سلام
از مرگ نميگم چون خود به اندازه ي كافي گفته اي

سرنوشت ما ترکيبي از جبر و اختيار است به اين صورت که مجبور به تولّد و رشد در يک خانواده ، يک منطقه و يک دين هستيم اما در همين بستر جبري ، براي پرورش اخلاق و استعدادهاي مان مختاريم ...
در سخني منسوب به پيامبر آمده است که : العبد يدبّر والله يقدّر ( بنده تدبير مي کند و خدا تقدير ) و در ميان « آزادي تدبير » و « جبر تقدير » است که قصه ي زندگي نوشته مي شود.مهم اين است : آن صفحاتي که نوشتنش را به ما سپرده اند را هنرمندانه بنويسيم.
و فراموش نكنيم كه صفحات هر دفتري محدود است و هر نويسنده اي بالاخره روزي مجبور است كه صفحه ي آخر را بنگارد !
مي نويسيم و مي نويسند و خوانند گان مي خوانند و قضاوت مي كنند ، برخي لذت مي برند ، عده اي منزجر مي شوند ، گروهي نخوانده و نيمه كاره رها مي كنند و بعضي بي تفاوت مي گذرند و ...
كاش يه جوري بنويسيم كه هر خواننده اي را جذب كنه و شايد فقط با قلم و كلام محبت مي توان چنين نوشته اي را تقرير كرد .
عمرتان بلند و عزت تان روز افزون باد