دو نفر با همديگر قرار مي گذارند، پشت سر ديگران غيبت نکنند، و هر کسي غيبت را شروع کرد، مبلغ 100 تومان به آن يکي بپردازد، دوستي آنها ادامه داشت و هر کدام زودتر شروع به غيبت مي کرد مجبور بود مبلغ را پرداخت کند. تا اينکه روزي، وقتي به همديگر رسيدند، قبل از شروع هر سخني، يکي از آنها مبلغ 100 تومان به دوستش داد، گفت بابت اين است که ديگر نمي توانم تحمل کنم و صبرم به سر آمده، مي خواهم غيبت کنم. دوستش گفت من هم همينطور من هم ترکيدم، و قرار خود را فسخ مي کنند، ت براحتي بتوانند پست سر مردم حرف بزنند