باسلام و درودي بي پايان خدمت شما

پست جالب و قابل تاملي را برگزيده ايد

از دير باز از ايران به عنوان يکي از کشور هاي شادي طلب ,و از جمله كشور هايي كه داراي جمع هاي خانوادگي گرم است ياد مي كردند

واغلب مهاجران وتوريستهايي كه به اين خطه ي زيبا سفر مي كردند اين موضوع را به عنوان يكي از جالب ترين نقاط قوت اين خاك مي دانستند والبته امروز هم در مقياس با ديگر كشور ها هنوز هم به همان عنوان ها مي شناسند

ولي متاسفانه امروز اين روابط و اين جمعهاي خانوادگي كمرنگ و كمرنگ تر شده است امكانات افزايش يافته و لي مهر انسانها كاهش درامدها بيشتر شده و لي عاطفه ها كمتر

امروز دگر از ان قصه هاي شبانه ي يلدايي مادربزرگها كمتر مي شنويم امروز نخودچي هاي پدربزرگ به اسكناسهاي رنگارنگ تبديل شده كه بي هيچ مهر و احساسي تنها به حسابهاي مالي واريز مي گردند

امروز...

پس كجاست ان قصه هاي زندگي بخش؟ كجاست آن نوازش هاي پدرانه ي پدربزرگها؟ كجاست آن خنده هاي زلال ما ؟

كجاست آن مهماني هاي ساده اما دلنشين گذشته؟

كجااااااااااااااااااااااااااست؟

بدرود