من در يک روستاي بزرگ زندگي مي کنم . روستايي که سي سال پيش آن را شهر ناميدند . خيابان برايش کشيدند آن هم چه خياباني ! خانه هايش اي بفهمي نفهمي از حالت ساخت وساز دهات بيرون آمد . مردمي که تا آن روزها خودشان شير وگندم و حبوبات و تا چندي پيش تر پارچه ي مورد نيازشان را خود توليد مي کردند جامه ي فاخر شهريت را بر قامت خود پوشاندند و شهري شدند . از آن پس ديگر کسي توي خانه اش نانش را نمي پزد چراکه اين کار افت دارد . هيچ کس شير مورد نيازخانوارش را توليد نمي کند چون نگهداري از گاو کار خانم هاي شهرنشين امروز نيست !

عکس روستايي که انتخاب کرده ايد مردماني فرهيخته

با سلام خدمت تمامي دوستان از اين به بعد در سايت زمستان منتظر ارسال هاي جديد من باشيد ا

در سايت زمستان عضو شويد منتظر عضويت شما و ارسال مطالب شما هستم

http://www.farhad59.com/ اينم آدرس سايت

توي روستا هنوزم ميشه با صداي خروس بيدار شد . ميشه مرغ نگه داشت و تخم مرغ گرم از روي پوشالا برداشت . ميشه مراحل رشد يه جوجه رو ديد ولذت برد . ميشه براشون دونه پاشيد وساعتها دونه خوردنشونو تماشا کرد . ميشه صداي زنگوله هاي بزغاله ها رو شنيد . ميشه آسمون آبي رو آبي تر ديد . ميشه سبزي بکاري و رشدشو ببيني و بچيني و بذاري سر سفره . ميشه عصر که ميشه باغچه آب بديو درختارو بشوري و بوي گاه گل رو حس کني ! به به !
توي روستا هنوزم شبا صداي جير جيرک ها رو ميشنوي . تو روستا ترافيک نيست و به ندرت صداي موتور و ماشين ميشنوي .
عاشقانه زندگي توي روستا رو دوست دارم . يعني ميشه ! خيلي رويايي