سلام
كاش فقط كاستي هايمان در امر اموزش در همين حيطه خلاصه بود!
خنده داره! هر روز داريم افسوس فرهنگ مردم كشور هايي امثال ژاپن را ميخوريم! ولي چرا كسي فرياد "چه كنيم "بر نمياورد؟! واقعا چه بايد كرد؟ چرا شروع به تغيير نميكنيم؟ چرا يك ايراني تا لحظه ي مرگ هم گاها معني "من " را نميفهمد؟! درك نميكند؟! چرا تا لحظه ي مرگ هم "من" را باور نميكند؟! ولي در كشور هايي مثل ژاپن و غيره از لحظه ي ورود به مدرسه " من " به باور ميرسه؟
چــــــــــــــــــــــــــــــــــرا؟ چرا به جاي پر بار كردن كتب و ارائه ي راهبرد در جهت پيشرفت فكري و فرهنگي دانش اموزان فقط رنگ و آب كتب درسي را تغيير ميدهيم و هر روز بي محتوي تر پيش ميرويم؟!
واي از اين چرا ها كه تمام ناشدنيست!
(اگر كه اندكي بي ربط با پست بود ببخشيد! حرفهايي بود كه بايد گفته ميشد)
سلام دوست خوبم زياد خودتو ناراحت نكن
ميان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمين تا آسمان است
به وبلاگم سربزني خوشحال ميشم