درود
ايا تقديم جايزه چقدر ميتواند اهداف برنامه ريزان را تامين كند؟
كساني كه جايزه نمي گيرند روحيه شان تخريب نمي شود.؟
گيرندگان جايزه خودرا برقله دانش نمي بينند؟ وايانيازي به ادامه خوب خواندن در خود احساس مي كنند.؟
كساني كه جايزه نمي گيرند تصميم به خوب خواندن مي گيرند؟
كساني را كه جايزه نمي دهيم غير مستقيم تنبيه نمي كنيم؟
غمي كه بردل محرومين از دريافت جايزه مي نشانيم چه خسارات روحي به بار مي اورد؟
نمي خواهم تبليغ براي درس نخواندن بكنم ولي ايا كساني كه بيشتر مي خوانند سرنوشتي بهتري درانتظارشان هست؟
چه راهكارهاي ديگري به نظر مي رسد؟
با سلام
واي آقاي حسامي نمي دونستم شما يك پدر هستين از جانب من به دخترتان به داشتن چنين پدري تبريك بگيد.
گاهي اوقات ناراحت شدن ايجاد انگيزه در انسان مي كند شما يا معلم آن دخترك نازك دل بايد به او ياد مي داديد كه به جاي گريه كردن خودش را به شاگردان ممتاز برساند تا آن هم جزء گيرنده جوايز باشه
و اينكه چراغ روي تاريكي مي افزونيد پس لطفا بيشتر راه حل ارائه بدين!
شاد و سلامت باشيد.
البته به نظر من همه دانش اموزان هر كدام به نوعي و به شكلي مستحق دريافت جايزه مادي هستند و نبايد تفاوت قائل شد. اما جايزه اصلي همان راضي بودن بچه ها از ياد گيري خود است.از نمره اي كه ميگيرند (كه حالا ديگر از نمره هم خبري نيست!)و از دريافت امواج مثبت و ديدن شادي در چشمان راضي معلم و اوليا خود ...
بهرحال بايد جايزه دادن به اين شكل را تغيير داد .
سپاس از مطالب بسيار عالي شما برادر گرامي.سربلند باشيد.
و ايام به کام.
آخي
كاملا مجسم كردم صحنه را
آره به خاطر جايزه بوده . از اين دست اتفاقات تو دبستان اونم دخترونه زياده و ناراحت كننده البته
