از دو ماه پيش كه اين عكس ها منتشر شده من هيجوقت نتونستم به اين عكس ها خوب نگاه كنم.
من نمي تونم تو چشمهاي اين بچه ها زل بزنم.
نمي تونم حتي خودم را يك لحظه بذارم جاي اونها.
نمي تونم و اين نتونستن اونقدر اذيتم مي كنه كه از خودم بدم مياد.....
اين عكس ها را در وب سايتهاي ديگر هم ديده بودم ولي هنوز در جايي خبري از كمك به آنها نديدم.!
به قول يكي از دوستان :
سلام
اميداست اين اخرين خبراز اينگونه سهل انگاري ها باشد.
من اول شدم ......
سلامهاي فراوان بر دوست بسيار گرامي و انديشمند جناب حسامي...
در اين مقوله جز افسوس و تاسف نميماند و بس ... كه سكوت و عكسها خود گوياست ...
با ارزوي موفقيت و تندرستي برايت دوست عزيز
