سلام
احتمالا قيصر هم داشته خواب مي ديده وگرنه خودش از کساني بود که هميشه بر طبل جنگ مي کوبيد در عمل و در تيوري.اينها ارزوهاي او نبود.شايد هم در کش رفتنهايي که از غربي ها داشته اين را نوشته.در ايران هيچ گاه شاعران بر جنگ نبوده اند.هميشه با جنگ بوده اند.من بر اين باورم که اين ارزويي محال و دست نيافتني است همانگونه که پيش کسوتان روشنفکري ايران در برپايي جامعه بي طبقه ناکام ماندند اعم از مارکسيستي يا توحيدي.تا ادمي هست و تضاد منافع هست و حرص و طمع.جنگ و تضاد خواهد بود.از زمان پدر همه ي ما تا زماني که موعود ال محمد ظهور خواهد کرد جنگ خواهد بود.بنابر اين به شعرهاي شبه روشنفکري حضرات دلخوش نباشيد.در همين روزگار ما ميليونها نفر بر ضد بوش کبير عليه الرحمه داد زدند و حنجره دراندند البته انچه به جايي نرسيد فرياد بود.شايد بگوييد مردم که بر ضد اسراييل (رژيم صهيونيستي غاصب )فرياد زدند جنگ را به پايان برد.که باز مي دانيم اين عامل اتش بس نبود هر چند هنوز دود از کنده موشک هاي قسام بند مي شود و تا دستمال هست مي توان قيصريه را اتش زد.
چگونه يک شاعري که در جمهوري اسلامي کتابهايش چاپ شده و امسال به عنوان چهره ماندگار معرفي شد دم از بر جنگ بودن مي زند و دکتر محمود احمدي نژاد رييس جمهوري اسلامي ايران از محو صهيونيسم.پارادوکس عجيبي است.شايد من بد بينم.نمي دانم