در مهد کودک های ایران 9 صندلی قرارمی دهند  و از 10 بچه می خواهند هرکس سریع برای خودش صندلی پیداکند وبنشیند وگرنه بازی را باخته است و بعد 9 بچه و 8 صندلی و ادامه بازی تا یک بچه باقی بماند. بچه ها هم همدیگر را هُل می دهند تا خودشان بتوانند روی صندلی بشینند .

در مهد کودک های ژاپن 9 صندلی می گذارند و به 10 بچه می گویند اگر یکی روی صندلی جا نگیرد همه بازنده اید. بنابراین بچه ها با نهایت سعی وتلاش همدیگر را طوری بغل می کنند که کل تیم 10 نفره روی 9 تا صندلی جا بگیرند و کسی بی صندلی نماند. بعد 10 نفر روی 8 صندلی، بعد 10 نفر روی 7 صندلی و همینطور تا آخر.

با این بازی ما از بچگی به کودکان خود آموزش می دهیم که هر کسی باید به فکر خودش باشد. اما در سرزمین آفتاب، چشم بادامی ها با این بازی به بچه هایشان فرهنگ همدلی و کمک به همدیگر و کار تیمی رایادمی دهند.این است که درسونامی ژاپن مردم یادگرفته بودند که برای دریافت کمک های دولتی وبشردوستانه دیگر کشورها بدون شیون وفریاد درصف بایستند وبه نوبت از کمک هابهره مند شوند وما....

ضمنا" مهدکودک ها وآمادگی های آنها به جای آموزش الفبا ویا یاددادن زبان اشاره به کودکانِ گویا وشنوا، می کوشند درست نشستن ، درست صحبت کردن ، آدابِ درستِ غذاخوردن ، لباس پوشیدنِ  متناسب وراه های درستِ ارتباط با دیگران را به آنان بیاموزند فقط همین چند مورد رابا رفتار دانش آموزان ما دربزرگسالی مقایسه کنید تا به عمق اختلاف پی ببرید .