با نام خدا و سلام
من هميشه مشاهده مي كردم كه شما كله سحر بلند مي شويد و پشت كامپيوتر مي نشنيد و مطلبي در وبلاگتان قرار مي دهيد. همواره هوس مي كردم و بيايم و يك صبح به خير عرض كنم؛ ام تنبلي مي كردم تا اين كه عنوان پست اخير را مشاهده كردم. من گفتم: شايد درباره اخلاقيات ناصواب برخي از اين وبلاگ نويس مطلبي نوشته. بروم و با يك تير دو نشان بزنم: هم خسته نباشيد عرض كنم و هم ببينم، چه چيزي نوشته است.
به هرحال از يك نابساماني اجتماعي سخن گفته ايد كه دامان گير اكثر جامعه ماست. واقعاً چرا چنين است؟ تبيين علت ها و ارائه راه حل ها بسيار مهم است.
بگذريم آقاي حسامي خسته نباشيد و به عبارت ديگر عاشق باشيد.
قلبي خواهان عشق
