سخنراني بايد :
1) حتي الامکان بر اساس منطق و پايه هاي علمي باشد.
2) ترجيحاً از روي احساسات و عواطف و حب و بغض نباشد.
3) منفعلانه و از روي عصبانيت وتعجيل نباشد.
4) منقطع، بريده بريده و نامفهوم نباشد.
5) در جهت رضاي حق تعالي و خشنودي او باشد
6) به خاطر خوشايند اين و آن و يا به خاطر دشمني با کسي نباشد.
7) بيهوده، پراکنده و بي پروا و بي ادبانه نباشد.
8) شفاف، صريح، ساده و بي پيرايه باشد.
9) قوي، مستحکم، ماندگار و جامع باشد.
10) بي روح ،گنگ، ناممکن و بي سروته نباشد.