نشسته اند که توسط دوربين زنان و مردان اطراف ضريح را رصد مي کنند واقعا با ديدن اين صحنه ها چه حسي بهشون دست ميده مخصوصا خانمها که در اين زمينه گوي سبقت را از مردان ربوده اند و چنان فريادهايي مي کشند که تمام حرم را به لرزه در مي آورند و در اين ميان صحبتهاي بلند بلند آنها با امامشان گاهي دل هر شنونده اي را به درد مي آورد و آدم حسرت مي خورد که چرا بايد در کشوري که مملو از نعمات گوناگون خداوندي است افرادي اينچنين دردمندانه لب به سخن بگشايند و از فقر و نداري و گرفتاري خود سخن بگويند . راستي هر چه نگاه مي کردم مي ديدم بسياري از کساني که خود را به ضريح مي رسانند کساني هستند که به شدت دردمندند و ناچارا به چنين باوري رسيده اند که اگر سختي و فشار اين سفر چند متري را تحمل کنند امامشان بيشتر به آنها توجه خواهد کرد.

فکر مي کنم خود آنها که چنين زيارتهايي را به ما تجويز کرده اند قطعا براي بر آورده شدن نيازهايشان هرگز به آنجاها سفر نمي کنند و اين بيچارگان هستند که همواره به يک نيروي فراطبيعي براي برطرف کردن نيازهايشان اميد بسته اند . شايد فقط از نظر روحي اين مکانها مسکن درد باشد و گرنه در عمل چنين چيزي مفيد فايده نخواهد بود من که هرگز تاکنون کسي را نديده ام از اين زيارتها به خواسته هاي خود رسيده باشد . و فقط هم که به آنجاها سفر مي کنم فقط قصدم يک بازديد است همانطور که از اماکن باستاني بازديد ميکنم.

تا درودي ديگر بدرود