دارم درباره فرهنگ صحبت می کنم ، تمام قد بلند می شود ، سئوال دارد  اجازه می دهم حرف بزند، شروع می کند :

فرهنگ مقوله پیچیده ای است شامل آداب و رسوم ، مراسم ، تفریحات و... دولت درهرجامعه ای متولی حفظ واشاعه فرهنگ آن جامعه است،درست است ؟پاسخ می دهم آری درست است، ادامه می دهد ،یکی از بخش های فرهنگ، آواها وموسیقی است به نظرشما چرا دولت باگسترش شبکه های رادیویی وتلویزیونی شبکه ای برای پخش موسیقی های مجاز ایرانی راه اندازی نمی کند ؟بچه های مدرسه بیشتر آهنگ های شبکه های ماهواره ای را بلدند واگر فرصت پیداکنند آنها را زمزمه می کنند اگر صدا وسیما بتواند شبکه ای ایجاد کند که موسیقی اصیل ایرانی وآنچه مجاز شناخته می شود را پخش کند جلوی این موسیقی های ناهمگون گرفته نمی شود؟

می نشیند،به چشمانش خیره می شوم،نگاهم می کند،می گویم شبکه جوان وفرهنگ رادیو وشبکه سوم سیما برای همین کار ساخته شده اند،دوباره برمی خیزد این بار صدایش رساتر است می گوید ما از ماهواره استفاده نمی کنیم من رادیو وتلویزیون جمهوری اسلامی ایران را می شنوم ومی بینم اما آنچه پرسش من بود دراین رسانه دیده وشنیده نمی شود اگر شنیده ودیده می شد این همه جذابیت برای شنیدن موسیقی های ماهواره ای وجود نداشت...سکوت می کند...سکوت می کنم ...می نشیند... ایستاده ام ...نگاهش می کنم ...پاسخی ندارم ...مانده ام پاسخ منطقی را مانند مسئولان رسانه ملی بدهم یا آنچه او به دنبالش می گردد ... سکوت می کنم  واو از این سکوت ناخرسند است مانده ام چه باید می گفتم ؟ شما می دانید ؟