وقتي گل‌هاي قالي براي من پشت چشم نازك مي كنند...

براي پدرم،كه پيش از آنكه ناگزير جنگ شود،كودكي ِدست‌هايش را به دار قالي گره مي زد:

قالي‌غزل

مي بافمت در فرش جانم، هرچه باشي

با شعر گنگ و بي‌ زبانم، هرچه باشي

...

آه باران به روز است