نظرات ياداشت اشيادر آينه،نزديکتر ازآنند که ديده مي شوند

+ شهريار

دلم مي خواست سقف معبد هستي فرو مي ريخت
پليدي ها و زشتي ها ، به زير خاک مي ماندند
بهاري جاودان آغوش وا مي کرد.
جهان در موجي از زيبايي و خوبي شنا مي کرد!
بهشت عشق مي خنديد.
به روي آسمان آبي آرام ،
پرستو هاي مهر و دوستي پرواز مي کردند.
به روي بام ها ، ناقوس آزادي صدا مي کرد...
مگو:« اين آرزو خام است»!
مگو:« روح بشر همواره سرگردان و ناکام است.»
اگر اين کهکشان از هم نمي پاشد؛
وگر اين آسمان در هم نمي ريزد؛
بيا تا ما :« فلک را سقف بشکافيم و طرحي نو در اندازيم»
به شادي:« گل بر افشانيم و مي در ساغر اندازيم»!

"فريدون مشيري"