اعضاء خانه را بايد حفظ باشد وسالها مي گذرد تا تاريخ تولد مادر را بچه ها بدانند

در عجبم از عشق مادر

توان مادر

فداکاري مادر

مهر مادر

گذشت مادر

از قدرت مادر

به خاطر همين دنياي خارج از ما به اين توانها زودتر از ما واقف شده اند ودر کارهاي کليدي از توان زنها استفاده مي کنند ومقام وپست هاي حساس را به آنها مي سپارند

وما که هنوز در اين انديشه ايم آيا عقل زنها به اندازه مردان است يا نصف آنها ؟

اين گلها تقديم به تمام زنهاي توانمند ومادران ايران

نوري ز حريم مرتضي آمده است

با حلم و وقار مصطفي آمده است

فرمان اجابت دعا در اين ماه

از يمن قدوم مجتبي آمده است . . .

ميلاد اولين نواده نبوت و نخستين زاده امامت مبارک

درود

اگر به فرهنگ گذشته خود نگاه کنيم به روشني مي‌توان ديد که فکر و انديشه انديشمندان، و شاعران بزرگ، مالامال از زن ستيزي و خشونت عليه زنان است. که بيشتر آنها بر گرفته از فرهنگ و احاديث جعلي(که براي مردم و شاعران مقدس بوده) موجود در آن زمانه مي باشد، و تا اشعار شاعران و احاديث جعلي نقد نشود، زن ستيزي ادامه خواهد داشت.
مورد ديگر تضاد و تناقض گوئي گفته هاي آنان است، آنان از طرفي زن را دروغگو و ناقص العقل مي دانند و از طرف ديگر بعنوان مادر به او احترام مي گذارند. جهل و ناداني و بي‌سوادي گسترده يکي از سر چشمه‌هايي است که خشونت عليه زنان در جامعه‌ي ما را آبياري مي‌کند.
بدرود

سلام

هرچند فکر ميکنم نگاه نسبتامنفي داشتيد نسبت به انتخاب اشعار ولي خب بطن نوشتتون درسته! اين اشعاري که انتخاب کرديد از شعرايي هستند که به نوعي ميشه گفت داريم بهشان افتخار ميکنيم شعرايي که زير ساخت هاي فکري مردم ايران زمين را از قرن ها پيش ساخته اند ولي خب جاي خوشحالي داره که اين چنين افکاري کم کم داره از بين ميره هر چند هنوز در گفتار بسياري از مردم اثارشون هست ولي خب وضعيت نگرش به جاي گاه زن در اين چند دهه ي اخير نسبت به قبل خيلي بهتر شده که جاي خوشحالي داره

برقرار باشيد

جوانى سر از رأى مادر بتافت

دل دردمندش به آذر بتافت

چو بيچاره شد پيشش آورد مهد

كه اى سست مهر فراموش عهد

نه در مهد نيروى حالت نبود

مگس راندن از خود مجالت نبود؟

تو آنى كزان يك مگس رنجه اى

كه امروز سالار و سرپنجه اى

ب

زن خوب فرمانبر پارسا

كند مرد درويش را پادشا

برو پنج نوبت بزن بر درت

چو يارى موافق بود در برت

همه روز اگر غم خورى غم مدار

چو شب غمگسارت بود در كنار

كرا خانه آباد و همخوابه دوست

خدا را به رحمت نظر سوى اوست

چو مستور باشد زن و خوبروى

به ديدار او در بهشت است شوى

كسى بر گرفت از جهان كام دل

كه يك دل بود با وى آرام دل

اگر پارسا باشد و خوش سخن

نگه در نكويى و زشتى مكن

زن خوش منش دل نشان تر كه خوب

كه آميزگارى بپوشد عيوب

ببرد از پرى چهره ى زشت خوى

زن ديو سيماى خوش طبع، گوى

چو حلوا خورد سركه از دست شوى

نه حلوا خورد سركه اندوده روى

دلارام باشد زن نيك خواه

وليكن زن بد، خدايا پناه

و در جاي ديگر زن را عالي همت مي خواند و مرد را کوته نظر:

يكى طفل دندان برآورده بود

پدر سر به فكرت فرو برده بود

كه من نان و برگ از كجا آرمش؟

مروت نباشد كه بگذارمش

چو بيچاره گفت اين سخن، پيش جفت

نگر تا زن او را چه مردانه گفت

مخور هول ابليس تا جان دهد

همان كس كه دندان دهد نان دهد

تواناست آخر خداوند روز

كه روزى رساند، تو چندين مسوز

نگارنده ى كودك اندر شكم

نويسنده عمر و روزى است هم ...

و در جاي ديگرزن را مايه ي آبادي خانه مي داند:

خرابت كند شاهد خانه كن

برو خانه آباد گردان به زن

شايد هوس باختن با گلى

كه هر بامدادش بود بلبلى

چو خود را به هر مجلسى شمع كرد

تو ديگر چو پروانه گردش مگرد

زن خوب خوش خوى آراسته

چه ماند به نادان نو خاسته؟

در او دم چو غنچه دمى از وفا

كه از خنده افتد چو گل در قفا